Angel

Κεφάλαιο 1

«Όλοι μου λένε πως θα γίνει πιο εύκολο, πως με τον καιρό θα περάσει και θα γίνουν όλα καλά. Αλλά ο πόνος δε περνάει, κάθε μέρα γίνεται και πιο δυνατός. Κάθε μέρα παίζει στο μυαλό μου η εκείνη η νύχτα , η νύχτα που μου κατέστρεψε όλη την ζωή»

2 χρόνια πριν
«Violet σήκω θα αργήσεις για το σχολείο» φωνάζει η μητέρα μου όπως κάθε πρωί.

Η αλήθεια είναι πως έχω ξυπνήσει εδώ και πολύ ώρα έχω ετοιμαστεί ,έχω ξυπνήσει την Nicol την καλύτερη μου φίλη και την παρακάλεσα να έρθει να με πάρει απο το σπίτι.

Δεν έχω ακόμα αυτοκίνητο και η μητέρα μου ήδη έχει φύγει για τη δουλειά της. Αυτές τις μέρες δουλεύει πάρα πολύ με αποτέλεσμα όταν έρχεται σπίτι να είναι συνέχεια κουρασμένη και να μένω για άλλη μια μέρα μόνη μου.

Τέλος πάντων δεν έχω και κάτι συναρπαστικό να της πω εξάλλου. Απλώς δε θέλω να βασίζομαι συνέχεια στη Nicol.

Ο ήχος του κινητού μου με βγάζει από τις σκέψεις μου και βλέπω πως μου έχει στείλει μήνυμα οτι είναι απέξω από το σπίτι και να κατέβω γιατί θα φύγει μόνη της
«Επιτέλους αποφάσισες  να κατέβεις» μου λέει μόλις πάω να μπω στο αυτοκίνητο.

«Σου έφερα πρωινό για αυτό» της λέω και της δείχνω το σακουλάκι με το φαγητό που της έφτιαξα για το σχολείο.Εκείνη κατευθείαν το αρπάζει και ξεκινάει  το αυτοκίνητο.

Η Nicol είναι η μοναδική μου φίλη εδώ και πολλά χρόνια , δεν είμαστε τα δημοφιλείς παιδιά του σχολείου αλλά δεν με πειράζει , προτιμώ που είμαστε μόνο εμείς οι δυο.

Η Nicol είναι πολύ δυναμικός χαρακτήρας και θα μπορούσε άνετα να ανοίκει στην κατηγορία των δημοφιλών παιδιών . Αντιθέτως με εμένα που είμαι πολύ ήσυχη και όχι τόσο ανοιχτή προς τους άλλους.

Οι περισσότεροι θα με έλεγαν περίεργη επειδή περνάω τις μέρες μου με το να διαβάζω βιβλία και μου αρέσει το σχολείο και γενικά το διάβασμα.

Η Nicol έχει προσπαθήσει να με κάνει να ασχοληθώ πιο πολύ με την μόδα όπως εκείνη που έχει ένα πολύ ωραίο στιλ .
Εγώ απλώς δεν ενδιαφέρομαι για αυτά.

«Φτάσαμε Violet όποτε σταμάτα  να σκέφτεται αυτά που σκέφτεσαι και πήγαινε στην τάξη σου γιατί θα αργήσεις» μου λέει παιχνιδιάρικα , εγώ την ευχαριστώ γελώντας και πάω προς την τάξη μου.

Φέτος θα είναι πολύ δύσκολα γιατί εγώ και η Nicol δεν έχουμε τα ίδια μαθήματα και θα αναγκαστώ να είμαι μόνη μου. Θα προσπαθήσω να αφοσιωθώ στην απόδοση μου και στα μαθήματα παρά τον φόβο μου στο να γνωρίσω αλλά άτομα.

Επίσης φέτος είμαι και σε καινούριο κτήριο γιατί η Δευτέρα και Τρίτη λυκείου είναι σε διαφορετικό από τις άλλες τάξεις και δε ξέρω που ακριβώς πρέπει να πάω και που είναι ένας καθηγητής να ρωτήσω όποτε προχωράω πιστεύοντας πως θα φτάσω κάπου μέχρι που πέφτω πάνω σε κάτι , σε κάποιον για την ακρίβεια.

« Την άλλη φορά δες σε ποιον πέφτεις μικρή» μου λέει κοροϊδευτικά

«Εγώ απλώς εμ δεν εμ ήθελα να το- το κάνω αυτό» αρχίζω και τραυλίσω μόλις βλέπω ποιος ήταν αυτός που έπεσα πάνω

«Πρόσεχε γιατί την άλλη φορά δε θα το αφήσω να περάσει» λέει και φεύγει.

Μέχρι τώρα η πρώτη μου μέρα είναι απαίσια και ελπίζω να μην συνεχίσει έτσι.

Όταν επιτέλους βρήκα την αίθουσα που πρέπει να είμαι βρήκα μια κενή θέση και πήγα να κάτσω μέχρι που βλέπω αυτόν να κάθεται λίγο πιο πίσω. Θα είναι μια πολύ παράξενη χρονιά αυτή