Free • why don't we

22

Pov Zach

Ik lig op m'n bed met tranen in m'n ogen als er op de deur geklopt wordt. "Ga weg." M'n stem breekt. "Zach, ik ben het, doe open asjeblieft. Ik wil je helpen." "Nee, ga weg Jill, je weet niet hoe dit voelt." "Jawel Zach, laat me je helpen." Ik zucht. Ik sta op en veeg de tranen van m'n wangen af terwijl ik naar de deur toe loop. Ik doe de deur open en laat Jill binnen. Ze trekt me gelijk in een knuffel en ik begin weer te huilen. "Het is niet waar, ik ben niet vreemdgegaan."

Pov Jill

"Ik weet het Zach, rustig maar. Probeer een beetje te kalmeren." Zach trekt me steviger in een knuffel en ik wrijf rustgevende rondjes op z'n rug. Na een tijdje laat Zach me los en gaat hij op z'n bed zitten met z'n hoofd in z'n handen. Ik loop naar het kleine keukentje en vul een glas met water. Ik loop naar Zach toe en zet het glas op zijn nachtkastje waarna ik naast hem ga zitten. "Wil je het vertellen?" Zach kijkt me aan met bloeddoorlopen ogen en knikt daarna. Hij vertelt z'n verhaal en ik luister aandachtig. Ik voel de pijn van vroeger weer omhoog komen en slik. Toen Mason mijn broer had vermoord had ik het natuurlijk met hem uitgemaakt. Toen hij naar de gevangenis moest heeft hij mensen verteld dat hij mijn broer had vermoord omdat ik vreemd was gegaan. Er rolt een traan over m'n wang heen. Ik was verhuisd om dit allemaal te vergeten, maar alle herinneringen komen weer terug. "Jill, gaat het?" "Ja Zach, ik snap gewoon hoe je je voelt. Er is ongeveer hetzelfde bij me gebeurd. Maar je komt er wel overheen. Als het mij is gelukt moet het jou ook lukken. Je kan altijd met me komen praten Zach, ik ben er voor je." "Dankje Jill." Zach trekt me in een knuffel. "Zullen we weer terug gaan naar de rest?" "Okay, kan jij ze vertellen wat er is gebeurd?" "Als je dat wil, tuurlijk."

~~~

"Dus Zach is niet vreemdgegaan, want Zach zou dat nooit doen." Ik wil op de bank zitten maar er is nergens plek. Jonah ziet het en trekt me op z'n schoot. Ik glimlach naar hem en geef hem snel een kus op z'n wang. Eben zit naast me en kijkt me met grote ogen aan. "Had Jonah het nog niet verteld?" Eben schud z'n hoofd. Ik moet lachen. "Nou, we zijn bij elkaar." Ik glimlach. "Eindelijk. My ship is sailing!" Ik moet lachen en praat daarna verder met Eben over domme dingen. Ik ben blij met mijn vrienden.