Yıldızların Altında

3.3

"Evet yedim var mı?"

"Polis bey bakın kendi ağzıyla itiraf etti. Kesin katil bu. Deli filan kesin budur yani."

Şuh kahkahası beni acayip sinir ediyordu. Karanlık odada loş bir ışık karşıladı bizi. Polisler kollarımızdan tutarak oturttular, bizden hemen sonra da bir polis geldi ve karşımıza oturdu. Polis başını kaldırıp bana baktı. Derin bir nefes aldım ve yüzüne cesurca baktım.

"Bizi neden buraya getirdiniz?"

"Bir kız içinde bulunduğunuz mağazanın içinde kanlar içerisinde, gözlerinizin önünde yere yığılıyor. Yaşayıp, yaşamayacağı belli bile değilken sen küçük hanım gelmişsin bana neden bizi buraya getirdiniz diye soruyorsun. Cevabı apaçık ortada değil mi sence de?"

Ikimizde sustuk. O ise tekrar konuşmaya başladı.

"Durumu araştırıyorlar, henüz hiçkimse neden olduğunu bilmiyor fakat oradaki birisi katil ve biz de bu yüzden polislerin etrafında olacağı bir binada sizleri katil kendini ortaya çıkarana kadar karantina altına almayı düşündük."

"Ya katil kendini ortaya çıkarmazsa? Peki o zaman ne olacak?"

"Mecbur itiraf edecek, etmek zorunda çünkü aklına gelemeyeceği şeyler olacak."

"Hmmm..."

"Neyse çocuklar... Polis arkadaşlarımız şimdi sizi o binaya götürecek kapılar kilitlenecek belki telefonlar bile alınacak. Umarım katil her kim ise çok fazla vakit kaybetmeden herşeyi itiraf eder."

"Umarım..."
*
Polisler kollarıma girmiş arabaya girmemi sağlıyorlardı. Ismini bilmediğim kişi yanıma oturduğunda binaya doğru yol aldık. Araba orta hızla bizi binaya ulaştırdığında. Boş bir koridorda polisler eşliğinde yürümeye başladık. Bizi bir odaya götürdüklerinde herşey iki kişilikti. Normal ev gibiydi, çok da güzeldi ama burada tanımadığım bir erkekle kalmam ne kadar doğru olur bilemiyorum.

"Beni arkadaşlarımla karantinaya alsanız olmaz mı?"

"Maalesef küçük hanım bize verilen emirler bunlar, emir değiştirilmediği sürece sizi istediğiniz kişiyle maalesef karantinaya alamam."

"Ama ben bunu tanımıyorum bile,"

Yanımdan bir ses geldiğini duydum.

"Emin misin?"

Dedi kısık sesle.
*
Beni zorla odaya soksalarda yanımdakini odaya sokma konusunda pek de zorlanmadılar. Kapıyı kilitledikleri sırada cidden kafayı yemek istiyordum. Allahtan telefonu almaları akıllarının ucundan beri geçmedi yoksa cidden sıkıntıdan patlardım.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

*Utku çevrimiçi*
*Utku yazıyor...*

Utku: Gratis filan da kapandı şapşik görelim gerçek yüzlerinizi kdkfkkfk (17:30)

Şapşiğim: Haha ne komik. (17:32)

Utku: Değil mi şapşik? (17:32)

Şapşiğim: Biraz, sonuçta o lafı bana söylemediğini ikimizde biliyoruz. Haksız mıyım? (17:33)

Utku: Haklısın şapşik. (17:35)

Şapşiğim: Bir dakika sen gratisin kapandığını nereden biliyorsun? (17:35)

Utku: Çünkü şuan bir kızla aynı odada, karantinadayım. (17:36)

Şapşiğim: Sen de mi? (17:38)

Utku: Ne oldu şaşırdın mı? (17:38)

Şapşiğim: Yanii, birazcık. (17:40)

Utku: Cemre fotonu atsana. (17:40)

Şapşiğim: Anlık mı? (17:42)

Utku: Yok, farketmez. (17:43)

Şapşiğim: Tamam. Sonra sen. (17:44)

Utku: Tamam şapşik. (17:45)

(Görüldü)

                         (Görüldü)
*
Bir dakika, bir dakika yanımdaki adamla bu fotoğraftaki kişi aynı. Nasıl yani? Dur.  Bizim utku bu muymuş?
Başımı kaldırdığımda ağzımdan tek cümle fırladı.

"Bir dakika, bir dakika O, o sensin."

"Ne o şaşırdın mı şapşik?"

------🎶------
(🥐sonraki bölüm yakında gelecek🥐)