Kendimce giderken neden kapıyı açık bırakmış olabilir diye düşünüp bir sebep arıyordum.Belkide o kapıyı kapatmış fakat başka birisi açıp kapatmamış olabilirdi, bu bana en mantıklı gelen bahaneydi.Emin olmak için ;
- Giderken neden kapıyı açık bıraktın ? Diye sordum ona.
Nedense yüzü pek değişmedi,belli çok şaşırmamıştı.Biraz durup düşündükten sonra ;
-Ne kapı açık mıydı ? Sen daha önce kalkıp geri mi uyudun ? Dedi Yağmur.
Soruma soruyla yanıt vermişti.O an anladım ki giderken kapıyı o açık bırakmıştı.Kulübe eskiydi,büyük ihtimalle de sahibi yoktu belli ki buraya Yağmur'dan başka birileride gelip gidiyordu.Yağmur neden böyle eski ve sahibi belli olmayan bir yerde kalıyordu ? O an küçük çaplı bir korku yaşadım, ya ben uyurken buraya gelip giderken kapıyı açık bırakan her kimse ya hırsızsa belki de ben uyurken çantamı karıştırıp paramı almıştı.Telaşla çantamın fermuarını hızlıca açıp içendekileri kontrol ettim.Param, kimliğim, öğrenci kartım hepsi yerliyerindeydi.Sanırım Yağmur'da ne yaptığımı anlamış olacak ki ;
- Korkma buraya arada benden başka birkaç kişi daha gelir ama hiçbiri kötü, hırsızlık yapacak insanlar değildirler belli ki ben gittikten sonra gelip seni uyuyor hâlde görüp kapıyı kapatmayı unutup geri gitmişler.Dedi.
Belli ki onları bu kadar güvenecek kadar tanıyordu.Her şeyi anlayınca kafamda herhangi bir soru kalmamıştı.
Yağmur kendine gelmişti sanki.Dün gördüğüm o ; yorgun, bitkin ağlamaktan gözleri kızarmış, solgun yüzlü kız gitmiş yerine Perşembe günü sahilde gördüğüm o ; gülünce gözlerinin içi parlayan,neşeli, enerjik Yağmur gelmişti.Onu böyle mutlu ve neşeli görmek beni de mutlu etmişti.Kulübenin içinde beni hiçbir şey yapmadan beklemekten sıkılmış olacak ki ;
- Hadi uykucu bu kadar uyku yeter sana ,kalkta biraz dışarı çıkalım sen de sıkılmadın saatlerce burda bir şey yapmadan ? Dedi.
Uykuyla arası hiç iyi olmayan bana "uykucu" demişti.Bu kelime ilk defa kulağıma bu kadar hoş geliyordu.Aslında belki saatlerdir burda hiçbir şey yapmadan bekliyoduk ama ben hiç sıkıldığımı söyleyemezdim.Dışarda yağmur şiddetini iyice artırmıştı fakat onla dışarı çıkıp bir şeyler yapma şansını kaçıramazdım.
-Tamam hemen kalkıyorum.Dedim.
Hemen doğruldum, pek hazırlanmama gerek yoktu.Okul elbiselerim biraz kırışmış, saçlarım tamamen bozulmuştu bu küçük kulübe de ayna olmadığından şu an nasıl bir halde oldiğumu göremiyordum, kim bilir ne kadar berbat görünüyordum.Belli ki Çok sabırsızdı ;
- Seni beklersek gün bitecek ! Dedi.
O kadar hızlı hazırlanmama rağmen.Tam dışarı çıkacaktık ki üstümde ki hırkayı çıkarıp 2 gün önce ona verdiğim hırkamı aldım elime askıdan.Daha hırkam elimdeyken farklı koktuğunun onun kokusunun sindiğii anladım.Hırkamı uzun süre giymiş olmalıydı.Bu sıradan hırka artık çok daha önemliydi benim için, hatta belki de en sevdiğim hırkam olacaktı.Yağmur da üzerinde ki hırkayı çıkarıp camın kenarında ki askıya astı ama üzerinde ince bir bluzdan başka bir şey kalmamıştı.Bu havada böyle dışarı çıkmayı düşünüyor olamazdı. Ben de ;
- Neden çıkardın hırkanı ? Hava kötü hasta olursun bak.Dedim.
Yağmur'da : Hadi sen de hırkanı çıkar bir delilik yapıp böyle dışarı çıkalım.Dedi.
Bu teklife ilk başta biraz şaşırsam da teklifini geri çeviremezdim, hem ne olabilirdi ki en fazla hasta olabilirdik.Hemen hırkamı çıkarıp geri astım.Beraber dışarı çıktık.Delilikti belki de bu yaptığımız ama farklıydı, güzeldi.Daha dışarı adım atar atmaz ikimizde sırılsıklam ıslandık.Yağmur ellerini açmış yağan yağmurdan kendisini ıslanmasını istiyodu sankin.Ne kadar üşüdüğümüzü saklamaya çalışıyorduk ikimizde ama pek becerebildiğimiz söylenemezdi.Onun zaten ıslak olan saçları daha da ıslandı, saçları önüne düşünce kafasını sallayarak tek hârekette saçlarını geriye attı.Benim saçlarım zaten bozulmuştu.
Birden koluma girdi ! Neye uğradığımı şaşırdım ! Ne yapmam gerektiğini bilemedim.Hiç bozuntuya vermeden yavaşça yürümeye devam ettim sadece. Teninin sıcaklığını hisesediyordum.Kendimi ona bırakmıştım koluma girmişti ve beni o yönlendiriyordu, sanırım sahile gidiyorduk.
