Amnesia

κεφάλαιο 5

Zayn’s Pov

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα δίπλα. Η Perrie δεν ήταν εδώ!
Μα που μπορεί να πήγε;
Σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι και πήγα στο δωμάτιο του Harry. Χτύπησα τη πόρτα και ένας αγουροξυπνημένος Harry μου άνοιξε τη πόρτα.
“Τι κάνεις εσύ εδώ;” με ρώτησε

“Είναι η Perrie εδώ;” τον ρώτησα ανήσυχα

“Όχι...για ποιο λόγο να είναι εδώ;” μου απάντησε και πήγα τρέχοντας στο δωμάτιο του Louis και ύστερα  στου Liam και του Niall. Δεν ήταν πουθενά!
Πήγα τρέχοντας στη είσοδο του ξενοδοχείου που ήξερα πως θα ήταν ο Paul εκεί. Καθόταν σε ένα καναπέ κοντά στην είσοδο. Τον πλησίασα τρέχοντας για να τον ρωτήσω που ήταν η Perrie.
“Paul! Πες μου πως ξέρεις που είναι η Perrie σε παρακαλώ!”

“Wow! Zayn ηρέμισε!” μου είπε

“Τι έγινε;” με ρώτησε προσπαθώντας να με ηρεμίσει

“Η Perrie δεν είναι πουθενά!” του είπα

“Μα καλά είσαι χαζός αγόρι μου! Πως γίνεται να χάσεις έναν άνθρωπό!” μου είπε νευριασμένα

“Με πήρε ο ύπνος! Βοήθησέ με ρε Paul!”

“Εντάξει, εντάξει...ηρέμισε. Θα βάλω όλους να ψάξουν να τη βρούνε...”

“Εγώ φταίω! Δικό μου λάθος ήταν που χάθηκε! Τι θα κάνω Paul;” καυτά δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από το πρόσωπό μου. Ποτέ δεν έχω αφήσει τον εαυτό μου να κλάψει μπροστά σε άλλον. Ποτέ δεν άφηνα κάποιον να κάποιον να με δει σε τέτοιο χάλι αλλά τώρα απλώς δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Εγώ φταίω που η Perrie χάθηκε. Δεν έπρεπε να κοιμηθώ! Πόσο βλάκας μπορεί να είμαι! Η ζωή της μπορεί να βρίσκεται σε κίνδυνο και όλα αυτά εξαιτίας μου!
Ο Paul είχε ειδοποιήσει όλους να ψάξουν για αυτήν. Τα αγόρια που είχαν μάθει τι συνέβη κατέβηκαν κάτω και κάθονται δίπλα μου τώρα.
Έβγαλα το κεφάλι μου από τις παλάμες μου και τότε είδα την Perrie να μπαίνει από την είσοδο αγκαλιά με έναν άντρα. Χαμογελούσε....
Σηκώθηκα και τους πλησίασα ενώ ο θυμός με είχε πλημμυρίσει.
“PERRIE!” φώναξα και με κοίταξε

“Zayn…” μου είπε λες και δεν συνέβη τίποτα

“Που ήσουν; Όλοι εδώ πέρα σε ψάχνουν, εγώ είχα τρελαθεί από την αγωνία μου και εσύ εξαφανίζεσαι χωρίς να δώσεις καμία εξήγηση σε κανέναν!”

“Πως κάνεις έτσι ρε Zayn! Είχα πάει μια βόλτα με τον Max” μου απάντησε κοιτάζοντας τον τύπο δίπλα της

“ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ!” της φώναξα

“Δεν μπορώ να είμαι φυλακισμένη εκεί μέσα για πάντα!”

“Επίσης δεν μπορείς να εξαφανίζεσαι με τον κάθε μαλάκα!”

“Μην τολμήσεις να ξαναπείς έτσι τον Max”

“Εγώ είμαι το αγόρι σου!”

“Ναι όμως αυτός με έκανε να ξεχάσω όλη αυτή τη κατάσταση με την αμνησία!”

“Ούτε καν τον ξέρεις!” τα αγόρια μας κοιτούσαν με τον στόμα ανοιχτό

“Ούτε εσένα ξέρω! Μπορεί εσύ να μου λες πως είσαι ο αρραβωνιαστικός μου αλλά εγώ ούτε καν σε θυμάμαι!” αυτό με πλήγωσε περισσότερο από οτιδήποτε.
“Εσύ ΑΠΟΛΥΕΣΑΙ!” φώναξα στον Max που την κρατούσε στην αγκαλιά του. Εγώ θα έπρεπε να είμαι στην θέση του τώρα...
“Επειδή εσύ είσαι ηλίθιος θα χάσω εγώ τη δουλειά μου;” μου λέει. Δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου είχαμε πιαστεί στα χέρια. Τα αγόρια με τραβούσαν ενώ η Perrie υπερασπιζόταν...αυτόν

“Δεν θα ξαναδείς το φως της μέρας!!!” του φώναξα ενώ τα αγόρια με κρατούσαν γερά.

“Άμα φύγει ο Max θα φύγω και εγώ...” είπε η Perrie

“Υπερασπίζεσαι αυτόν;” την ρώτησα ενώ η καρδιά μου είχε σκιστεί σε δύο κομμάτια

“Με έκανε να χαμογελάσω...Είναι ο καλύτερος φίλος που είχα μετά την αμνησία” την κοίταξα για ένα λεπτό χωρίς να μιλήσω

“Ωραία λοιπόν...μείνε μαζί του! Φύγε από εδώ! Δεν θέλω να σε ξαναδώ! Δεν με νοιάζει τι θα κάνεις, απλώς ΦΥΓΕ!” της είπα με μίσος και έτρεξα μακριά από όλους και από όλα...   

Επιτέλους έβαλα καινούργιο κεφάλαιο! 
Τι θα κάνει η Perrie? Θα φύγει όπως της είπε ο Zayn?
Ο Zayn θα αλλάξει γνώμη? Θα της πει να γυρίσει?

Λοιπόν...καινούργιο κεφάλαιο θα βάλω λογικά αύριο....

Ευχαριστώ όλους όσους διαβάζουν την ιστορία μου!
Love ya <3