Tony's ROV
Το φώς που μπαίνει από το παράθυρο αναγκάζει τα μάτια μου να ανοίξουν. Καστανόξανθα μαλλιά καλύπτουν το πρόσωπο μου και καταλαβαίνω πως η Lia βρίσκεται μέσα στην αγκαλιά μου.
Απομακρύνω το χέρι μου που βρίσκεται γύρω από τη μέση της γρήγορα και σηκώνομαι από το κρεβάτι όσο πιο ήρεμα μπορώ , για να μην την ξυπνήσω.
Ποτέ δεν κοιμαμε με καμία , εννοώ δεν περνάω την νύχτα στο κρεβάτι μαζί της αγκαλιά και τέτοια , αυτά δεν είναι για εμένα.
Την παρατηρώ που κοιμάτε τόσο ήρεμα , θα είναι κουρασμένη από εχτές , ξενυχτήσαμε στο πάρτυ. Ο ήχος του κινητού μου , μου τραβάει την προσοχή και το όνομα της Kim αναγράφεται πάνω στην οθόνη μου. «Θέλω να βρεθούμε» «έρχομαι» λέω και της το κλείνω.
...
«Σε ευχαριστώ»λέει ενώ ένα πονηρό χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο της αφού βγάζω το κεφάλι μου από την περιοχή της.
Πέρασε τα χέρια της γύρο από τον λαιμό μου και κόλλησε την περιοχή της πάνω στον κάβαλο μου.
«Δέν την είχα για τόσο εύκολη , αλήθεια δεν ξέρω πως την έκανες να κοιμηθεί μαζί σου» μου λέει και καταλαβαίνω αμέσως που πάει την κουβέντα για εκατοστή φορά από τότε που την φίλησα.
Εκνευρίζομαι όταν ζηλεύει. Το κρύο της χέρι πέρασε μέσα από την φόρμα μου και έπειτα το έβαλε μέσα από το εσώρουχο μου.
«Δέν νομίζω να σου αρέσει στα αλήθεια έτσι» την κοιτάω με εκνευρισμό αφού πραγματικά κάθε φορά που πέρνει την κουβέντα σε αυτήν μου κόβεται η όρεξη. Ξεφυσάω.
«Kim θα είναι η εκατοστή φορά που θα στο πώ , όχι» Γονάτισε μπροστά μου και κατέβασε τη φόρμα μου «δεν είναι πως δεν σε εμπιστεύομαι μωρό μου αυτήν δεν εμπιστεύομαι»
Εγώ φταίω που τους είπα την αλήθεια.
Πήρε στο στόμα της τον κάβαλο μου «Πάρτον όλο» φώναξα ενώ άρχισα να τραβάω τα μαλλιά της.
Lia's ROV
Η πόρτα του δωματίου ανοίγει και ο Tony μπαίνει μέσα κοιτάζοντας με. Δεν τολμάω να τον ρωτήσω που ήταν. Η μονή απογοήτευση είναι που ξύπνησα μόνη στο κρεβάτι του.
Εχώ αλλάξει είδη και αφήσει τη φανέλα του διπλωμένη πάνω στο κρεβάτι του. Πάω να φύγω αλλά μπαίνει μπροστά μου. «Φεύγεις;» Με ρωτάει αλλά δεν απαντάω. Απλά ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω.
Απλά με αφήνει να φύγω , δεν λέει ούτε κανί τίποτα. Η απογοήτευση αρχίζει να κάνει την εμφάνιση της μέσα μου.
Περπατάω προς το σπίτι μου , δεν είναι πολύ μακριά αλλά ούτε και κοντά. Ανοίγω την πόρτα και ανεβαίνω πάνω στο δωμάτιο μου , κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.
Κατευθηνόμαστε με τον Seb προς την καφετέρια με το που η γνωστή παρέα μπαίνει μέσα, το βλέμμα του πέφτει πάνω μου αλλά αλλάζω γρήγορα το δικό μου.
Η Kim βρίσκεται δίπλα του όπως κάθε φορά και ρολάρω τα μάτια μου ενώ γυρίζω το βλέμμα μου πάνω στις ασκήσεις των μαθηματικών μου , που είναι καλύτερες αυτή τη στιγμή.
Ένα χέρι ακουμπάει δίπλα μου πάνω στο τραπέζι και κοιτάω την Alicia που έχει σηκώσει ξαφνιασμένη το βλέμμα της από τα δικά της τετράδια.
Σκύβει προς το μέρος μου και καταλαβαίνω αμέσως την καυτή του ανάσα πάνω στο σβέρκο μου. «Μπορούμε να μιλήσουμε;» Με ρωτάει και αλήθεια δεν έχουμε κάτι να πούμε.
Δέν απαντάω. Η αλήθεια δεν ξέρω καν γιατί είμαι θυμωμένη έχει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει εγώ φταίω εγώ δέχτηκα να μείνω μαζί του. Δεν ξέρω γιατί με πείραξε τόσο που δεν τον είδα δίπλα μου όταν ξύπνησα. Ίσως το παρελθόν μου μαζί του με επηρεάζει περισσότερο από όσο περίμενα.
Σηκώνομαι από το τραπέζι και τον ακολουθώ μέχρι το κλειστό , μπαίνουμε μέσα στα αποδυτήρια αφού ελέγχει πως κανένας δεν βρίσκεται εδώ και κλίνει την πόρτα πίσω μας.
«Γιατί έφυγες σήμερα έτσι από σπίτι μου» ξεφυσάω ενώ δένω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου ενοχλημένη , κρατώντας μία αμυντική στάση απέναντι του.
«Ξέρεις Tony αν νομίζεις πως μπορείς να παίξεις μαζί μου , όπως κάνεις με τις υπόλοιπες κάνεις μεγάλο λάθος» λέω και τον κοιτάω. «Lia εγώ» λέει αλλά τον σταματάω.
«Tony ξέρω ποιος είσαι , προσπάθησα να σου δώσω μια ευκαιρία αλλά εσύ δεν ξέρεις τι θα πεί φίλος και εμείς οι δύο φίλοι δεν μπορούμε να είμαστε» κάθε φορά που βρίσκεται δίπλα μου νιώθω περίεργα σκέφτομαι τα χείλη του πάνω στα δικά του και η ιδέα του Anthony δεν με βοηθάει καθόλου στο να μην βρίσκομαι κοντά του.
«Lia εγώ δεν..» λέει ενώ με πλησιάζει.
Ξέρω πως δεν θα καταλήξει κάπου καλά όλο αυτό.
Πλησιάζει αρκετά κοντά μου αλλά ακουμπάω το χέρι μου στο στήθος μου σταματώντας τον. Κοιτάει τα χείλη μου ενώ εγώ δαγκώνω τα δικά μου.
«Εμείς οι δύο είμαστε φίλοι , ότι έγινε , έγινε» του λέω αλλά τα μάτια του μένουν κολλημένα πάνω μου.
«Το ξέρουμε και οι δύο πολύ καλά πως εμείς οι δυό δεν θα μπορούμε ποτέ να είμαστε φίλοι»λέει και μου κόβεται η ανάσα.
ESTÁS LEYENDO
Forever you
Novela Juvenil«Δέν είσαι αυτός που ερωτεύτηκα κάποτε»λέω ενώ απομακρύνομαι απο κοντά του με ένα φοβησμένο ύφος σχηματισμένο στο πρόσωπο μου. «Τότε καλύτερα να μήν με γνώριζες ποτέ» λέει κρύα και φεύγει γυρνώντας την πλάτη του προς το μέρος μου. ... Η Λία μια 18χ...
