Κεφάλαιο 11

90 12 1
                                    

Violet's POV

«Ευχαριστώ» του λέω

«Για ποιο πράγμα;» Με ρωτάει και κοιτάει εμένα

«Που θες να είσαι μαζί μου , ενώ είμαι έτσι» του απαντάω κάπως λυπημένη

Και χωρίς να πει τίποτα με σηκώνει απο πάνω του και με αγκαλιάζει σφιχτά

«Είσαι το καλύτερο άτομο που υπάρχει , δε θέλω να νιώθεις έτσι για τον εαυτό σου»

Δε ξέρω τι να του πω και νομίζω πως το κατάλαβε για αυτό απλώς με ξανα φίλησε

Αυτή τη φορα όμως το φιλί δεν έκρυβε συναισθήματα . Τα φώναζε και αυτό μόνο έδιωξε τις ανασφάλειες μου , με έκανε σίγουρη για αυτόν . Σίγουρη για εμάς

«Έχει νυχτώσει , καλύτερα να σε πάω σπίτι» μου προτείνει αλλά δε θέλω , δε θέλω να τελειώσει αυτή η μέρα . Θέλω να είμαι μαζί του για λίγο ακόμα

«Νιώθω πως αν φύγουμε θα τελειώσει όλο αυτό» του ομολογώ

«Violet τίποτα δε θα τελειώσει , θέλω να είμαι μαζί σου και τα αισθήματα μου ποτε δεν άλλαξαν και ποτε δε θα αλλάξουν» μου λεει με ειλικρίνεια στη φωνή του

«Το υπόσχεσαι;» Τον ρωτάω ,απελπισμένη για την απάντηση που θέλω να μου δώσει 

«Το υπόσχομαι» μου απαντάει καθησυχαστικά και φιλάει το πάνω μέρος του κεφαλιού μου

Μετα απο λίγη ώρας σιωπής λεει :

«Ας μείνουμε εδώ το βράδυ»

«Σοβαρολογείς ;»

«Απολύτως»

«Alex μην ανησυχείς , είμαι εντάξει τώρα» του λέω και τον αγκαλιάζω

«Άκου με λίγο μωρό μου , μπορούμε να ευχαριστηθούμε τη θάλασσα όλο το βράδυ και να μείνουμε οι δυο μας για λίγο ακόμα.Σε παρακαλώ»

«Δε ξέρω» θέλω πολύ αλλά δε ξέρω

«Σε παρακαλώ» μου λεει και με κοιτάει με το πιο γλυκό βλέμμα που υπάρχει

«Ειι αυτό δεν είναι δίκαιο» του λέω ξέροντας πως τώρα θα πω ναι

«Οπότε είναι ναι»

«Ναι» γελάω και με φιλάει ξανα

Η νύχτα περνούσε και εγώ ήμουν ξαπλωμένη στο στήθος του Alex  έχοντας  το μπουφάν του για πηγή θερμότητας

Δεν ήμουν ακόμα έτοιμη να του δώσω τελείως τον εαυτό μου και νομίζω πως το ξέρει αυτο ο Alex. Δεν είναι πως δε θέλω αλλά θέλω πρώτα  να πάρουμε τον χρόνο μας  και μετά ολα τα αλλα

Angel Donde viven las historias. Descúbrelo ahora