Çok farklı düşünceler geçiyordu kafamdam.Tam bir duygu karmaşsıydı hissettiklerim.Benim için sıradan biri olmadığını yeni yeni anlıyordum.Yoksa beni bu kadar etkilemesinin başka bir açıklaması olabilir miydi ? anlamsız geliyordu bana bu yaptığı.Böyle biri için anneme yalan söylediğim için kendime kızıyordum.Ben onun için burda kalmıştım ama o benden önce uyanıp gitmişti.Zor tutuyordum kendimi ağlamamak için.Hayatımda ilk defa birine bu kadar farklı bakmıştım.Acaba uyuyup gözlerimi kapatsam sonra da gözlerimi geri açsam tekrar karşımda görebilir miydim onu ? Bu çocukca hayalin gerçekleşmeyeceğini bildiğim hâlde yine de gerçekleşmesini istiyordum.Kulübenin eski ve çürümüş olan kapısı açıktı.Giderken kapıyı bile kapatmamıştı.Belkide fazla paranoya yapıyordum,sabah benden önce kalkıp dışarı çıkmış olamaz mıydı ? Kendimi ona o kadar bağlı hissetmiştim ki uyandığımda onu göremeyince terkedilmişlik duygusuna kapıldım.Dışarı çıkıp onu aramak istiyordum ama beni habersizce terkeden birini aramamın ne anlammı vardı ki ? Onu bulsam ne olacaktı ? Hesap soracak hâlim yoktu ama bunu neden yaptığını bilmek istiyordum.
-Nedennnnnnmnn !?
diye haykırmak isterken susuyordum.Ağlamak üzereydim, göz yaşlarım birikmiş gözlerimi kırpmamı bekliyorlardı tutundukları yerden düşmek için. Sabahın erken saatleriydi.Biraz uyursam belki kendime gelirim sonra da öğlene doğru uyanıp evime giderim diye düşündüm. Uyuyacaktım ama öncelikte kapıyı kapatmam gerekiyodu.Yağmur yine başlamıştı, dışarının tüm soğuğunu hissediyordum. Zarzor ayağa kalktım.Eski Türk filmlerinde vücuduna on tane ok yemesine rağmen yürümeye çalışan birini andırıyordum.Zorlada olsa kapıya ulaştım.Kısık gözlerle dışarıyı inceledim birkaç saniye, ortalıkta kimsecikler yoktu.Kendimi giderek daha fazla yalnız hissetmeye başlamıştım.Kapıyı kapatıp aynı hareketkerle az önce uyandığım yere döndüm.Aklımda hep acaba uyandığımda geri gelmiş olur mu düşencesi vardı.Ayaklarımı uzattım ellerimi bir birleştirip başımın altına koydum.Kısa sürede uykuya daldım.
Çok şiddetli bir gök gürültüsüyle uyandım.Īyiki de uyanmıştım ! Yağmur geri gelmişti.Kurduğum o çocuksu hâyel gerçeğe dönüşmüştü.Rüya görüyor olabilir miydim ? Bunu anlamak için gözlerimi kapatıp açtım evet yine karşımdaydı fakat tamamen emin olmak için kendimi cimcikledim.Artık emin olmuştum karşımdaydı, pencerenin karşısına geçmiş yağan yağmuru izliyordu sessizce, sanki yağmura kitlenmişti.Uyandığımı farketmemişti.Acaba ne zamandan beri benim uyanmamı bekliyordu ? Dışardan yeni gelmiş olmalıydı çünkü siyah ve uzun saçları ıpıslaktı.
Boş yere senaryolar kurduğumu beni terketmediğini, öyle vefasız biri olmadığını anladığımda birden fazla duygunun aynı anda yaşanabilineceğini anladım.Hem tekrar onu görmenin verdiği mutlukuk hem de ona haksızlık etmiş olmamın verdiği pişmanlık birbirine karışmıştı.Onu tekrar görmenin şaşkınlığıyla sessizce ona bakıyordum.Kafasını çevirdi uyandığımı farkedince ;
-Amma da uykucuymuşsun bee !
dedi gülümseyerek.Ben cevap vermek yerine sadece gülümsemeyi seçtim.Elleriyle camın kenarında ki askıyı işaret etti.O askıyı daha önce farketmemiştim.Neden o askıyı işaret ettiğini hemen anladım.Sabah niçin erkenden uyanıp gittiğini ve neden geri geldiğini şimdi anlamıştım.Askıda sadece benim ona iki gün önce yağmur yağarken bankta oturmuş ,denizi seyrederken üşümemesi için verdiğim hırkam asılıydı.Benim asıl merak ettiğim ;
- Giderken neden kapıyı açık bırakmıştı ?
