Yıldızların Altında

4.1

Birisinin kolumu dürtüklemesi ile gözlerimi hafifi hafif araladığımda karşımda salak salak bana bakan utku ile karşılaştığımda göz devirerek konuşmaya başladım.

"Utku salak mısın beni niye kaldırıyorsun?"

"Ben salak olabilirim ama sen daha fazla salaksın açlıktan ölmene göz yummamı beklemiyorsundur umarım cemre hanım."

"Sakın kalk yemek hazırla deme utku seni salata gibi doğrarım. Haberin olsun."

"Yok bu sefer yemekler 'Bizim hödük' ten"

"Sen sana böyle dediğimi nereden biliyorsun? Beni mı dinledin utku?"

"Bunu bence sonra konuşalım çünkü biraz daha burada beklersek yemekler buza dönüşecek."

"Şimdilik senin dediğin gibi olsun amaaa konu kapanmadı haberin olsun utku bey."

"Peki."

Göz devirmekle yetindiğim o anda, balkona doğru yürüyorduk. Kaç gündür buradaydık? Ne zaman bitecekti bu karantina hiçbir fikrim yok. Buraya geldiğimden beri hiç kimse ne beni ne uyku'yu aradı. Hiç kimse aramadı. Arada apartmandan çığlık sesleri arada imdat diye bağıran insan sesleri geliyordu. Ne kadar dışarı çıkıp neden bağırdıklarını öğrenmek istesemde kapı kilitli ve hiçbir şekilde dışarı bir adım bile atamıyoruz. Bir anda aklıma karakola giderken ki anım aklıma geldi. Polisin söylediği cümleler. Aklım bir anda zonk etti.

"Mecbur itiraf edecek, etmek zorunda çünkü aklına gelemeyeceği şeyler olacak."

Bu bina da bilmediğimiz neler var? Insanlara ne yapıyorlar? Neden yapıyorlar? Sadece bir kız bayıldı diye bizi karantinaya almaları çok saçma.

"Utku konuşmamız gerek, bırak yemek yemeyi aklımda binlerce sorunun cevabını bulmamız gerek."

"Cemre neden bu kadar endişelendin?"

"Utku gerçekten çok ciddiyim konuşmamız gereken konular var."

"Tamam gel konuşalım, ama bir yere oturmamız gerekiyor baksana elin ayağın titriyor."

"Tamam, salondaki koltuklara oturalım."

"Ne oldu? Neden bu kadar endişelendin?"

"Utku burada, bu binada bizden saklı bir şeyler dönüyor."

"Ne gibi şeyler?"

"Utku bu binada bir katil var. Polisin dediklerini unuttun mu? O gün bizim ifademiz alınmadan önce kolumuzdan tutup bizi götüren adamı hatırlıyorsun değil mi?"

"Evet. Neden?"

"Bize dedikleri kelimeleri bir hatırla.
"Mecbur itiraf edecek, etmek zorunda çünkü aklına gelemeyeceği şeyler olacak." Bunu neden söyledi sence?"

"Bak. Burada kaç hafta kaldık, belki burada kalmayı fazla sorun etmedik ama arada o kadar çok çığlık sesleri geliyor ki, bilmiyorum bu beni baya korkutuyor."

"Korkmanı gerektirecek bir şey yok, ben yanındayım. Istersen de her zaman olacağım."

"Utku ben korkuyorum. Burada bir katil var ve biz onunla aynı binadayız. Düşünsene bizi öldürmeye kalktığını. Düşünmesi bile tüyler ürpertici."

"Korkma."

"Utku bunu bir şekilde öğrenmemiz gerek."

"Tamam, ama yeter ki sen korkma. Söz ver bana asla korkmayacaksın tamam mı?"

Bunu söylerken saçımı okşaması biraz olsun korkmamı engellemişti.

"Sen olduğun sürece korkacağımı sanmıyorum."

"O zaman bir plan yapmamız gerek."

------🎶------
(🍔sonraki bölüm yakında gelecek🍔)

*Bir sonraki bölüm fazlaca güzel olacak, hem korku, hem macera yani bence en sevdiğiniz bölüm olacak. Bir sonraki bölüm yazdıklarıma göre baya uzun olacak ama sizi kendine bağlayan bir bölüm olacağı için okurken bence fazla sıkılmazsınız.
Buraya kadar okuduysanız ne mutlu bana♡ oylayıp, yorumlamayı da unutmayın pls*