Amnesia

κεφάλαιο 3

Βγήκαμε από το νοσοκομείο. Τα υπόλοιπα αγόρια που είχαν έρθει πριν δεν ήταν εδώ. Μόνο εγώ και ο Zayn. Φαινόταν κουρασμένος. Με δυσκολία κρατούσε ανοιχτά τα μάτια του. Κοιτούσα το κενό και προσπαθούσα να θυμηθώ.
“Ο γιατρός είπε πως χρειάζεσαι ξεκούραση...” μου είπε αποφεύγοντας να με κοιτάξει.

“Δεν θα βοηθήσει...Δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα. Ο ύπνος δεν θα αλλάξει κάτι”
Με κοίταξε. Σταμάτησε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και βγήκε έξω τρέχοντας. Έπεσε κάτω και άρχισε να ουρλιάζει. Να εκτονωθεί...
Βγήκα έξω και τον ακούμπησα στον ώμο.
“Ηρέμισε” του είπα και με αγκάλιασε.
Μπορεί να μην τον θυμάμαι αλλά καταλαβαίνω πως είναι αναστατωμένος. Για έναν ανεξήγητο λόγο θέλω να τον βοηθήσω...
Πήγαμε στο ξενοδοχείο. Έξω υπήρχαν χιλιάδες κορίτσια που ούρλιαζαν. Μόλις μας είδαν άρχισαν να ουρλιάζουν. Λες ο Zaynνα τις ξέρει;
“Ποιες είναι οι κοπέλες που ουρλιάζουν;” τον ρώτησα

“Θα σου εξηγήσω μετά. Τώρα πρέπει να ξεκουραστείς...” μου είπε στο αυτί και μπήκαμε μέσα.
Φτάσαμε στο δωμάτιο και πήγα να ξαπλώσω. Έκλεισα τα μάτια μου και ευχήθηκα όλα να γίνουν όπως πριν. Όπως και να ήταν αυτό...    

Σόρρι που είναι μικρό αλλά δεν έχω χρόνο. Έχουν πέσει όλα τα διαγωνίσματα μαζί και δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα....
Επόμενο θα βάλω το Σάββατο μόλις ξεμπερδέψω με το διάβασμα...
Τέσπα, σας άρεσε;