Amnesia

κεφάλαιο 30 (τελευταίο)

Κοίταξα τον Liam...Όλα τα μάτια ήταν καρφωμένα πάνω μου, ιδικά του Louis. Από μια μου πρόταση εξαρτιώταν τα πάντα....Τουλάχιστον για το Louis.

Δεν είναι σωστό...δεν θέλω να το πω...αλλά οι υποσχέσεις είναι υποσχέσεις. Εφόσον αυτός αθέτησε τη δική του εγώ δεν είχα κανένα λόγω να το κρατάω κρυφό άλλωστε...πιστεύω θα κάνω και καλό. Ο Liam πρέπει να μάθει!

"Το ήξερες πως ο Louis μιλάει με την Danielle;" τον ρώτησα. Έννιωθα τον Louis δίπλα μου να καταρέει....

"Είναι αλήθεια;" τον ρώτησε και ο Louis απλός έσκιψε το κεφάλι

"Της λέει κάθε λεπτομέρια της σχέσης σου με τη Sophia. Κάθε τι που γίνεται. Την βοηθάει να σας κάνει να χωρίσετε" είπα. Ο θυμός του και η απογοήτευση του είχαν αποτηπωθεί στα μάτια του.

"Γιατί;" ήταν το μόνο που μπόρεσε να πει. Είχε σφίξει τα δόντια και τα χέρια του ήταν γροθιές

"Προσπάθησα να το σταματήσω αλλά...."

"Αλλά δεν ήθελες! Το ξέρεις πως κάποιος είχε πει στη Sophia πως την απατάω; Το ξέρεις πως κάποιος της στέλνει μυνήματα στο κινητό της που λένε να με χωρίσει γιατί το τέλος δεν θα είναι έσιο; Τόσο καιρό νόμιζα πως κάποια φαν είχε βρει το κινητό της.... Μόλις άλλαξε κινητό άρχισαν ξανά τα ίδια"

"Δεν φταίω εγω Liam..."

"Ε ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ! ΕΣΥ ΤΗΣ ΕΔΩΣΕΣ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΣ! ΕΣΥ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΛΗΣΕΙ! Ε ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ! ΧΩΡΙΣΑΜΕ!"

"Δεν το ήθελα αυτό..."

"ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΘΕΑΤΡΟ! ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΗΣΟΥΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΙΝΟΥΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΗΣΟΥΝ ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ!"

"Είμαι Liam! Δεν ήθελα να σας κάνω να χωρίσεται...δεν ήθελα τίποτα από όλα αυτά να γίνουν!"

"Ομως έγιναν...Και για καλή σου τύχη όλα λειτούργησαν σωστά...Όμως δεν υπολόγισες ένα ενδεχόμενο...Να το μάθω..."

"Συγνώμη..." είπε ενω η λύπη φαινόταν καθαρά στο θλιμένο πρόσωπό του

"Δεν θέλω να σε ξέρω..." του είπε και έφυγε.

Σιωπή επικρατούσε στο δωμάτιο....Κανείς δεν μιλούσε...Ήταν σαν εκείνη την σιωπή στις κηδείες. Που κανένας δεν έχει τη δύναμη να μιλήσει γιατί πολύ απλά του λύπη ο άνθρωπος που έχασε. Έτσι και τώρα. Σε όλους λύπει η παλιά κατάσταση. Όταν ο Liam ένοιωθε τον Louis σαν αδερφό του, αντί για έναν από τους εχθρούς του. Όταν ο Louis είχε ένα ανεξίτιλο χαμόγελο στο πρόσωπο αντί για χιλιάδες δάκρυα...