EVERYTHING I WANTED (ON-GOING)

EVI Chapter 6

I was expecting an argument with my brother—but nothing. Nung araw na sinampal ko si Kaizen sa harap ni Kuya nag–expect na ako napapagalitan niya ako but I was wrong. Its been a three days mula nung mangyari 'yun. At hindi ko malaman kung ano mararamdaman ko, kung hihingi ba ako nang tawad o ano. Ilan araw na 'rin ako dinadalaw nang konsensiya ko, kung bakit ko ba nagawa 'yun? Kung bakit koba nagawang sampalin siya. Hell, yeah! Ang bitch ko sa part na'yun!

The next thing I knew is nandito na'ko sa harap nang bahay nila Kaizen. Ito ang unang beses napunta ko sa kanila. And thanks to Ethel dahil alam niya kung saan ang bahay nito. Malalim ang buntong—hininga ko nang pindutin ako ang doorbell nang bahay nila.

Relax! Just say sorry then leave!

"Sino ho sila?" Tanung nung maid nila.

"Ahm.."tumikhim muna ako bago nagsalita ulit."...manang nandiyan po ba si Kaizen?" Tanung ko.

"Ah, Opo. Sandali tatawagin ko lang si Sir. Tuloy muna po kayo." Aniya, sabay bukas nang gate at pinapasok ako.

Nangmakapasok ako sa loob, hindi ko maikaila ang hanga sa mga mata ko nang sandali kong nilibot ang paningin ko sa kabubuan. Wow! Ngayon lang ako nakakita nang ganitong bahay na hindi nakakasawang pagmasdan na kahit may kalalakihan siya ngunit nanduon pa rin yung mga disensyong nakakaakit sa paningin kung sino naman ang makakakita.

"Sir, ayun po siya." Nawala ang sandaling paghanga ko nang maramdaman ko ang presensiya niya.

Agad naman akong bumaling sa kanya at labis ang kaba nang magtama ang mga mata namin. Relax! Kaya mo yan.

Tumikhim muna siya umupo sa elegante nilang sofa. "Sit, ayokong nakikipagusap nang nakatayo." Masungit na aniya.

Marahan akong umupo at ilang minuto nanahimik bago lakas na loob tumingin sa kanya. "Hmm..Kaizen." panimula ko. "I'm sorry sa ginagawa ko—"

"Its okay."putol niya sinasabi ko. "Nagkamali rin ako sa part na 'yun at deserved ko rin masampal nung araw na'yun." Aniya.

Gulat ang mata kong tumitig sa kanya na parang may mali akong narinig na inaasahan ko kabaliktaran.

"But—"magrereklamo pa sana ako nang putulin niya muli ang sinasabi ko. Kelan kaya niya ako balak patapusin.

"I said its.. okay, you don't have to say sorry, Its my fault anyway. Now kung wala ka nang sasabihin makakaalis kana." Masungit pero malamya niyang sabi.

"Fine.. makakatulog na rin ako nang maayos." Wala sa sarili kong sabi.

"What?"

"Ha? May sinabi ako..wala naman ah," kunwaring maang–maangan ko. Taena, icontrol mo sarili mo Frances napaghahalata ka kahit kelan.

"Tsk."

"Thank you for accepting my apologies, mauuna ako." Ani ko at walang sabing nagmadaling lumabas nang bahay nila.

Nakita ko pa sa gawi niya ang pag ngiwi niya pero hindi ko na ininda. Ang mahalaga nakahinga na ako nang maluwag, kala ko ba naman uuwe akong sabungot ang muka, hindi pala.

Bakas sa muka ko ang saya nang makauwe ako samin. Nawala lang ito nang madatnan ko si Kuya nasa sala. Halata pa rin sa kanya ang galit sa ginawa ko pag nagtatama ang mata namin. Kaya naman lalampasan ko na sana siya nang tawagin ako sa buong pangalan ko—fuck.

"Maria Victoria Frances." Tiim bagang niyang sabi at ang paningin ay hindi naaalis sakin.

"Kuya.."mahina kong tugon.

"Please, stop acting like a childish." seryoso niyang sabi.

"What—"He cut me off.

"Maraming beses kona pinalampasan ang mga pinag gagawa mo, Frances. At alam mo kung paano ako magalit kaya please, ayusin mo ang ugali mong yan." Kita ko sa mga mata niyang galit at sinasabing punong–puno na ito sa 'kin. "And btw, the day after tomorrow, uuwe na sila mom and dad..." kung kanina galit ang itsura niya ngayon naglaho na at napalitan na ito nang excitement. "...with Eunah." Aniya.