Κεφάλαιο 6

125 14 0
                                    

«Είσαι καλά» με ρωτάει πριν μπούμε στη τάξη

«Ναι ευχαριστώ , δε χρειαζόταν να το κανεις αυτό» λέω και πάω γρήγορα μέσα. Ξέρω πως δε φταίει αυτός αλλά και πάλι μπορεί όλη η παρέα μαζί του να ήταν ένα λάθος

«Κάτσε Violet περίμενε» μου λεει αλλά κάνω πως τον αγνοώ και τον προσπερνώ

«Μπορείς να με ακούσεις για λίγο γαμώτο»φωνάζει και μου πιάνει απότομα το χέρι

Αυτός είναι ο Alex, όχι το αγόρι που με πήγαινε σπίτι. Κάτι στην απότομη κίνηση του με κάνει να νιώθω πολύ τρομαγμένη και γιαυτο κάνω το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό ...τρέχω

Αυτή τη στιγμή δε με νοιάζει η πρώτη ώρα με νοιάζει μόνο να ξεφύγω απο τα πάντα που με περικυκλώνουν

Μετά απο ότι φαίνονται λεπτά έχω φτάσει στο πίσω μέρος του σχολείου όπου κανένας σχεδόν δεν έρχεται

«Violet συγγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω ούτε να σε πονέσω ειδικά με αυτόν τον τρόπο » με ξαφνιάζει η φωνή του .... οπως είπα και πριν σχεδόν κανένας

«Μη με ξανα αγγίξεις έτσι» του φωνάζω

Alex's POV

«Μη με ξανα αγγίξεις έτσι» μου φωνάζει

Αλήθεια δεν ήθελα να την πονέσω και νομίζω πως την τρόμαξε περισσότερο η χειρονομία παρά η δύναμη που έβαλα

«Δε ήθελα να σε πονέσω αλήθεια απλώς θέλω να μου πεις τι στο διάολο έγινε»

Μένει σιωπηλή , πολύ σιωπηλή

«Violet....»

«Απλώς δεν θέλω να βγει η φήμη για εμένα» λεει επιτέλους

«Ποια φήμη» ρωτάω ενώ ξέρω ποια ακριβώς είναι αυτή η φήμη

«Η φήμη ότι είμαι μια απο τις κατακτήσεις σου Alex, είναι επισήμως γνωστό ότι κάθε μέρα έχεις και απο άλλη» λεει με έναν θυμωμένο τόνο στον λόγο της

«Πίστεψε με προσπαθώ να είμαι φιλικός όχι να σε ρίξω στο κρεβάτι μου και αυτό το λέω με τον καλύτερο τρόπο που υπάρχει » της απαντάω όσο πιο ευγενικά μπορώ

«Το ξέρω απλώς εγώ , δεν , ποτε» προσπαθεί να μαζέψει τις λέξεις της και να μου πει αυτό που θέλει

«Violet το ξέρω πως δεν είχες ποτε σου αγόρι και καταλαβαίνω πως θες να κρατήσεις μια χαμηλή εικόνα για τον εαυτό και το σέβομαι αυτό, γιαυτο τον λόγο δε το επέτρεψα όταν μίλησαν έτσι για εσένα»

Angel Where stories live. Discover now