«Μικρή περίμενε θα σε πάω εγώ σπίτι» μου λέει και με κάνει να γυρίσω να τον κοιτάξω
«Δε χρειάζεται, ευχαριστώ πάντως» του απαντάω όσο πιο ευγενικά μπορώ. Δεν είναι ότι δε θέλω, αλλά φοβάμαι μη πω κάτι που να τον κάνει να θυμώσει ή γίνω πολύ αδιάκριτη
«Είναι επικίνδυνα εδώ για κάποια σαν εσένα» επιμένει. Κάτι μου λέει πως δε θα αλλάξει γνώμη οπότε καλό θα είναι να συμφωνήσω
«Εμ ναι οκ αφού πιστεύεις αυτό» του λέω. Τώρα βρήκα να τραυλίσω. Αυτή θα είναι η πιο άβολη διαδρομή που έχω κάνει ποτέ
«Έχεις πρόβλημα ή κάτι τέτοιο» Λεει σαν να είναι κάτι προφανές. Για κάποιο λόγο αυτό με πλήγωσε πάρα πολύ. Δεν έκανα τίποτα και στην τελική εκείνος προσφέρθηκε να με πάει σπίτι
Εκείνη τη στιγμή δε σκεφτόμουν τόσο καθαρά γιαυτο δε μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα απο τα μάτια μου που κυλούσαν αρκετά γρήγορα. Ντράπηκα αρκετά με αποτέλεσμα να αρχίσω να τρέχω μακριά του ώστε να μην χρειαστεί να δει και άλλα απο τα «προβλήματα» μου
«Κάτσε περίμενε» τον ακούω να φωνάζει. Αυτό με έκανε να τρέξω ακόμα πιο γρήγορα μέχρι που με ένα απαλό τράβηγμα με το χέρι του με έκανε να σταματήσω
«Δεν το εννοούσα έτσι , απλώς τραυλίζεις συνήθως και ήθελα να ρωτήσω αν είναι ταχτικό, το ξέρω ότι ακούστηκε λάθος και αλήθεια δεν ήθελα να ακουστεί έτσι οπότε δε χρειάζεται να κλαις ούτε να νιώθεις άσχημα» ποιος θα φανταζόταν πως ο Alex το αγόρι που τρομάζει τους πάντες θα ελεγε κατα κάποιον τρόπο συγγνώμη σε εμένα επειδή με έκανε να κλάψω , ο Alex που νόμιζα πως το συγγνώμη ή κάτι σχετικό με αυτό δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο του μέχρι που ζήτησε σε εμένα
Συνέχισα να μένω σιωπηλή γιαυτο πρόσθεσε στα προηγούμενα λόγια του
«Και πραγματικά τι σε νοιάζει αν στο έλεγα αυτό, δεν χρειάζεται να επηρεάζεσαι απο τους άλλους , ειδικά απο κάποιον σαν και εμένα , κοίτα με,είμαι ο πιο προβληματικός άνθρωπος που υπάρχει. Πιστεύω πως δε θα ήταν λογικό να σε χαρακτήριζα έτσι» μου λεει γελώντας και με κάνει να γελάσω και εγώ μαζί του
«Violet παρεπιπτόντως» του αναφέρω το όνομα μου μετά απο λίγα λεπτά
Εκείνος γελάει σιγά και κουνάει αργά το κεφάλι του καθώς μου λεει « Ξέρω το όνομα σου οπως και εσυ ξέρεις το δικό μου»
Η αλήθεια είναι πως με ξάφνιασαν αυτά τα λόγια , πως μπορούσε να ξέρει το όνομα μου απο το στιγμή που δεν είχαμε ξανα γνωριστεί
«Μικρή θα μπορούσα να κάτσω όλη μέρα εδώ αλλά θα προτιμούσα να σταματήσεις να χάνεσαι στις σκέψεις σου και να παμε προς το σπίτι σου γιατί είναι αργά» μου λεει παιχνιδιάρικα καθώς τα λόγια του με βγάζουν απο τις σκέψεις μου
«Συγγνώμη»
«Δε πειράζει μόνο αν μπορείς να μου δείξεις τον δρόμο » λεει καθώς έρχεται πιο κοντά μου
«Εμ ναι απο εδώ» του απαντώ και του δείχνω τον δρόμο για το σπίτι όσο περπατάμε μαζί
Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα καθώς μιλάγαμε για πολλά πράγματα, οπως το σχολείο , το γεγονός ότι είναι η τελευταία του χρονιά και λίγα πράγματα για τις ζωές μας . Αν και εγώ έδωσα περισσότερες πληροφορίες για την δίκη μου παρά αυτός δεν ήθελα να τον ρωτήσω για παραπάνω λεπτομέρειες . Απο ότι φάνηκε δε θέλει να μιλάει πολύ για εκείνον και το παρελθόν του
Πριν το καταλάβω είχαμε φτάσει «Ευχαριστώ πάρα πολύ που προσφέρθηκες να με συνοδεύσεις και έκανες τον δρόμο ως εδώ»
«Μη το σκέφτεσαι εξάλλου εκεί ήταν επικίνδυνα για να σε άφηνα μόνη σου » μου λεει και μετά απο λίγα λεπτά που πέρασαν απτό να κοιτάει ο ενας τον άλλον αρχίζει και φεύγει όσο εγώ πάω προς την πόρτα του σπιτιού μου
«Α και Violet" φωνάζει και γυρνάω να τον κοιτάξω
«Πρόσεχε την άλλη φορα που πας και σε ποιον πέφτεις πάνω » μου λεει χαμογελαστά
VOCÊ ESTÁ LENDO
Angel
Romance«Όλοι μου λένε πως θα γίνει πιο εύκολο, πως με τον καιρό θα περάσει και θα γίνουν όλα καλά. Αλλά ο πόνος δε περνάει, κάθε μέρα γίνεται και πιο δυνατός. Κάθε μέρα παίζει στο μυαλό μου η εκείνη η νύχτα , η νύχτα που μου κατέστρεψε όλη την ζωή» Η Viole...
