κεφάλαιο 26

419 45 6
                                    

Καθώς βγαίναμε από το δωμάτιο είδα τον Max στην άκρη του διαδρόμου πίσω από ένα τοίχο. Ο Louis ευτυχώε δεν τον είδε... Μου έκανε νόημα πως θέλει να μου μιλήσει.
Δεν μπορούσα να μην πάω. Μπορέι να νευρίαζε και ναέκανε καμία χαζομάρα...

"Εμ..Louis, πήγαινε μόνος σου κάτω..Εγώ...εμ...πάω μέχρι το δωμάτιο να πάρω κάτι.."

"Εμ..οκ.." μου είπε και συνέχισε να περπατάει ενώ εγώ πήγαινα προς το Max

"Τι θέλεις;" τον ρώτησα άγρια

"Τι εννοείς; Απλώς θέλω να δω το κορίτσι μου." λέει και με αγκαλιάζει

"Δεν είμαι το κορίστι σου και μην τολμήσεις να με ξανακουμπήσεις! Στο ξαναείπα Max! Δεν θέλω καμία σχέσει μαζί σου. Θέλω να ξεχάσεις πως υπάρχω! Θέλω να μην θυμάμε πως υπάρχεις! Πως εμείς οι δύο υπήρξαμε!" του φώναξα όσο δυνατά μπορούσα ώστε να μην με ακούσουν

"Όταν το ο Zayn θα σε πληγώσει πάλι σε εμένα θα γηρίσεις ακι θα ευχόσουνα να μην είχες φύγει ποτέ από κοντά μου! Θα ευχόσουνα να μην με είχες παρατήσεις ποτέ! Δεν με έχεις δει όμως αρκετά θυμωμένο! Πάντα ήμουν καλός μαζί σου όμως μπορώ να σε κάνω να γυρίσιεις Perrie!" μου μου είπε απειλητικά

"Στα ονειρά σου Max!" του είπα και έφυγα

Μπήκα στο ασανσερ και πάτησα γρήγορα το κουμπί...Λες να κάνει κάτι κακό;

Zayn's PovΚατέβηκα στη τραπεζαρία. Η Perrie μάλλον θα είχε κατέβει ήδη. Δεν ήταν στο δωματιο... Ανηπωμωνούσα να της πω τα καλά νέα! Αύριο θα ερχόταν η μητέρα της για να την δει. Βάζω στοίχημα πως θα πετάξει από τη χαρά της μόλις το ακούσει!
Κοίταξα γύρω όλοι ήταν εδώ εκτός από τη Perrie και το Louis. Λες αυτός ο βλάκας να της έκανε τίποτα;

Αφού έκατσα κάτω με του υπόλοιπους, ύστερα από 20 λεπτά κατέβηκε και ο Louis, όμως η Perrie ακόμα εξαφανισμένη!

"Που είναι η Perrie;" τον ρώτησα.

"Δεν ξέρω...της ζήτησα συγνώμη για χτες...ήμουν πολύ βλάκας...." είπε με απολογειτικό ύφος

"Καλά που το κατάλαβες..." του είπε και το χαμογέλασα. Δεν μπορώ να μαλώσω με τα αγόρια μου πάνω από μία μέρα....

Υστερα από λίγα λεπτά κατέβηκε και η Perrie. Είναι λαχανιασμένη. Έτρεχε;

"Που είχες πάει εσύ;" την ρώτησα και τη φίλησα. Κάθισε δίπλα μου και μου χαμογέλασε. Κάπως ψεύτικα αλλά εμένα μου φτάνει

"Όχι...μέχρι το δωμάτιο είχα πάει να πάρω το κινητό μου..."

"Λοιπόν...θέλω να σου πω κάτι!" της είπα γεμάτος ενθουσιασμό

AmnesiaDonde viven las historias. Descúbrelo ahora