Amnesia

κεφαλαιο 14

Ήρθε κοντά μου
"Πες μου πως μου κάνεις πλάκα!" μου είπε

"Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ..." του απάντησα ενώ τα πρώτα δάκρυα είχαν κάνει την εμφάνισή τους στα μάτια μου. Με κοίταξε για λίγο σκεπτικός.

"Με αγαπάς;" με ρώτησε.
Δεν μπορώ να απαντήσω. Είμαι σίγουρη πως νιώθω κάτι για αυτόν αλλά δεν μπορω να απαντήσω ακόμα. Τον αγαπώ πολύ, πάρα πολύ αλλά αυτό που νιώθω για τον Zayn ξεπερνάει τα πάντα. Δεν ξέρω τι είναι... Αγάπη; Μίσος; Οργή;
Ότι και να είναι με ξεπερνάει. 
Πάντως τον Max τον αγαπάω. Τον αγαπάω τόσο που θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε για να του το αποδείξω. Οτιδήποτε!

"Απάντησε επιτέλους!" μου φώναξε και με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και κοίταξα ευθεία στα γαλανά μάτια του...

"Όσο τίποτε άλλο" του απάντησα και χαμογέλασε 

"Τότε μόνο μία λύση υπάρχει" μου είπε και ξαφνικά το πρόσωπό του έχασε εκείνο το όμορφο χαμόγελο

"Να σκοτώσεις αυτό το παιδί!" μου είπε ενώ εγώ είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό

"Π-πως μπορείς να μου ζητάς κάτι τέτοιο;" τον ρώτησα σοκαρισμένη

"Αν με αγαπάς πραγματικά θα το κάνεις!" μου απάντησε. Αυτό ήταν εκβιασμός;

"Αν εσύ με αγαπουσες πραγματικά θα σεβόσουνα την γνάμη μου!"

"Μπορώ να την ακούσω;" ρώτησε νευριασμένα
Η γλώσσα μου είχε δεθεί κόμπος. Δεν μπορούσα να απαντήσω. Ούτε εγώ δεν ήθελα αυτό το παιδί αλλά άμα του το έλεγα θα με πίεζε ακόμα πιο πολύ.
Έκανα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Έτρεξα...

Zayn's Pov
Κατέβηκα με τις βαλίτσες κάτω στη ρεσεψιόν όπου είχαν μαζευτεί όλοι. Μόνο οι Perrie και ο Max ήταν εξαφανισμένοι για άλλοι μια φορά. Τους περιμέναμε για τουλάχιστον μισή ώρα. 
Πήγα να τη βρω. Έψαξα παντού μα και οι δύο ήταν άφαντοι. Άμα έχει πάθει κακό;
Άμα της έχει κάνει κακό;
Αν έχει αγκίξει έστω και μία τρίχα από τα μαλλιά της θα τον στείλω να κάνει παρέα με τα σύννεφα!
Όταν είχα χάσει πλέον όλες μου τις ελπίδες πως θα την έβρισκα την είδα να τρέχει κλαίγοντας στον διάδρομο.
"Perrie τι έγινε;" την ρώτησα ενώ αυτή έπεσε στην αγκαλιά μου

"Θέλω απλώς να πάμε στο tour bus" μου είπε ύστερα από ένα λεπτό

"Το μόνο που θέλω είναι να μην κλαις" της είπα και την φίλησα γλυκά στο κούτελο

Προχωρίσαμε στην έξοδο και με γρήγορα βήματα μπήκαμε στο λεωφορίο. Αφού είχαν μπει όλοι μέσα φύγαμε. Είχαμε καθήσει εγώ, η Perrie, τα κορίτσια και τα αγόρια σε ένα τραπέζι και λέγαμε βλακείες για να περάσει η ώρα. Δεν έχω ακούσει τίοτα από τη συζήτηση. Το μόνο που παρακολουθώ είναι η Perrie. Δεν την έχω δει ποτέ ξανά έτσι στη ζωή μου. Τα μάτια της κοιτάνε το κενό και τα χέρια της έχουν τυλιχτεί σφικτά γύρω μου ψαχνωντας για προστασία.

Τώρα ποια είμασταν μόνοι μας. "Τι σκέφτεσαι;" την ρώτησα και αμέσως έστρεψε την προσοχή της σε εμένα.

"Δεν σκέφτομαι, φοβάμαι....Φοβάμαι πως προσπαθώντας να αγαπήσω κάτι χάσω κάποιον άλλον από τη ζωή μου..."

"Τι εννοείς;"

"Προσπαθώ Zayn... Προσπαθώ!" μου είπε

"Τι προσπαθείς;"

"Προσπαθώ να σε αγαπήσω! Προσπαθώ να αγαπήσω ακόμα και αυτό το παιδί αλλά έτσι μπορεί να χάσω κάτι πολύ σημαντικό από τη ζωή μου... Τον Max" μου είπε και έφυγε

Τα λόγια της έκοψαν την καρδιά μου σαν μαχαίρι...

Ελπίζω να σας αρέσει! Σηγνώμη αν είναι βλακεία.... Comment please <3

Love ya <3