Billionaire Series 1: Adam Volszki

Chapter 17

Kumalabog dahil sa kabang nararamdaman ang puso ni Isabella. Ngayong araw niya na kakausapin ang pinsan at ang gusto niya lamang ay magkaayos na silang dalawa.

Her Mother didn't gave birth to her just for her to pursue on avenging her cousin. Hindi siya ipinanganak ng Ina niya para maging kriminal.

Hindi na mahalaga kung marami kang pagkakamaling nagawa. Ang mahalaga ay alam mo iyong  sarili  na, pinilit mong itama ang mga pagkakamali iyon. Making it as a guidelines to do the right thing.

Sometimes words are not enough. You have to accompany it with actions to make it real, to make it visible, to fulfilled your promise. And that's what she's going to do now.

Ayaw niya ng mabuhay sila sa kaguluhan. Hindi pa naman siya tanga para igiit ang gusto niyang pagbayaran ni Sarah, ang mga kasalanan niya sa kanilang mag-anak. Alam niyang nararapat lang, na ipaglaban niya ang nararapat na para sa kaniya. Ang hustisyang inaasam niya.

Pero, nanaig sa kaniya ang pagpapatawad sa pinsan. She knows that she wants justice to be serve, not just for her but also for her family. But, she knows that's what, Sarah is badly needed the most now is forgiveness. Kailangan ng pinsan niya ng mga taong tutulong dito para mapabuti ang  sitwasyon nito. At handa siyang tulungan ito. Walang halong pagpapanggap at kaplastikan.

"Baby? Are you sure you wanted to talk to her? Alone?"

She smiled sweetly at her husband and snaked her arms around his nape. Gived him a light kiss on his lips.

"I'm fine, Adam. Iingatan ko ang sarili ko"

Adam nods his head and pulls her into a tight embrace. He is hugging her, tightly. Securing her on his arms. After a minute or two. Adam, let her go.

"Call me if something bad happens"

Binigyan niya ulit ng isa pang  matamis na ngiti ang asawa para mapanatag ang kalooban nito. Ngunit, kitang kita niya pa rin ang pag-aalala sa kulay berde nitong mga mata. Parang hindi pa ito mapakali. At parang nagdadalawang isip, kung sasama ito sa kaniya o susundin na lang ang ang kagustuhan niya. Ang kagustuhan niyang makausap ng nag- iisa lamang, ang kaniyang pinsan. Mas lalo siyang napangiti noong nakita niyang pinipilit nitong  ipirmi  ang sarili at, tingnan na lang siya mula sa malayo.

Napailing-iling na lamang siya sa ikinikilos ng asawa. Ngunit agad na nabura ang ngjti sa mga labi niya sa oras na makapasok na siya sa isang silid, kung saan doon, ay magkakaharap silang dalawa ni Sarah.

"This way po Maam"

Nginitian niya na lamang ang nurse at sinunod ang mga sinasabi nito sa kaniya. Agad niyang napansin ang pinsan, nakaupo ito sa isang silya habang hawak- hawak ang sinapupunan nito.

Napakunot ang noo niya, noong makitang may nakaharang na salamin sa pagitan niya at ng pinsan. Agad na napansin ng nurse na kasama niya ang kaniyang reaksiyon at ipinaliwanag sa kaniya kung, ano ang rason ng salaming naghihiwalay  sa kanilang dalawa, para siya lubusang makalapit sa pinsan.

"Kung minsan po kasi ay nakakasakit na siya. Lalo na po kapag kayo po ang laman ng usapan. Kaya, mas minabuti po ng mga doktor na, lagyan po ng harang, upang, hindi na po makapanakit ng kahit sino, ang pinsan niyo"

Mahabang pahayag nito. Itinikom niya na lamang ang kaniyang bibig. At hinintay na makaalis ang nurse sa silid na iyon. May ilan pang ibinilin ito sa kaniya, bago ito tuluyang makapagpaalam sa kaniya.

Seeing her cousin's situation makes her regret something. Sana noong pa lamang ay nalaman niya na kung sino, kung sino ang kasintahan ni Sarah. Ngunit, hindi niya naman lubos na kasalanan ang nangyari. Wala siyang kaalam-alam na ang lalaking nakaniig niya, noong gabing yon, ay ang kasintahan pala ng pinakamamahal ng pinsan.