Amnesia

κεφάλαιο 27

Zayn's Pov
Κατέβηκα κάτω. Τα φώτα ήταν κλειστά και γύρω μου δεν έβλεπα κανέναν εκτός από άδειες καρέκλες και τραπέζια.
"Perrie;" φώναξα προχωρώντας

"Είσαι εδώ;" φώναξα πάλι

Ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν περισσότερο και κάποιος έδεσε ένα μαντίλι στα μάτια μου. Ύστερα έννιωσα κάποιον να με φιλάει. Η Perrie;

Το άρωμά της ήταν διαφορετικό... Μπορεί βέβαια να άλλαξε κολιώνια....

"Perrie εσύ είσαι;" ρώτησα σιγά

"Ναι..όμως μην μιλάς...απλώς φίλα με" άκουσα μια σιγανή φωνή να μου ψιθιρίζει. Τόσο σιγανή που με δυσκολία την άκουγες...Έκανα αυτό που μου είπε...

Είχε καιρό να με φιλήσει έτσι... Μπόρει όλη η κατάσταση γύρω της να την επιρέαζε.
"Σε αγαπάω" είπε πιο σιγά

Ένα χαμόγελο σχηματίστικε στο πρόσωπό μου. Επιτέλους! Επιτέλους το είπε! Το είπε πως με αγαπάει!
"Και εγώ! Είσαι ότι πολυτιμότερο έχω! Κανένας δεν θα με πάρει μακριά σου!" είπα και με φίλησε

Είχε περάσει αρκετή ώρα. Ένιωσα τα χείλι της να απομακρίνονται από δικά μου και να φεύγει σιγά-σιγά από την αγκαλιά μου.

"Που πας;" ρώτησα αλλά δεν πήρα καμία απάντηση. Απλώς έφυγε. Είχαν περάσει τουλάχιστον 20 λεπτά. Δεν ξανάρθε. Έβγαλα το μαντίλι και κοίταξα γύρω μου.

"Τα φιλιά έχουν συνέπιες που πρέπει να πληρώνουμε" διάβασα ένα σημίωμα. Τι στο διάολο...
Το πέταξα στην άκρη και ανέβηκα στο δωμάτιο. Άφησα το σώμα μου να βουλιάξει στο κρεβάτι. Έκλεισα τα μάτια μου. "Σ΄αγαπώ" θυμήθηκα τα λόγια της...

Τέλος Zayn's Pov

Σηκώθηκα από το κρεβάτι. Είχε πάει 7 η ώρα. Ντύθηκα και κατέβηκα κάτω για να πρωινό. Όλοι ήταν στο τραπέζι. Ο Zayn είχε ένα περιέργο χαμόγελο. Σαν αυτό που έχουν τα παιδιά όταν τους δίνεις καραμέλες. Σαν αυτό που είχε όταν είχα πει ναι στη πρόταση γάμου που μου είχε κάνει. Η μνήμη μου είχε επανέλθει. ΤΑ θυμώμουν όλα σχεδον...Είχα βεβαια κάποια ικρά κενα ακόμα αλλά είχα κάνει μεγάλη πρόοδο από τη μέρα του ατυχήματος. Μόνο ο Louis ήξερε για αυτό...Για να πω την αλήθεια με συμφέρει κάπως όλο αυτό... Δεν πρέπει να μάθει κανένας ακόμα. Η αμνησία είχε γίνει σύμαχός μου πλέον. Το ξέρω πως όλο αυτό που κάνω δεν είναι καλό αλλά δεν νιώθω έτοιμη ακόμα να τους το πω....

"Καλημέρα!!!!!" μου είπαν όλοι μαζί

"Καλημέρα" είπα και χαμογέλασα. Κάθισα δίπλα στον Zayn όπως κάθε μέρα. Τα μάτια του με κοιτούσαν χαρούμενα.