Yıldızların Altında

3.8

"Daha fazla duramayacağım, ukalaya bakın hele. Sanki ona çok meraklıyım."

Ben ne kadar da içimden söylediğimi düşünsem de utku beni duymuş olacak ki, anında ağzından döküldü kelimeler.

"Seni duyabiliyorum cemre."

"Iyi duyarsan duy zaten, yalan mı söyledim sanki?"

Diyip çıktım odadan. Elimdeki pijamamla giyinme odasına gidip üstümü değiştirdim. Surat beş, dudak büzülmüş. Nedensizce üzülmüştüm. Bende salaktım hee, gelmesini bekliyorum burada mal gibi. Kaşlarım çatık bir şekilde yaptığı çorbadan içiyordum. Acaba bu çok soğuk diyerek kalkmasını mı sağlasam? Yoksa içine pul biber döküp bu çok acı olmuş tekrar yap mı desem? Yapmazdı ki öküz. Aç kalırdım valla. Ilk plan kafamda canlandı da belki o güzelce, planladığım gibi gidebilirdi. Neyse ya banane. Sanki çok meraklıyım. Ne hali varsa görsün. Çorbamdan dördüncü kaşığımı aldığımda arkamdan gelen sesi duyduğum halde, umursamadım. Son bir kaşık daha alıp, kaşığımı masaya sert bir şekilde bırakıp gidecekken utku'nun sesiyle beş-altı saniyeliğine duraksadım. Dönüp ona baktım.

"Yemek yiyecektik hani?"

"Maalesef çok uykum var utku!"

Dedim sinirle. Göz devirerek yatağa attım kendimi. Sinirden ölüp gidecektim sanki. Bu ne böyle? Hayatımda ilk defa böyle hissediyordum. Aman banane. Yorganı daha fazla kendime çekerek derin bir uykuya daldım.
***
Sabahın yedi buçuğunda çoktan ayaklanmıştım. Kendime zorlukla kahvaltı hazırlaya bilmiştim. Yemeğimi yiyip, Temizlik yapmaya başlamıştım. Elimdeki viladayla kaldırdığım halının altını siliyordum. Diğer elim ise telefonuma bağlı olan, kulağımdan çıkan kulaklığı takmakla meşguldü. Elimdeki viladayı ileri geri haraket ettirirken şarkı söyleyip, dans etmeden edemedim. Bizim hödük hala uyuduğu için işler bana kalmıştı. Bizim mi? Tövbesteyşın noluyo lan bana? Tövbe, tövbe. Vilada işini hallettikten sonra herşey olan ama sadece benim sevmediğim yiyecekler olan bu evde cam fısfısını elime alıp, ihtiyacım olan bezleri aramaya başladım. Yoktu ki. Istediğim hiçbirşey yok, kafayı yemek üzereyim. Neyse. Ya da dur, durr. Uyku'nun atletini mı kessem acaba?

(Yazardan: Bune aq sjsjjdjfjcjjc)

Evet, evet keseyim bence de. Odaya yavaşça girdiğimde utku kanepede rahat rahat uyuyordu. Etrafa bakınırken. Çantasına takıldı gözüm üstünde bir atlet ve ön gözünde ise bir kutu vardı. Baksam mı acaba? Yok ya beni ilgilendirmez. Evet, evet ilgilendirmez. Ben atleti alıp çıkayım odadan en iyisi. Elimi hafifçe utku'nun uyuduğu kanepenin altında olan çantanın üstündeki atleti almak için yaşam savaşı veriyordum adeta. Elimi hafifçe atlete doğru uzattığımda ayağım  takıldı ve utku'nun yanına düştüm. Yan düşüp yüz yüze geldiğimizde sıçtığımın farkındaydım. Ellerini omzuma götürdüğünde oradan çıkma şansım git gide azalıyordu. Anamm ne bok yicem şimdi ben. Sıçtık. Ya uyanırsa? Sen yanımda ne yapıyorsun? Derse. Ne derim ki ben? Şey atletini alıp cam bezi yapacaktım mı diyecektim sanki. Offf allahım başıma gelmeyen kalmadı. Ama burada kalacak halim yoktu elbet. Yani burada o uyanana kadar kalmayacaktım. Omzumdaki elini yavaşça kollarımdan uzaklaştırdığında hafif kıpırdadı ve arkasını döndü. Ohhh beee. Yavaşça kanepeden kalkıp elimi alta attığımda elimin atletle buluştuğunu hissettiğimde ağzımdan ufak bir sevinç çığlığı çıkacaktı ki elimle ağzımı bir anda kapadım. Parmak uçlarında kapıdan dışarı çıktım. Mutfağa girdiğimde makası aramaya başladım. Amann neyse bıçakla kessem ne olacak ki? Elim koca bıçağa ulaştığında atletin bir ucunu bacağımın arasına sıkıştırdım diğer ucunu da elimle tutuyordum. Elimdeki bıçağı atlete sürttüğümde bacağımın arasına sıkıştırdığım atlet yere düşmüş, elimi kesmiştim. Ben kan görmeye alışık olmadığım için gözlerim kararıyordu. Yani kısaca beni kan tutuyordu. Elime son kez baktığımda bedenim yavaş, yavaş yere yığılıyordu.

------🎶------
(🧀sonraki bölüm yakında gelecek🧀)
*Bölüm diğerler bölümlere göre biraz fazla uzun olsa da çok akıcı yazdım devamını getirmek istedim. Her türlü yoruma karşı açığım. Bölüm hakkındaki yorumlarınızı belirtebilir sınız.*
Seviliyorsunuzzz...