MARRYING HIM [ COMPLETED ]

CHAPTER 7

“So kayo na ni Bianca!?” salubong ko sa kakarating lang na si Kino.

“Oh, easy huwag ka mainggit magiging kayo rin ni Justin.” He smirked.

“As if inggit ako duh! Magiging kami rin naman talaga ni Justin.”

“Nangliligaw na ba?” he asked that made me stop as well makes me hurt.

Bakit ko nga ba sasabihing magiging kami ni Justin? Samantalang hindi pa niya ako nililigawan? Or should I say, hindi niya talaga ako liligawan?

“H-hindi.” I taken a back right after saying that one word. One word, but so hard to say.

I was about to step forward and walk away from him when he speaks up.

“Don't worry, sooner or later, he will court you, trust me.”

I turn my gaze on him. Is he serious? Bakit ang bait na naman niya--- oo nga pala, sinagot na siya ni Bianca natural he's inspired.

“Do you think he will court an ugly duckling like me? You're impossible.”

“You're beautiful, Avirille,” he defended.

I froze for a moment. This is the second time he complimented about my beauty and that causes my heart to beat faster.

“But Bianca is more beautiful,” he added and later on he laughs.

Nawala bigla 'yong kakaibang nararamdaman ko kanina at napalitan ng masamang titig sa kaniya, hindi dahil sa sinabi niyang mas maganda sa akin si Bianca kundi dahil feeling ko binabawi niya 'yong pagpuri niya sa'kin.

“Inlove ka talaga eh 'no? Tsk, siya nga pala, wala sina Mom and Dad nag-out of the town because of business trip, they'll be gone for two weeks.”

“So babalik ka na sa kuwarto mo?” ngiting ngiti niyang tanong.

I faced him with my plain aura and utter, "God knows how much I really wanted to go back to my own room, but I can't. Dinala nila 'yong susi ng kuwarto ko!" There, I left him at dumeretyo sa kusina. Nakabakasyon pala ngayon si Yaya Yolly kaya kahit hindi ako marunong magluto, I have no choice, but to try.

“Kinooo! Aaaa!” sigaw ko dahilan para tumakbo si Kinoah papunta sa kusina kung nasaan ako ngayon.

“What happened?”

“Yong apoy!” Itinuro ko ang kawali na may namumuong apoy. Agad siyang kumuha ng towel na basa at inihagis iyon doon para mamatay.

“Bakit ka ba nagluluto eh hindi ka naman marunong? Dapat tinawag mo ako.”Akma niya akong itatayo, hawak ang aking kamay nang bigla akong makaramdam ng hapdi.

“Arayy!”

“May sugat ang kamay mo. Napaka-clumsy mo talaga kahit kailan,” sermon niya pa. “Halika lalagyan natin nang alcohol.” Matapos niyang sabihin 'yon ay madali akong tumayo at tumakbo palayo sa kaniya.

”Hey Avi, saan ka pupunta!?”

“Ayoko nga ng alcohol! Huwag kang lalapit sa'kin!” sigaw ko bago tuluyang nakapasok sa kuwarto niya.

Ni-lock ko ang pinto at umupo na lamang sa loob.

Rinig ko pa rin ang pagpupumilit niya sa aking lumabas pero hindi ko pinapansin. Hindi ko na hahayaang malagyan niya ulit ng alcohol ang sugat ko! Never!

Lumipas ang kalahating oras na wala na ulit akong narinig mula sa kaniya. Siguro napagod na siya at natauhan na siya na takot ako sa alcohol--- wait alam niya na nga ba na may Phobia talaga ako sa alcohol?

“Avi, labas na riyan.”

Napapitlag ako nang marinig ang boses na iyon mula sa labas ng pinto.