ଯTAEKOOK...

Ⅸ|Four..

zihnim gitmek istiyordu ama yapamıyordum yerden bir sarmaşık beni ayaklarımdan sıkıca sarmıştı yıllarca burada dikilebilirdim
-hadi aç şu kapıyı aç-

içimden yalvarıyordum açsın çıksın ve bana sarılsın yada saçama bir şekilde tokat atsın özlemiştim her şeyiyle ama çıkmayacaktı
Jin gitmem için beni çekiştirdiğinde ayaklarımı saran tüm sarmaşıklar birden yok olmuş gibiydi dış kapıya doğru yürüdüm jin ve namjoon bana bakıyordu son kez jin e baktığım bakışlarım hüsrandı

"Onun adına özür dilerim jungkook sadece bilmediğin şeyler var üzgünüm"

Kafasını öne eğmişti tıslar gibi güldüm

"Onun hakkında bilmediğim çok şey var boş versenize"

Diyip arkamı döndüm -dönüp bakma bunu yapma- bu gurur muydu yada öfke yada umutsuzluk hüsran her neyse oldukça baskındı arkama bakmadan arabaya bindim ve oradan uzaklaştım -arkamda bıraktığım her şey birer birer yok oluyordu sanki
belki en iyisi buydu bir araya gelemememiz
Arkası dinmeyen göz yaşlarımla arabayı jimin in evine doğru sürdüm bir süre onda kalıcaktım

TAE İN AĞIZINDAN:
Kaçmıştım çünkü korkuyordum kaçmıştım çünkü onu üzmek istemiyordum kaçmıştım çünkü son olmasını istemiyordum kaçmıştım çünkü onu her şeyden çok seviyordum

Namjoon la odamdaydık birden jungkookun sesini duydum hızla kapıyı açmıştı o panikle kapının arkasına saklandım joon onu odadan çıkartıp kapıyı kapatmıştı hızla kapıyı kitledim oldukça üzgün ve sinirliydi sırtımı kapıya yaslamış onu dinliyordum sessizdim her bir kelimesi kalbime hançer gibi saplanıyordu kalbime giren ağrıyla sırtımı kapıdan ayırmayıp yere oturdum

O kapıyı yumruklamıştı söylediğim şarkıyı mırıldanmıştı sonunda bir değişiklik yaparak ve bir süre sonra gitmişti o gittiği an vücudumu saran soğuk bir hiçlikti artık ben bir hiçtim bunu kendi ellerimle yapmıştım sırtımı kapıdan ayırıp soğuk zeminle buluşturdum ve düğümlenip acıyan boğazım çözülmüş gibi arkası dinmeyen hırıltılı ağlamalar çıkarmıştı canım yanıyordu -ben ölüyordum bu benim yok oluşumdu-

Jungkook un ağızından:
Bir hafta geçmişti ve bir haftadır jimin in evini işgal ediyordum evden dışarı çıkmamıştım amacım tae i unutmaktı ama içimdeki bir umutla yaşıyordum -öyle bir umut vardı ki geri dönecek arıyacak diye ama biliyordum bitmişti bir daha karşılaşmayacaktım-

Siyah eşofman siyah tişört ve sırtımda gri battaniye ile mutfaktan çıkıp salona yürüdüm ayaklarımı yerde sürüyerek geyikli panduflarımın ışıklı kırmızı burunları ne kadar komik olsada umrumda değildi bitkice kanepeye oturdum televizyonda dandik bir dizi dönüyordu sıkıntıdan patlıyacak gibiydim jiminde dışarı çıkmıştı uyuşuk vücudumu esnetip kollarımı kafamın üstünde kaldırıp gerildim -!- bir dk oda ne !! Şok içinde hızla ayağa kalktım ve banyoya koştum tişörtümü çıkartım aynaya baktım

"1,2,3,4, DÖRT!!"

Yok olmuştu panikle karnımı incelemeyi sürdürdüm yoktu -YOK!- 6karın kasım vardı ama uzun süredir spor yapmadığımdan ve bu bir hafta öküz gibi yediğimden yok olmuştu
Jimin bunu görse bana çok pis takılır
Eşofmanımın belindeki ipi çözüp çıkarttım baştan aşağı kendimi inceliyorum çok fazla salmıştım yüzüm tombikleşmiş bebeklerimden 2sini kaybetmiştim

"Toparlanmalısın jungkook ömrünün sonuna kadar burada yaşayamazsın"

Aynadaki yansımamla konuşup iç çamaşırımdan kurtuldum duş kabinine girdim ve sıcak suyu vücudumla kavuşturdum saçlarımı yıkayıp vücudumu köpükledikten sonra vücudum tam sıcak suya alışmıştı ki birden soğuk suyu açtım ve bu vücudumun kasılmasına sebep oldu 'sarhoş olduğum gece tae ayılmam için beni soğuk suya sokmuştu ikimizde yarı çıplaktık birbirine değen tenlerimiz birbiri için yapılmış gibiydi'

-KENDİNE GEL JUNGKOOK-
Hızla suyu kapatıp duştan çıktım havluyu belime sarmadan omuzlarımı kuruladım sonra belime sardım aynada tekrar kendime bakıyordum

"Dövme istiyorum"

Sağ omzuma büyük bir dövme istiyorum
Anlık gelen bu fikir hoşuma gitmişti değişiklik istiyorum yüzümü kaplayan sevinç gülümsemesiyle banyodan çıktım -bir delilik yapıp dövmeciye gideceğim- siyah pantolonumu giydim ve üstünede lacivert parlak gömleğimi giydim