Pov Jonah
Het is een week geleden dat Jill die kogel voor me heeft gevangen. Een week zonder haar en het voelt als een jaar. We hebben de tour op stop gezet en hebben beloofd aan de fans dat we de tour later zullen hervatten. Vele begrepen het, maar sommig waren ook boos. Ik zit nu naast Jills bed en heb haar hand vast. Een traan rolt over mijn wang. Toen Jill in het ziekenhuis kwam hebben ze haar geopereerd, maar ze ligt nu in een kunstmatig coma doordat ze hersenschade heeft opgelopen toen ze op de grond viel. Dokter Sheperd, de neuroloog, en Dokter Altman, de cardioloog komen de kamer binnen lopen. "Goedemiddag Jonah, we komen je even updaten over hoe alles gaat." Ik knik. "Jills hart is weer helemaal gezond. Ze zal geen schade aan haar hart overhouden hierdoor. Ze heeft veel geluk gehad, want als de kogel maar een paar millimeter naar links was geweest had ze dood kunnen zijn." "Over Jills hersens, doordat haar hart nu goed functioneert zullen we haar ergens deze week kunnen opereren. Na de operatie zullen we zien hoe het met haar gaat en wanneer ze uit haar coma zal komen." Ik knik. "Heel erg bedankt." zeg ik met een zwakke glimlach. Sheperd en Altman lachen naar me terug en lopen daarna de kamer uit. Ik stuur de jongens een berichtje met het nieuws en kijk daarna weer naar Jill.
Pov Daniel
Het gaat slecht met Jonah. Wij hebben het moeilijk, maar het gaat met hem heel slecht. Corbyn heeft net met Jonah gewisseld van plek in het ziekenhuis, ookal wou Jonah het niet. Hij ligt nu op zijn bed en beweegt niet. "Jo? Kom op Jill zou niet willen dat je er zo bij zou zitten. Doe iets met deze emoties. Schrijf er een songtekst over. Ik kan je helpen?" Jonah kijkt me aan en knikt langzaam. Ik ga naast hem zitten op zijn bed en we beginnen samen een songtekst te schrijven.
JE LEEST
Free • why don't we
Fanfiction"Hey, mag ik hier zitten? Er is geen plek meer." "Ja tuurlijk." En zo begon het.