Yıldızların Altında

1.9

Eve varmamız adımlar kala ceren bizim evin yanında olan evine doğru yürümeye başladı. O eve girdiği zaman benim eve varmama dört veya beş adım kalmıştı. Kapıyı açıp içeri girdiğim zaman ege abimden başka hiç kimse yoktu evde. Telefonla konuşuyordu. Hatta telefonun sesi dışarıdan duyuluyordu. İstemsizce kulak misafiri olmuştum. O da neydi batu'nun sesiydi o. What?

"Batu dediğimi yaptın değil mi?"

"Evet, yaptım abi."

"İyi, iyi seni unutur bir ayda."

"Peki neden bu görevi bana verdin abi? Başka erkek mi yoktu?"

"Ne demek başka erkek mi yoktu batu! Kardeşimden başka kim bana yardım edebilirdi ki?"

"Doğru diyorsun abi."

"Sen ona karşı birşey hissetmiyorsun değil mi batu?!"

"Yok abi ne hissedebilirim ki ona karşı? Başka kız mı yok sanki!!"

"Evet, evet.. Neyse belinay gelir Birazdan hadi kapatıyorum."

Gözlerimden süzülen yaşlar onlar yüzünden akıyordu. Gözlerimden akan yaşlar onların planı yüzünden kıpkırmızı olmuştu. Abim demiyorum fark ederseniz. Eğer benim abim olsaydı bunu bana asla ve asla yapmazdı. Eğer gerçek abim olsaydı bana gerçekten kıyamazdı. Efe abim bile üzmemişti beni bu kadar. Hatta düşününce sadece sinir etmişti, ağlatmamıştı bile. Arkasını döndüğünde beni farketmiş olacak ki gözleri kocaman oldu ve bana bakmaya başladı.

"Ne zamandır buradasın cemoş?"

"En başından beri.."

"Belinay açıklayabilirim."

"Açıklamanı istemiyorum. Anladın mı? Senden nefret ediyorum! Sen ya sen en güvendiğim insandın ya. Nasıl yaparsın böyle birşey nasıl ya nasıll?"

Bağırarak konuştuğum için yüzümde gözüm gibi kıpkırmızı olmuştu.

"Cemre senin iyiliğin için yaptım."

"Sen mi hah güleyim bari. Bırakta kendi iyiliğimi kendim seçeyim. Anlıyor musun? Ben kendi kararlarımı alabilecek yaştayım. Sen beni kafana keşke hiç takmasaydın. Sen ilk önce kendi iyiliğini düşünseydin, kendinden korusaydın beni yada hiç karışmasaydın benim hayatıma. Sen nasıl abisin söylesene nasıl abisin sen?"

"Kardeşini korumaktan başka hiçbir şeye bulaşmayan bir adamım ben!"

"Sen hala kendine adam diyebiliyor musun? Gerçekten seni ayakta alkışlayacağım. Geçmiş karşıma senin iyiliğin için diyor ya. Sen benim hayatıma ne diye burnunu sokuyorsun ki? Kimsin sen? Ben senden önce söyleyeyim sen en adi piçsin anladın mı? Şerefsizin önde gidenisin sen!"

O kadar çok bağırıyordum ki kapının çalmasını bile duyamamıştım.
Babam ile annemin içeri girişiyle susmuştum ve sustuğum için gözümden binlerce kez daha göz yaşı düşmüştü. Artık gerçekten evlatlık olduğumu düşünüyorum. B-bu i-insanların hiç birinin benim ailem olmadığını söyleye bilirim, ispatlayada bilirim.

"Ne diye abine bağırıyorsun kızım."

"Hiç biriniz benimle konuşmasın! Daha fazla burada kalmak, bana bunu yapan insanın yüzüne bakmak istemiyorum!!!"

"Kızım şuraya gel bak beni oraya getirttirme!"

"Sen kimsin de senin dediklerini yerine getirecekmişim?!"

"Ben senin abinim!"

"Sen benim abim değilsin!! Benim bildiğim abim beni üzecek şeyler yapmaz!!! Benden hiçbir şey saklamaz!!!"

Babam elini kaldırdığı gibi vurmak istemişti bana.

"Vur baba abimin yaptığı şey yetmemiş gibi sende vur! Vursana! Onu korusana baba! Onun arkasında dursana!"

Omzumda bir el hissetmiştim. Efe abimdi. Ne ege abimle anlaşabilen ne annemle ne de babamla anlaşabilen abim benim arkamda durmuştu. Benimle beraber üst kata çıkıp kıyafetlerimi toplamama yardım eden abim. O da kıyafetlerini toplayıp elimden tutup çıkarmıştı dışarı. Babamın sesini duymuştum.

"Ağlamaya değmez ayperi birazdan gelirler. Dayanabileceklerini düşünmüyorum."

------🎶------
(🍅sonraki bölüm yakında gelecek🍅)