"I'm sorry." I whispered.
When he looked at me, I'm frustated in everything, tiim bagang lang siya napatitig sakin at ramdam ko sa bawal titig niya ang pag mamakaawa na 'wag ko siyang iwan, pero sa punto na'to wala na kong pwede gawin pa kundi ang iwan nanaman siya not thats once, not twice, but thrice.
"Kai.. i'm sor—." Di'ko natuloy ang sasabihin ko ng bigla niya akong hinatak sa mga bisig niya agad naman akong napasubsob sa dibdib niya at humagulgol ng iyak.
I don't know what to do?
Kung pwede ko lang sana pigilan ang oras kanina ko pa ginawa. Nasasaktan akong makita siyang nasasaktan dahil sa'kin. Kung sana pwede ko lang baguhin ang tadhana nagawa ko'na kaso malabo na, masyado nang nagulo ang aming kanya kanyang buhay. I need to end this kind of shit, to make our each life have peace of mind and also his heart.
"No need sorry Frances, I'm settled your free." sa pagkasabi niya nun agad ako napahagulgol ng iyak sa kanyang mga bisig. Ito na ang huli kaya susulitin ko na, huling beses na mayayakap ko siya, mahahawakan at mahahagkan.
"Thank you for everything..." saad ko habang hawak ko ang magkabilang pisngi niya. "Mahal kita. Siguro nga pinagtagpo lang ang mga puso natin para magmahal ng sandali pero sa huli di' padin nakatadhana. Sana susunod na magkita ulit tayo, kung may pagkakataon man sana masaya kana kasi ako makita lang kita masaya kahit masakit pipilitin ko ang mahalaga masaya ka. "
Ilang sandali lang ay agad na ako bumitaw samin dal'wa, gustuhin ko man kumapit para samin kung tadhana na ang tutol wala na'kong choice kundi ang sundin ito.
Life is full of pain, pain that makes you feel stronger to face what reality is.
——
'I wish someday, makita ulit kitang masaya, kahit di' na ako.'
A/N: Enjoy reading! @moodybangss.
YOU ARE READING
EVERYTHING I WANTED (ON-GOING)
RandomWhen a painful dreams turn into reality. What should I do? What else I can do.. FOR YOU?!
