MARRYING HIM [ COMPLETED ]

CHAPTER 26

Kinoah's POV

Gabi bago ang pag-alis namin papunta sa Palawan Island nang kausapin ko si Tita April. Tulog na noon si Avirille. Kinausap ko si Tita para makipagsabuwatan kasabay na rin ang pag-message at pag-call sa iba pa para makisama.

I grabbed the perfect timing para makapag-propose kay Avirille. Kahit na fiancé niya na ako, gusto ko pa ring maranasan niya ang ganoong bagay dahil alam ko na isa iyon sa mga pangarap na mangyari sa buhay ng isang babae.

At oo, lahat ng nangyari ay plano ko.

Saksi ang mga taong kaharap namin, kaibigan, pamilya at kahit ang mga trabahador dito sa isla. Ang dalampasigan, buhangin, kalangitan, at mga bituin, sila ang magiging saksi sa magiging sagot ng babaeng nasa harapan ko ngayon habang ako'y nakaluhod.

“Avirille, will you marry me?”

The moment I asked those words everything goes slowly. I suddenly felt the irregular palpitation of my heart. Kinakabahan ako.

I let out a deep sigh and stared at Avirille intently with full of love and affection.

It took her a couple of minutes before she could moved a step towards me. Mukha siyang gulat na gulat, seems like she didn't expect what's happening right now. Umiiyak na rin siya at humahagulgol pa.

Lumapit siya sa'kin at papilay-pilay  siya. Hindi ko na lamang pa iyon pinansin dahil hinawakan niya ang mukha ko at nagsalita...

“Y-yes.”

Kasabay ng pagsagot niya ang putukan ng fireworks display sa kalangitan at ng sigawan nilang lahat.

My world literally stopped. My heart now is thumping so bad that I want to shout in happiness. She just said yes! And that makes me the luckiest man alive.

After my senses cameback to its  realization, I immediately hugged her so tight as if it was our last. He then hugged me back and soon I cupped her face.

“1 4 3, Avi,” I whispered.

“I love you too, Kino.”

After that, I just found her lips met mine.

Nagbitaw din kami at doon napuno nang pangangantyaw ang bahaging iyon ng isla.

Cahill's POV

Ilang oras na lang ay pauwi na rin kami. Hindi kami lahat puwedeng magtagal dito sa isla dahil moment ito ng dalawang mag-fiancé.

Seveb days pa pala silang magtatagal dito. Sana all.

Narito ako ngayon sa dalampasigan habang ang ilan ay nasa loob pa nang Rest House na tinutuluyan Kinoah at Avirille. Tapos na kasi akong mag-ayos ng gamit at isa pa gusto ko munang maggala-gala.

While I'm busy watching how waves surged in the seashore back to its right places I suddenly saw someone who caught my attention. Nakaupo siya sa isang malaking kahoy malapit mismo sa dalampasigan. Because of curiosity inside me I decided to come near towards that man.

Oh! He's Kiluah! Anong ginagawa niya?

“Hey!” I distracted him.

“Cahill?”

“Teka ano 'yang-- oy 'wag mo munang burahin-- teka? Avirille ba 'yan?” I asked because before he could erase the name he had wrote on the sand I already read it.

“Wala.”

I teasingly smiled.

“Mahal mo pa rin 'no?” Humawak ako magkabilang gilid ng kahoy at hinayaan kong magpabigat dito.

“Kung mahal mo agawin mo!” I sarcastically said.

“But my love isn't enough to make her mine. She already have someone love and soon to share her lifetime with. She's now happy.”

“Kidding, syempre huwag ka na nga maging kontrabida.”

He chuckles. I know he's hurt.

Silence took over us. It made the whole place awkward.

I sighed and soon decided to speak up. I will try to lessen the heavy feelings he have right now.

“Alam mo Kiluah, don't stick yourself with only one person. Hindi halatang nasasaktan ka ha, ang dami mong babae.”

“Paano nga kung agawin ko na lang si Avirille sa kambal ko? Siguro hindi na ako masasaktan kasi ikakasaya kong maging akin si Avirille.”

My eyes widened. I stared at him. Confusion is now evident in my face. I'm puzzled. May binabalak ba 'to? Huwag niyang sabihing sisirain niya ang kasal?

“Kidding. Ang dami mo agad iniisip. Siguro naman mawawala rin 'tong sakit.”

“Yan tama 'yan, I will just leave this here for you-- you know what? One day, someone will come and will see your deepest cuts and indelible pain as places to fill with love, endless happiness and hope. Someone that will be your everything and only possession. When that moment comes, loving that someone will always be the best part.”

I stood up and before I could finally left him, he speak up.

“Thanks.”

Ito na ang oras na pauwi na kami. Saglit muna akong nagpaalam para mag-cr dahil nakaramdam ako ng kiliti sa aking puson. I need to pee.

I immediately went to the closest comfort room. I locked the door and started peeing.

When I'm already done, I touches the door knob, making it to open. I tried harder to open the door but nothing changed. Still locked.

“Hey, is any body out there? I'm locked.” Patuloy akong nag-iingay sa loob. Pilit ko pa ring binubuksan ang pinto.

Nakailang minuto na pero wala pa ring tumutulong sa'kin until I decided to forced the door to make it open. Tinutulak, sinusugod, sinisipa.

Bumuwelo ako para sana itulak ng buong lakas ang pinto nang magbukas ito at iniluwa noon ang isang lalaki.

Hindi ko na napahinto ang sarili ko at sa kaniya ako napabangga dahilan para mapahiga kami palabas.

Napapikit ako at sa pagmulat ko tumigil bigla ang mundo ko. Nasa ilalim ko siya habang nasa ibabaw ako.

“Hey she's here! Cahill anong nangyari?” Biglang lapit sa'min ni Avirille kaya napatayo agad ako.

“Bakit pawis na pawis ka?”

“N-nalock ako sa CR eh.”

“Kasi naman dapat nagpasama ka na sa'kin.”

“Tara na. Maiiwan ka na.”

Mayamaya pa ay nagsidatingan sina Kinoah, Justin, Bianca at Kiluah.

“What happened?” they asked.

“Na-lock siya sa CR. Oh ano tara na?” pag-aaya ni Avirille kaya naman nagsimula na silang maglakad pabalik sa kung nasaan sila kanina.

Napatingin naman ako sa lalaking nagbukas ng pinto.

Malayo na ang mga kasamahan ko sa'kin at naiwan ako. Susunod na lang ako.

Pakiramdam ko ba pamilyar sa'kin lahat ng nangyari kanina. At itong lalaking nasa harap ko ngayon...

“Have we met before?”