Βλέπω τον Tony να βγαίνει απο τα αποδυτήρια , τώρα είναι η ευκαιρία μου σκέφτομαι, η ιδέα πως ο Tony είναι το πρόσωπο που έχω αφήσει πίσω μου εδώ και καιρό με στηχιώνει τις τελευταίες μέρες.
«Ξέχασα να βάλω το κινητό μου σε σίγαση» λέω στην Alicia και αυτή μου νεύει θετικά «θα είμαι έξω στο γήπεδο θα σε περιμένω» λέει και χαμογελάω.
Μπαίνω μέσα στα αποδυτήρια , και αρχίζω να ψάχνω για την τσάντα του , καμιά δέν γράφει το όνομα του. Αρχίζω να κοιτάζω μέσα στα ντουλαπάκια και πίνγκο! Η τσάντα του Tony. Ανοίγω το φερμουάρ και κοιτάζω μέσα της ρούχα , προφυλακρικαπ κχμ..αποσμητικό , βγάζω την μπλούζα του από τη τσάντα και μυρίζει υπέροχα , σαν αυτόν. Αρχίζω να ψάχνω για το πορτοφόλι του αλλά δέν είναι πουθενά. Στο παντελόνι , ναι! Πώς δεν το σκέφτηκα πιο γρήγορα.
«Τί κάνεις εκεί;» Με ρωτάει και ξαφνιάζομαι «Εε εγώ» λέω και αφήνω τα πράγματα του στον τόπο τους πρίν προλάβω καν να ανοίξω το πορτοφόλι του.
«Δέν είναι αυτό που φένεται» λέω και με πλησιάζει. «Τι γυρεύεις εδω μέσα Lia»με ρωτάει με ένα αρκετά καχύποπτο βλέμμα , που με τρομάζει ταυτόχρονα.
Εμμμ κοίτα , Tony απλά κάποια πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα μέσα στο μυαλό μου και θέλω να βγάλω μία άκρη. Δέν θα το χάψει.
Κάνει ακόμη ένα βήμα πιο κοντά μου , και καταπίνω το σάλιο μου που ακόμη λίγο θα πνηγώμουν με αυτό.
«Τι πραγματικά γυρεύεις εδώ Lia;» Με ρωτάει ξανά και δέν ξέρω τί να πω». Πλησιάζει αρκετά κοντά μου ενώ η θερμοκρασία συο δωμάτιο αρχίζει να αυξάνεται απότομα , αυτή τη φορά σκύβει στο αυτή μου «Τί θες απο εμένα Lia» ψυθηριζει κάνοντας με να ανατριχιάσω για ακόμη μία φορά.
Με κοιτάει και ακουμπάει το χέρι του στο πρόσωπο μου κάνοντας με αυτόματα να κλείσω τα μάτια μου και να απολαύσω το άγγιγμα του επάνω μου. Που πραγματικά είναι τέλειο σάν το χάδι της μητέρας μου. Μετακινεί το χέρι του στο λαιμό μου και ύστερα στα χείλη μου , τα οποία γλυφό μόλις φύγει από πάνω τους , το χέρι του.
Η ανάσα μου βαραίνει με μόνο ένα άγγιγμα του και νομίζω πώς έχω ανάψει λίγο. «Τόσο πολλή σε επηρεάζει αυτό ;» Με ρωτάει και φένεται αρκετά ξαφνιασμένος αφότου κουνάω θετικά το κεφάλι μου. «Πού ήσουν τόσο καιρό;». Τον κοιτάω αλλά δέν απαντάω στην ερώτηση του. «Νόμιζα πως ήσουν θυμωμένος μαζί μου» του λέω ενώ αλλάζω την στάση μου απέναντι του. Δέν λέει κάτι αφού απλά είναι καρφωμένο το βλέμμα του πάνω μου.
YOU ARE READING
Forever you
Teen Fiction«Δέν είσαι αυτός που ερωτεύτηκα κάποτε»λέω ενώ απομακρύνομαι απο κοντά του με ένα φοβησμένο ύφος σχηματισμένο στο πρόσωπο μου. «Τότε καλύτερα να μήν με γνώριζες ποτέ» λέει κρύα και φεύγει γυρνώντας την πλάτη του προς το μέρος μου. ... Η Λία μια 18χ...
