Free • why don't we

32

Tijdskip naar nu

Pov Daniel

Ik hoor een zachte klop op m'n deur. "Ga weg." zeg ik zwakjes. Ik hoor een zucht en daarna gaat m'n deur open. "Ik had een reserve kaartje gehaald bij de receptie, maar daar gaat het niet om. Gaat het wel?" Ik sta langzaam op van de grond en val Jill in haar armen. Ik begin te huilen. "Het spijt me zo erg, Jill. Ik had je gelijk moeten geloven." Jill wrijft haar hand over mijn rug. "Ssst, Daniel. Het is niet erg, je was verliefd op haar." Ik knuffel Jill strakker. "Z-zijn we weer o-okay?" "Ja Daniel, we zijn weer okay." Ik laat Jill los en kijk haar aan. "Ik heb je gemist." "Ik jou ook." Jill knuffelt me weer.

"We gaan vanavond toch weg met de tourbus?" "Ja klopt, shit we hebben geen visagiste meer." Jill kijkt me aan. "Ik kan dat wel doen. We moeten het even vragen aan Jeff." Ik knik. Jill staat op. "Ik ga naar Jonah toe, zullen we vanavond films kijken en ijs eten?" Ik knik. "Als er iets is moet je me appen, okay?" Ik knik alweer. "Doei Daniel." Jill glimlacht naar me en loopt daarna weg. Ik voel de tranen langzaam weer over mijn wangen lopen, en ik laat ze deze keer gaan. Ik blokkeer Candace op alles in mijn telefoon en verwijder onze foto's. Het is beter zo.

Pov Jill

Ik loop de kamer van Jonah weer in en spring op het bed. "We hebben het weer goed gemaakt." Jonah glimlacht naar me en trekt me in een knuffel waardoor ik half op hem lig. "Ik ben trots op je." Ik glimlach en Jonah drukt zijn lippen op de mijne. Ik voel de bekende vlinders weer en glimlach in de kus. Ik heb het gevoel dat ik elke keer opnieuw verliefd word op Jonah, en wil niet meer zonder hem zijn.