«Γαμωτο Alex σήκωσε το» φωνάζω στο άδειο δωμάτιο. Έχει περάσει περίπου μια ώρα απο τότε που ο Alex σηκώθηκε και απλώς έφυγε , το ξέρω ότι ήμουν υπερβολική μαζί του αλλά και αυτός είναι πολύ υπερβολικός . Μου έχει κάνει και μου έχει πει πολύ χειρότερα αλλά ακόμα εδώ είμαι και δε πρόκειται να πάω πουθενά
«Nicol ?» Την παίρνω τηλέφωνο και αρχίζω να ξεσπάω με δάκρυα
«Violet τι έγινε είσαι καλά ;» Κατευθείαν απαντάει αναρωτιώντας γιατί ακούγομαι έτσι
«Ο Alex μαλώσαμε και έφυγε και δε ξέρω τι να κάνω , φοβάμαι για εκείνος , αν έχει παει εκεί σε αυτούς ;» Της λέω και συνεχίζω να κλαίω με λυγμούς
«Violet ηρέμησε θα είναι μια χαρά πάντοτε είναι μια χαρά. Εξάλλου για τον Alex μιλάμε , σε αγαπάει παρα πολύ και ξέρει μέχρι που είναι το όριο» η προσπάθεια της να με ηρεμήσει βγαίνει σκέτη αποτυχία γιατί αγχώνομαι πιο πολύ . Αν δε ξέρει ποτε να σταματήσει ; Αν πάθει κάτι ; Αν του κάνουν κάτι ; Εγώ πως θα το ξέρω ; Και γιατί δεν απαντάει το τηλέφωνο του ;
«Nicol πρέπει να κλείσω αντίο» της λέω αλλά εκείνη πριν κλείσω φωνάζει απο την άλλη γραμμή
«Violet τι πας να κανεις, Vi-»της το κλείνω πριν συνεχίσει και κατευθείαν πάω να βάλω παπούτσια ώστε να φύγω απο εδώ και να πάω να τον ψάξω
Πάω προς το μέρος που άρχισαν ολα , εκεί που είχα δει τον Alex εκείνο το βράδυ που με πήγε σπίτι μου ενώ γυρνούσα απο την βιβλιοθήκη
Έχω δει τόσο κόσμο σε κάθε γωνία να καπνίζει και να κάνει χίλια δυο πράγματα αλλά το μόνο που με νοιάζει τώρα είναι να βρω τον Alex και να μάθω αν είναι καλά
«Ναι ρε μαλακα σου λέω πως η γκομενα του είναι πολύ καυτή»
«Θες να βγάλεις τον σκασμό ή να στον βγάλω εγώ» ακούω να απαντάει μια πολύ γνώριμη φωνή για αυτό πάω προς τα εκεί
«Alex ?» Ρωτάω ενώ ξέρω πως είναι αυτός
«Και να την» πετάγεται ένας άγνωστος που έρχεται προς το μέρος μου πριν ο Alex τον σπρώξει μακριά μου
«Τι θέλεισ εδώ;» Με ρωταει ψυχρά , θυμάμαι πως με είχε πει μικρή την προηγούμενη φορα , τώρα δεν υπάρχει πουθενά τέτοια γλυκιά λέξη στη φωνή του
«Ήρθα να σε βρω και» δε θέλω τελειώσω την πρόταση μου για αυτό πάω και τον αγκαλιάζω σφιχτά
Στην αρχή με έσπρωξε απαλά μακριά του αλλά μετά με άφησε να τον αγκαλιάσω , χωρίς όμως εκείνος να αντιδράει , μόνο εγώ να είμαι δεμένη γύρω του
«Alex ...» λέω και δάκρυα κυλάνε στο πρόσωπο μου . Δε περίμενα να μην αντιδράσει ούτε λίγο
«Τι θες ;» Μου λεει με εξίσου ψυχρό τόνο οπως και τα προηγούμενα του λόγια
Αφήνω τον θυμό μου και την λύπη μου να κυριεύσουν και απλώς τρέχω μακριά του ενώ ακούω πολλά βήματα να με ακολουθούν
«Ώπα μικρή για που το έβαλες» με ρωταει το αγόρι που είχε πει τα προηγούμενα λόγια
«Εγώ πρέπει να φύγω» λέω γρήγορα αλλά εκείνος με πλησιάζει ακόμα περισσότερο
«Δε νομίζω να πας πουθενά , τουλάχιστον θα σε χαρώ πρώτα» λεει με την αηδιαστική του φωνή και απλώς θέλω να τρέξω μακριά του αλλά πριν το κάνω αυτό εκείνος μου έχει πιάσει ήδη τα χέρια
«Άσε με» του λέω και προσπαθώ να τραβηχτώ μακριά του
«Δε το νομίζω» λεει και πριν κάνει μια κίνηση τραβιέται απότομα μακριά μου
«Όταν μια κοπέλα σου λεει να την αφήσεις την αφήνεις , ειδικά όταν η κοπέλα αυτή είναι δικιά μου»
Alex's POV
«Ειδικά όταν η κοπέλα αυτή είναι δικιά μου» του φωνάζω τονίζοντας τις τελευταίες λέξεις
«Κακό πράγμα να με ακουμπάς Alex δε το έχεις μάθει» με απειλεί
«Πίστεψε με είναι έτοιμος για προκλήσεις» τον προκαλώ
Και χωρίς να το περιμένει απλώνω με δύναμη το χέρι μου και έρχεται σε επαφή με το στομάχι του και πέφτει κάτω σχεδόν αναίσθητος
«Violet είσαι-» πάω να την ρωτήσω αλλά εκείνη ουρλιάζει
«Alex πίσω σου τώρα» πριν προλάβω να γυρίσω έχει τρέξει μπροστά μου και μετά ακούω έναν πυροβολισμό
«Σου είπα κακό πράγμα να με αγγίζεις» μου απαντάει γελώντας
Εγώ όμως το μόνο που μπορώ να φωνάξω είναι
«Violet»
BINABASA MO ANG
Angel
Romance«Όλοι μου λένε πως θα γίνει πιο εύκολο, πως με τον καιρό θα περάσει και θα γίνουν όλα καλά. Αλλά ο πόνος δε περνάει, κάθε μέρα γίνεται και πιο δυνατός. Κάθε μέρα παίζει στο μυαλό μου η εκείνη η νύχτα , η νύχτα που μου κατέστρεψε όλη την ζωή» Η Viole...
