Κεφάλαιο 32

37 5 0
                                    

Alex's POV

«Τι είναι αυτό ;» Ρωτάω το κορίτσι μου όπου στέκεται μπροστά μου με βουρκωμένα μάτια

«Εγώ - εσυ πως , Πως μπόρεσες» τραυλίζει και αδυνατεί να απαντήσει στην ερώτηση που της έκανα πριν δευτερόλεπτα

Η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει δραματικά και νιώθω πως η πίεση του αέρα με πνίγει. Βλέπω την Violet να με κοιτάει με μίσος ενώ εγώ κοιτάω το ένα της χέρι που κρατάει το κινητό μου και το άλλο ένα ... τεστ εγκυμοσύνης. Τι ακριβώς γίνεται

«Violet θα το παμε αργά , γιατί κρατάς αυτό που κρατάς;» Τη ρωτάω προσπαθώντας να ακουστώ όσο πιο ήρεμος μπορώ

«Εσυ θα μου πεις, ή καλύτερα πες τα στην Emma» ουρλιάζει και πετάει το κινητό μου μαζί και με το τεστ στο πάτωμα . Αυτή η πράξη κάνει και τα δυο αντικείμενα να σπάσουν

"Violet να σου εξηγήσω περίμενε» σηκώνομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ ώστε να την προλάβω. Κατευθείαν κατάλαβα πως είδε τα μηνύματα που είχα ανταλλάξει πριν λίγες ώρες 

«Τι να μου εξηγήσεις ; Πραγματικά τι ; Δεν υπάρχει τίποτα να εξηγήσεις. Εγώ φταίω που έκατσα εδώ έναν χρόνο και παρά όσα πέρασα δε σταμάτησα να προσπαθώ για εμάς . Και γιατί άραγε εξάλλου στο τέλος τα κατέστρεψες ολα» προσπαθεί να συγκρατήσει τον εαυτό της απο το να φωνάξει παραπάνω και συνεχίζει να μαζεύει τα πράγματα της

«Τι κανεις ; Δε μπορείς να φύγεις έτσι, χωρίς να σου εξηγήσω, χωρίς να μου εξηγήσεις εσυ» τονίζω τις τελευταίες λέξεις

«Τι να σου εξηγήσω Alex ; Το ότι μπορεί να είμαι έγκυος και εσυ πας και τραβιέσαι με όποια βρεις; Τι μπορώ να εξηγήσω πάνω σε αυτό» Όχι όχι όχι , δε μπορεί να συμβαίνει αυτό τώρα

«Violet δεν έγινε τίποτα άσε με να σου εξηγήσω. Μην ουρλιάζεις και κάτσε να συζητήσουμε » την παρακαλάω αλλά εκείνη δεν υποκύπτει και παει προς την πόρτα του σπιτιού μας χωρίς να πει λέξη , η μόνη πηγή συναισθημάτων είναι τα δάκρυα που έχουν μουσκέψει τα ρούχα της και το πρόσωπο της

«Violet τι κανεις ; Δε γίνεται να φύγεις έτσι , χωρίς να με αφήσεις να σου εξηγήσω τι έγινε» την κυνηγάω μέχρι έξω

«Ώστε έγινε κάτι; Για αυτό λοιπόν φεύγω , επειδή απο ότι φάινεται ότι είχαμε δεν ήταν τόσο δυνατό τελικά»

«Όχι όχι , δεν εννοούσα αυτό , δε γίνεται εσυ να το λες όμως αυτό» τα λόγια της με εκπλήσσουν , δε γίνεται το κορίτσια που βρίσκεται μπροστά μου πριν λίγες ώρες να μου έλεγε πως με αγαπάει και τώρα πως δε θα τα καταφέρουμε

«Ωραία τότε τι έγινε ; Γιατί τα μηνύματα που είδα δεν ήταν "τίποτα"» γυρνάει να με κοιτάξει και περιμένει μια εξήγηση που να εφαρμόζει σε αυτά που είδε

Η αλήθεια είναι πως δε μπορώ να της πω τι έγινε. Δε γίνεται να της πω όλη την ιστορία και το παρελθόν που δένονται μαζί με την Emma . Αυτή η ανάμνηση με στοιχειώνει κάθε μέρα και προσπαθώ να την κρύψω μέσα στο χάος μου ώστε να μην χρειαστεί να παραδεχτώ τι έγινε τότε . Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κατεβάσω το κεφάλι μου απο τη ντροπή

«Δεν έχεις κάτι να πεις ε ;» Λεει απογοητευμένα η Violet και ραγίζει η καρδιά μου όταν μου γυρνάει την πλάτη και περπατάει μακριά μου

«Δεν έγινε αυτό που νομίζεις ότι έγινε, απλώς δε μπορώ να σου πω το συμβαίνει Όχι ακόμα ,αλλά αλήθεια πρέπει να με πιστέψεις πως δεν έγινε κάτι τέτοιο» μόλις τελειώνω γυρνάει να με κοιτάξει

«Ελα να με βρεις όταν μπορείς να μου μιλήσεις και να με εμπιστευτείς, τότε θα συζητήσουμε και τα υπόλοιπα θέματα» λεει και κοιτάζει προς το στομάχι της

«Δε μπορείς να φύγεις , ειδικά τώρα που μπορεί να είσαι ...» αυτό το θέμα είχε τελείως ξεχαστεί

«Ας ελπίσουμε για τα καλύτερα τότε» λεει βιαστικά σκουπίζοντας τα μάτια της και απομακρύνοντας εντελώς από εμένα καθώς προχωράει μακριά μου

Και έτσι απλα εξαφανίστηκε

Angel Where stories live. Discover now