Amnesia

κεφάλαιο 12

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Τα κορίτσια μου τα είπαν όλα. Ποια είμαι, γενικά για τη ζωή μου...
Εγώ με τα κορίτσια είμαστε σε ένα γκρουπ πολύ γνωστό....

Άνοιξα τη πόρτα του δωματίου. Είδα τον Zayn να βάζει κάποια ρούχα σε μια βαλίτσα.
"Zayn;" είπα και αμέσως γύρισε και με κοίταξε

"Τι θες;" μου είπε με ένα σκληρό ύφος.

"Να μιλήσουμε..." του είπα. Ήθελα να του αλλάξω γνώμη. Να τον πήσω πως έπρεπε αυτό το παιδί να εξαφανιστεί για πάντα....

"Εγώ όμως όχι" είπε και συνέχισε να βάζει τα ρούχα στην βαλίτσα

Άρχισα να μιλάω ελπίζοντας πως θα με ακούσει...
"Μου είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό. Ξαφνικά από τη μία στιγμή στην άλλη όλη μου η ζωή άλλαξε. Δεν είναι πως δεν σε αγαπώ...απλώς δεν θυμάμαι πως να σε αγαπώ.... Είμαι πολύ μπερδεμένη και αυτό το παιδί δεν με διευκολήνει και πολύ..." δεν πρόλαβα να συνεχίσω. Γύρισε και κόλλησε τα χείλι του πάνω στα δικά μου. Τα χέρια του ακούμπησαν απαλά τα μάγουλά μου.
Μπορεί να μην θυμάμαι τίποτα για αυτόν αλλά όταν με αγκίζει νιώθω πως αυτός είναι όλος ο κόσμος μου. Το φιλί του μου δίνει ζωή...

Η πόρτα άνοιξε.... Δεν μπορούσα να το πιστέψω... Γιατί τώρα;