Κεφάλαιο 27

43 7 0
                                    

Alex's POV

«Ελα Violet , κοίταξε με» την παρακαλώ πραγματικά ενώ είμαι δίπλα της στο ασθενοφόρο

Δε καταλαβαίνω τι πήγε και έκανε , γιατί μπήκε μπροστά, γιατί δεν ήμουν πιο γρήγορος τώρα θα ήμουν εγώ στη θέση της και όχι εκείνη  αναίσθητη σε ένα μικρό κρεβάτι προς το νοσοκομείο

Είμαι τόσο ηλίθιος που όταν ήρθε να μου ζητήσει συγγνώμη την έδιωξα  μακριά μου , τα πιθανά τελευταία μας λόγια εγώ τα γκρέμισα χωρίς δεύτερη σκέψη

«Κύριε πρέπει να φύγετε γρήγορα για να μπει κατευθείαν στο χειρουργείο» μου λενε και βλέπω πως έχουμε φτάσει στο νοσοκομείο

Εγώ απλώς κατεβαίνω απο το όχημα και περιμένω να την βγάλουν ώστε να την ακολουθήσω προς το κτήριο όπου πάνε . Και αυτό ακριβώς κάνω

«Δε γίνεται να μπείτε μέσα πρέπει να περιμένετε να τελειώσει το χειρουργείο» μου λεει ένας γιατρός καθώς με πάει προς τις καρέκλες για να περιμένω

«Όχι όχι δε γίνεται να μη με βάλετε μέσα» τους φωνάζω «η Violet» τραυλίζω «η Violet φοβάται τους κλειστούς και μικρούς χώρους , όταν ξυπνήσει θα- θα τρομάξει πολύ δε γίνεται να μην είμαι μαζί της. Θα θέλει κάποιος να της κρατάει το χέρι μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι» Υπάρχει πολύ ειρωνία μέσα στα λόγια μου . Εδώ είμαι και λέω το ποσο η αγάπη της ζωής μου φοβάται το σκοτάδι και πως πρέπει να της κρατάω το χέρι για να την βγάλω απο αυτό αλλά το μόνο που έχω κάνει είναι να της πάρω το χέρι και να την τραβήξω στο δικό μου . Να την κάνω να χαθεί στο πιο σκοτεινό μέρος της ζωής μου και πιθανώς , να μείνει εκεί για πάντα

«Η Violet , σας εγγυώμαι πως δε θα νιώσει τίποτα τώρα καθήστε εδώ και θα σας ενημερώσω για την εξέλιξη της» και μόλις τελειώνει κατευθείαν με χτυπάει στο κεφάλι , η Violet δε θα νιώσει τίποτα , η Violet δε νιώθει τίποτα . Αρχίζω και τρελαίνομαι , δε γίνεται να μη ξυπνήσει , πρέπει να ξυπνήσει

Βγαίνω κατευθείαν απο το κτήριο για να πάρω τηλέφωνο την Nicol να έρθει με τον Ethan και την μητέρα της

2 ώρες μετά το χειρουργείο

Ολα εδώ πέρα είναι ένα χάος , ένα χάος που εγώ δημιούργησα και που δε μπορώ να διαλύσω

Η Nicol έχει παει με την μητέρα της Violet στην άκρη και κλαίνε εδώ και ώρες . Ο Ethan μου έχει φέρει πόρους καφέδες και ηρεμιστικά για να ηρεμήσω . Όμως δε γίνεται , έχουν περάσει δυο ώρες και ακόμα να μας πουν πως είναι ,τι γίνεται εφόσον έχει τελειώσει εδώ και δυο ώρες το χειρουργείο . Γιατί δε μας λένε

Angel Donde viven las historias. Descúbrelo ahora