dla Justyny J.
Mówią, że po burzy zawsze przychodzi tęcza
jednak ja wolałbym po słońcu burzę ujrzeć.
Któregoś razu, szedłem na pociąg, z parasolką
deszcz rozbijając się wprawiał w ruch rączkę parasolki
Każdą wibrację mógłbym poczuć
Każdą ale się spieszyłem - jak zawsze
Nie pozwoli mi odpocząć, tchu, sztuk trzy złapać,
nie pozwoli, krople łączą się na wieki.
I tak oto stoję z parasolką, wokoło ciepło, sucho
jednak na mnie deszcz pada właśnie spod niej.
I nie ma spodni, które nie chciałyby na deszcz pędzić
Ale wszystkich zabrać nie mogę, choć kropli jest tyle
Mimo to każda para zazna orzeźwienia bo są dwojako
całością.
I choć same spadają, tam na dole wiedzą, że
znów będą razem
I tego im zazdroszczę - pewności
że nie będą same.
W deszczu tańczę
W deszczu żyję
W deszczu mogę
otrzymać siłę.
