Violets POV
Ξύπνησα το πρωί νιώθοντας το βάρος του Alex πάνω μου
Δε λέω κάτι όμως γιατί δε μπορώ να παραπονεθώ , μου αρέσει να τον έχω κοντά μου
Αντί για να πω κάτι τον φιλάω στο μάγουλο και προσπαθώ να σηκωθώ ήρεμα χωρίς να τον ξυπνήσω ώστε να του φτιάξω πρωινό
Ακόμα δε μπορώ να πιστέψω αυτό που έγινε χθες
Πόνεσα με την εικόνα του , ήταν τόση θλιβερή που ράγισε σιγά σιγά την καρδιά μου
Δε θέλω να τον βλέπω έτσι , γι' αυτό θα κάνω τα πάντα ώστε να νιώσει καλύτερα
Θα επιμείνω σήμερα για το θέμα του νοσοκομείου γιατί θέλω να ξέρω πως δε πρέπει να ανησυχώ αν έχει κάτι σοβαρό
Έχω αρχίσει να του φτιάχνω πρωινό αν και είναι σχετικά αργά οποτε θα το φάει σαν μεσημεριανό
Δεν είχα προσέξει την παρουσία του μέχρι που ενιωσα τα δυο του χέρια να τυλίγονται γύρω απο τη μέση μου ακουμπώντας το κεφάλι του στον ώμο μου
«Καλημέρα» μου λεει με μια βαριά φωνή εξαιτίας του μόλις πρόσφατου ξυπνηματος του
«Καλημέρα , είσαι καλύτερα , σου έφτιαξα να φας κάτι αν θες τα τρως και στο κρεβάτι ώστε να μην χρειάζεται να είσαι όρθιος ή καθιστός αλλά ξαπλωμένος και να είσαι πιο άνετα-» αρχίζω και παρα μιλάω σε εκείνον αλλά και σε εμένα
«Είμαι μια χαρά Violet , ευχαριστώ για το πρωινό αλλά μην αγχώνεσαι για εμένα εντάξει» μου λεει σαγηνευτικά φιλώντας και δαγκώνοντας απαλά τον λαιμό μου
«Alex δεν μπορούμε»του λέω ώστε να σταματήσει , δεν είναι ότι δε θέλω , θέλω πολύ αλλά φοβάμαι πως δε θα το ευχαριστηθεί εκείνος εξαιτίας των χθεσινών γεγονότων
«Σσσς είπα είμαι μια χαρά απλώς ηρέμησε και συγκεντρωσου σε εμένα» οπως λεει αυτά τα λόγια χαμηλώνει όσο και πιο πολύ το χέρι του πάνω στο σώμα μου
Ήμουν έτοιμη να παραδοθώ στο άγγιγμα του , σε εκείνον, μέχρι που κάτι καμένο αρχίζει να μυρίζει
«Alex το φαγητο» του λέω και τον σπρώχνω απαλά
«Ελεος»γελάει και γελάω και εγώ μαζί του
«Συνεχίζεται» μου ψυθίρισε και μου κλείνει το μάτι ενώ αμέσως μετά παει και κάθεται στο τραπέζι
«Σου αρέσει ;» Τον ρωτάω μόλις τρώει την πρώτη μπουκιά
«Να πω την αλήθεια ναι, τώρα σημαίνει πως δεν υπάρχει κάτι που δε μπορείς να κανεις, ίσως να χρειαστεί να σε κρατήσω εδω για πάντα » μου λεει κοροϊδευτικά
«Ναι ναι τρώγε τώρα» του λέω πριν αρχίσω και εγώ
«Πως θα σου φαινόταν ;» Ρωταει ξαφνικά
«Ποιο ακριβώς;»
«Να έμενες εδώ μαζί μου»
Εμ τι απαντάω τώρα εδώ χωρίς να δείξω αγχωμενη
«Τώρα ;»
«Ναι Violet»
«Δε ξέρω γιατί είναι και το σχολείο , τα πράγματα μου , η μητέρα μου ,όλη μου η ρουτίνα»
Alex's POV
Γιατί την ρώτησα αυτό , τώρα την έφερα σε δύσκολη θέση
«Η ρουτίνα σου μπορεί να συνεχιστεί και σε άλλο πλαίσιο χώρου» γιατί όμως το συνεχίζω ;
«Δεν ξέρω Alex»
Είναι κακό αν πω πως στεναχωρήθηκα που δεν είπε ναι ; Περίμενα μια καλύτερη αντίδραση
«Θες να μείνεις την εβδομάδα και μετά θα δεις πως ολα θα τα συνηθίσεις» της πιάνω το χέρι και τυλίγω τα δάχτυλα μας μεταξύ τους
Δε λεει τίποτα μόνο με κοιτάει με τον πιο γλυκό τρόπο
«Σε παρακαλώ;»
«Εντάξει» συμφωνεί και αυτό με κάνει να τρέξω προς το μερος της και να την πάρω αγκαλιά
«Όμως το κάνω για να σε προσέχω» μου λεει
«Μικρή , εγώ δε χρειάζομαι προσοχή , άλλος φοβάται μόνος του στο σπίτι» την πειράζω
«Δεν είναι ότι φοβάμαι απλώς προτιμώ να είμαι μαζί σου παρα να είμαι μόνη μου σε ένα σπίτι»
«Ότι σε κάνει να κοιμάσαι το βράδυ»
«Σκασε Alex» μου λεει και εκείνη παιχνιδιάρικα και προσπαθεί να κάνει μύτες ώστε να με φτάσει στο ύψος
«Υπάρχει καποιο πρόβλημα μήπως ;» Το παρα τραβάω και εγώ
«Μμμ όχι κανένα» απαντάει εκείνη και με φιλάει
Αυτό το φιλί είναι γεμάτο ανάγκη και γι' αυτό την ρωτάω
«Προσπαθείς να συνεχίσεις κάτι ;» Αναφέρομαι στα προηγούμενα γεγονότα που διακόπτηκαν
«Μπορεί» μου κλείνει το μάτι της και παει στην κρεβατοκάμαρα και εγώ την ακολουθώ
Αυτή θα είναι μια πολύ μεγάλη και ευχάριστη καλημέρα ;)
YOU ARE READING
Angel
Romance«Όλοι μου λένε πως θα γίνει πιο εύκολο, πως με τον καιρό θα περάσει και θα γίνουν όλα καλά. Αλλά ο πόνος δε περνάει, κάθε μέρα γίνεται και πιο δυνατός. Κάθε μέρα παίζει στο μυαλό μου η εκείνη η νύχτα , η νύχτα που μου κατέστρεψε όλη την ζωή» Η Viole...
