Okuldan çıkmıştım, her zaman yaptığım gibi doğrudan eve gidecektim . Bir an durdum, ayaklarım eve gitmek istemiyordu sanki.En iyisi biraz dolaşıp oyalanayım dedim kendi kendime.Hava hafif yağmurluydu, üstemde sadece ince bir hırka vardı. Zaten pekte üşüyor sayılmazdım.Nereye gitmek istediğimi bilmiyordum sadece yürüyordum...
Ayaklarım beni yönlendiriyordu.Kendimi ayaklarıma bırakmıştım.Ayaklarım beni sahil kenarında bir yere getirmişti.Buraya daha önce hiç gelmemiştim.Bu kadar güzel bir yeri bu kadar geç keşfettiğim için kendime kızıyordum.Masmavi , sonunu görünmeyen bu uçsuz bucaksız deniz beni resmen büyülemişti.Bir banka oturup denizi seyre dalmıştım.Yağmur şiddetini ne kadar artırmış olsada umrumda deildi.Ben anlamsızca denizi izliyordum sadece. Saat ilerliyordu ben farketmesemde, hava kararmıştı iyice.Bir an gözlerimi denizden alıp etrafta kimsecikler var mı diye usulca çevreye göz attım.Sahil çok sessizdi.Bu kadar güzel ve insana huzur veren bir yer nasıl olurda bu kadar ıssız ve tenha olabilirdi ? Aklım almıyordu.Belkide mevsimin sonbahar ve havanın durumu buna yol açmış olabilirdi.Kendi kendime bahaneler ararken tek başıma olmadığımı anladım.Çok uzakta değil az ötede ki bankta biri vardı.Yüzünü tam göremiyordum.O da az önce benim yaptığım gibi denizi seyrediyordu.Üzerinde ince bir elbise vardı.Bir an acaba üşüyor mu ? Diye düşündüm. Hava iyice soğumuştu ve ben üşümeye başlamıştım. Sanırım o da üşüyordu, kendisi farkında olmasada titriyordu.Saatime baktım.Eve çok geç kalmıştım ! Zamam çok hızlı geçmişti.Artık eve gitmeliyim dedim kendime. Evet onun olduğu bankın önünden geçerek gidecektim eve. Yüzünü görecektim tam olarak. Usulca ayağa kalktım, çantamı geçirdim koluma.Yavaş adımlar atarak yürüyordum.
