Multimedya=Baran Yiğit
~Keyifli Okumalar~
Baranla olan o konuşmam'dan sonra eve geçip uyumuştum. Abimgil Baranın burda olduğunu bile bilmiyordu. Hatta aynı okulda olduğumuzu bile bilmiyorlardı onlara söylemem lazım...
Yataktan kalkıp banyoya doğru ilerledim. Duş alıp çıktım. Rahattım çünkü bugün Cumartesiydi.
Üzerime siyah eşorfman takımımı giyip saçlarımı kuruttum.
Aşşağı indiğim de kimse yoktu. Muhtemelen bir ilk yapıp erken uyanmıştım. Hep onlar hazılıyordu kahvaltı bu sefer ben onlara güzel bir kahvltı hazırlamaya başladım.
Abimgil sever diye pancek ve menemen yapmıştım. Salatalık ve domatesleri doğrayıp ve kahvaltılıkları masaya koydum. Çay da demlenmişti. Tek eksiğimiz ekmek kalmıştı
Onlar uyanmadan ekmek almaya indim. Yolda ilerliyordum. Normal de marketten alırdım ama bu sefer fırın'dan pide ekmek almaya karar verdim.
Ekmeği alıp eve doğru ilerledim... Eve gelince ayakkabılarımı çıkarıp ekmeği masaya koymuştum. Ve sıra abimgil,Burak ve Emiri uyandırmak kalmıştı.
Kuzey A. odasına doğru ilerledim. Direk kapıyı açtım uyuyordu halaa. Yanağına küçük bir öpücük kondurup uyanmasını bekledim.
Abim gözlerini açıp beni görünce gülümsedi. Ve beni kendine çekip öptü ve sarıldı.
Kuzey A.-"Günaydın küçük cadı."
-"Günaydın Abii kahvaltı hazır ve çok güzel şeyler yaptım hadi elini yüzünü yıka da in aşşağı ben de diğerlerini uyandırim."
Kuzey A.-"Ooo senden beklenmedik şeyler ha. Tamam peki iniyorumm."dedi
Kuzey Abim'in odasın'dan çıkıp,bu sefer Burak'ın odasına doğru ilerledim. Kapıyı çalmadan açtım. Ve yanına gittim.
Onu da yanağından kocaman öpüp:
-"Hadi uyann Burağımm."dedim. Uykulu gözlerle bana baktı.
Burak="Günaydın prensesim."dedi ve yatakta yana kaydı gelim diye.
Burağın yanına uzandım. O benim saçlarımla oynuyordu.
-"Burakaşkım saçımla oynamaya devam edersen uyurum. Ama uyumam lazım size çok güzel khvltı hazırldım hadi kalk."deyip yanından kalktım.
Burak-"Tamam Birtanem kalkıyorum sen in aşşağı istersen çayları koy ben diğerlerini uyndırıp gelim olur mu?"ya yerim bu Burağı,Burağın yeri çok ayrı bende ya. Hafifçe kafamı sallayıp onu onayladım ve çıkıp aşşğı indim.
~~~~
Güzel bir kahvaltı'dan sonra oturup abimgilin açtığı filmi izledik.
Film bittiğinde,odama çıktım saat daha 17:15'ti. Kızlarla buluşmak istememiştim zaten hep birlikte sayılırdık.
Hava çok güzeldi. Güzel bir yürüyüş yapmak istiyordum. Üstüme siyah tshrt giydim. Altıma da siyah yırtık bir kot giydim. Dudağıma sade bir parlatıcı ve rimel sürüp çıktım.
Aşşağı inip abimgille konuştum nike ayakkabılarımı da giyip evden çıktım.
Müzik dinleye dinleye yürüyordum. Çok yorulmuştum denize yaklaşmıştım. Ordaki banklardam birine oturup uzun,uzun denizi izledim. Yanıma birinin geldiğini hissedince başımı çevirdim.
Yanıma oturan kişi Barandı bana bakmıyordu denize bakıyordu.
Tam kalkıcaktım ki kolumu tutup oturmamı sağladı. Ona bakıp.
-"Ne var"dedim. Tam gözlerimin içine baktı.
Baran-"Konuşmak istiyorum."dedi
-"Ben istemiyorum ama"dedim
Baran-"Konuşucaz dayanamıyorum artık tavrına"
-"İyi ya konuşmayız o zaman"dedim. Bu sefer gözlerimin içine çok sert baktı ve kolumdan tutup yürümeye başladı.
-"Baran bırak"dedim bağırarak"Baran."dedim bu sefer sinirle ve bağırarak.
Kimsenin olmadığı bir sokağa getirdi.
Baran-"Burda konuşucaz."
-"Ya ne var ne, hala ne istiyorsun,uğraşma dedim sana anla bunu anlaa yeter artık istemiyorum. Yeterince dinledim seni. Sen bir montoja inanıp çekip giderken iyiydi. Ben de gittim ama yıllarca görünmemezlik yapmadım. Birden çıkmadım ortaya geç de olsa dinleyip anladım. Ama sen gözümden çok düştün Baran."dedim
Baran-"Dinle beni yeter"onun dediğini umursamayıp devam ettim.
-"Bırak artık peşimi uzak dur benden."
Baran-"Sevdiğin halde uzak durmaya çalışmak işte o çok kötü birşey." dedi yutkundum. Gözümden bir damla yaş düştü.
Baran-"Seni ne kadar sevdiğimi bilmiyorsun."
-"Artık bilmeme gerek yok Baran"dedim. Bağıra bağıra derin nefes aldı ve.
Baran-"Yeter artık Aleyna. Bağırma bana. Açıkladım."
-"Peki tamam. Ama sende uğraşma artık. Deyip durdum. Ve tekrar gözlerine baktım. "Ve şunu unutma kimin gerçeği olursan ol,artık sen benim hayalim bile değilsin."dedim sadece baktı ve yutkundu. Bu sözler bana bile ağır gelse demek zorundaydım olamıyorduk biz.
Baran-"Son kez güven bana."
-hafifçe gülümseyip"Güven kaybedildiğin de kazanılmıyor. Hayat kısa,kalp kırıldığın da onarılmıyor. Zatten bu hayatta kimse kırılmaya değimiyor Baran mümkünse görüşmeyelim" deyip arkamı dönüp eve doğru ilerledim.Ağlıyordum ama herşey olması gerektiği gibiydi.
~Nehir~
Umarım beğenmişsinizdir bölümü. Oy verip takip etmeyi lütfen lütfen unutmayın.
Diğer bölümde görüşmek üzere...
