ଯTAEKOOK...

Ⅸ|tears

Güneş artık onlar için gözden yok olmuştu ama hala gökyüzünü saran aydınlığı vardı
İkisi belki hayatlarında ilk defa bu kadar huzurla dolmuştu bu an onlar için çok özeldi
Tae küçüğünün beline sardığı kollarını omuzlarına çıkarttı ve onu bedeninden biraz uzaklaştırdı

"Aç mısın"

Jungkook biran duraksadı -aç mıyım ki- gibi  bir iç ses geçirdi ki karnının gurultusu ona yanıtı verdi boncuk gözleriyle tae e baktı

"Evet"

Demişti tae gülümsedi ve tavşanını orada bırakıp arabaya gitti jungkook onu seyrediyordu tae arabaya koyduğu iki çantayla gelmişti jungkook tae in ne yaptığını izlerken tae çantadan çıkardığı örtüyü kıyıya yakın bir şekilde çimlere sermişti ve küçüğüne baktı

"Hadi gelsene"

Jungkook afallamıştı neden afallamıştı bilmiyordu ama bu onun mal gibi bakınmasına sebep olmuştu büyüğünün seslenmesiyle kendine geldi

"Hadii jeon jungkook!"

İsmini tamamıyla söylemişti ne güzel yakışıyordu o kalın sesine bu düşüncelerle tae in yanına koştu ve onun yanına oturdu yemeklerini yerken hiç biri bir kelime bile etmedi gerek yoktuda bakışlarıyla konuşuyorlardı

jungkook yemeğini bitirince ayağa kalktı tae ise son lokmalarını yiyordu gökyüzü kendini büyüleyici karanlığına bürümüştü ve bu karanlığı delip geçen dolun ay onlara ışık oluyordu jungkook biraz göle yaklaştı gece burası başka bir güzeldi güneşin yerini dolun ay almıştı sakin suyun üstünde usulca parlıyordu gölde o parıltıyı yansıtıyordu tae yerinden kalktı ve tavşanına yanına gitti onun gibi bir süre dolun ayı izledi

Jungkook tebessümle gülümsedi merak ediyordu tae tedaviye başlayacak mıydı sormaya çekiniyordu böyle güzel bir anı bozmak istemiyordu ama yapmalıydıda bu soruyu sormalıydı

gövdesini büyüğüne çevirdi elleri cebinde ayı izliyordu küçük bir gülümsemeyle jungkookun içi acıdı ve daha çok acıdı  O gece dolunay vardı ve gökyüzü ışıl ışıldı.
Ara sıra ince bulutlar dolunayı gölgeliyor, okşayıp geçiyordu. Durgun bir bahar havası vardı dışarıda ama jungkook iyi hissetmiyordu son olsun istemiyordu tae in onu bırakmasını istemiyordu o böyle gülerken sevgisi güneşten bile sıcacıkken onun bu hastalıkla savaşması haksızlık gibi geliyordu

jungkook un istemsizce gözleri dolmuştu ve ay ışığının altında parlayan göz yaşı yavaşça yanağından aktı tae iç güdüsel olarak farketmiş ve jungkook a dönmüştü

"Jungkook!?"

Küçük olan Gülümsemeye çalıştı ama kalbine batıyordu göz yaşlarıda durmuyordu içten içe kendine kızdı böyle bir anın içine ettiği için büyüğüne bir adım yaklaştı

Elinin tersiyle yanağını okşadı ve gözlerini sım sıkı yumdu bu hareketiyle göz yaşları daha hızlı akmıştı elini tae in yüzünden çekti ve gözlerini açtı tae ne demesi gerektiğini bilmiyordu onu ağlarken gördüğünde kilitleniyordu tüm işlevi duruyordu jungkook göz yaşlarının ıslattığı dudaklarını araladı

"Tedaviye b başlayacak mısın"

Tae bakışlarını hızla ondan kaçırdı çünkü cevabı oda bilmiyordu yumruğunu sıktı küçüğü ağlıyorken o ağlayamazdı güçlü durmalı ve küçüğüne sarılmalıydı ama yapamadı ne ağladı ne sarıldı bakışlarını kaçırmasıyla birlikte sessizce kalmıştı jungkook un sorusu karşısında

Küçük olan dudaklarını birbirine bastırdı hıçkırıklara kapılıp ağlamamak için . Büyüğünün üstüne gitmemeliydi çünkü o yorulmuştu alttan alıcaktı istemesede onun fikrini bu anlık destekleyecekti elini tae in omzuna koydu ve hafifçe güven vermek istercesine sıktı

Tae in bakışları tavşanının sulu gözlerine döndü onun gözlerininde dolmadığı söylenemezdi Jungkook tekrar gülümsemeye çalıştı -hiç bu kadar acıtmamıştı gülümsemek hiç bu kadar yaralamamıştı-

"Kararın ne olursa olsun ben hep seninle olacağım"

Demişti ve gülümsemesini büyüttü tae zorla gülümsediğini anlamıştı daha fazla karşısında parçalanan adamı görmek istemiyordu oradan kaçmakta istemiyordu

jungkook demişti 'sonsuza kadar kaçamazsın ya yorulur yada yakalanırısın' tae in buna cevabı yoruldum olmuştu evet yorulmuştu ama yorulmaktan çok o yakalanmıştı jungkook a yakalanmıştı

Küçüğünü sertçe kendine çekerek kollarının arasına aldı ve en sıkı şekilde sarıldı vereceği cevabı arıyordu jungkook bastırdığı dudaklarını serbest bıraktı ve hıçkırıklı bır haykırış çıktı ağızından tae daha çok sarıldı cevabı biliyordu aslında ama yine korkuyordu korkmaktan nefret ediyordu ama biliyordu ki küçüğü ona cesaret veriyordu hıçkırıklı sesler arasında küçüğüne seslendi

"Jungkook ben"

Dedi ve kollarını gevşetti hazırdı jungkook ondan gelecek her cevaba hazırdı ve tae cevabını sundu

"Ben burada kalman için her şeyi yapacağım"

tavşanının kollarının arasında kalması için ondan ayrılmamak için ona bağlı olan sevgisi için her şeyi yapardı çünkü onunla birlikte tae yeniden doğmuştu