Amnesia

κεφάλαιο 21

Βγήκα από το μπάνιο και φόρεσα τις πιτζάμες μου. Στο δωμάτιο είμασταν μόνο εγώ και η Eleanor. Η Jade είχε βγει. Νομίζω θα πήγαινε σε ένα μπαράκι αλλά δεν είμαι απολύτως σίγουρη. Έπεσα στο κρεβάτι να κοιμηθώ. Αύριο έπρεπε να ξυπνήσω νωρίς..

"Θα κοιμηθείς από τώρα;" με ρώτησε η Eleanor

"Ναι..." είπα και γύρισα πλευρό

"Perrie τι έχεις;"

"Τι έχω;"

"Δεν ξέρω...Σε βλέπω κάπως"

"Γιατί όλοι νομίζετε πως έχω όρεξη να μιλάω για το πως νιώθω;"

"Σε καταλαβαίνω...Και εγώ δεν είμαι από τους ανθρώπους που ανοίγονται εύκολα"

"Αφού με καταλαβαίνεις σταμάτα να με ρωτάς!" της φώναξα

Με πλησίασε. Έκατσε δίπλα μου στο κρεβάτι. Το βλέπω...δεν θα κοιμηθώ σήμερα

Σηκώθηκα.

"Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;" μου είπε και την κοίταξα. Το βλέμμα της ήταν θλιμμένο. Τι έχει;

"Όσο καιρό ήσουν μαζί με τα αγόρια στο τουρ...ο Louis μήπως βγήκε με κάποια άλλη;" την κοίταξα καλά-καλά

"Eleanor τι λες;" την ρώτησα και άρχησε να κλαίει

"Ο Louis είναι πολύ απόμακρος τώρα τελευταία. Όσες μέρες ήταν στο τουρ ούτε μου τηλεφωνούσε ούτε μυνήματα μου έστελνε. Τίποτα! Φοβάμαι μήπως βρήκε κάποια άλλη..."

"Δεν υπάχει τέτοια περίπτωση El! Ο Louis σε αγαπάει. Δεν γίνεται να βρήκε άλλη!"

"Δεν Ξέρω τι να κάνω Perrie! Είμαστε μαζί 2 χρόνια τώρα! Δεν μπορώ να τον χάσω!" τα μάτια της ήταν κόκκινα από το κλάμμα. Την πήρα αγκαλιά προσπαθώντας να την ηρεμίσω.

Η πόρτα χτυπησε. Σηκώθηκα και άνοιξα. Ο Max!

"Ο Louis μου είπε πως σε θέλει στο δωμάτιο του" είπε στην Eleanor. Με κοίταξε

"Πήγαινε..." της είπα

Της έποιασα το χέρι

"Πέστου τα όλα" της είπα και κούνησε θετικά το κεφάλι

Όταν βγήκε από το δωμάτιο γύρισα το κεφάλι μου στο Max. Εκείνος κλείδωσε την πόρτα αλλά δεν έδωσα σημασία...

"Δεν Την ζητησε ο Louis έτσι δεν είναι;" τον ρώτησα και γέλασε

"Όχι αλλά από ότι κατάλαβα είχαν πολλά να πούνε. Χάρη τους έκανα!"

"Πολύ αστείο Μαξούλη! Χα, χα! Λέγε τι θες τώρα"

"Μαξούλη; Λοιπόν από τώρα θέλω να φωνάζεις συνέχεια έτσι."

"Τελειώνε λέγε τι θες! Μπορεί να έρθει κανένας!" του είπα

""Είχαμε αφήσει μια κουβέντα στη μέση"

"Εσύ, όχι εγώ"

"Λοιπόν τι θα κάνεις;"¨ρώτησε και με πλησιάσε

"Θα πέσω για ύπνο. Εσύ;"

"Μην το παίζεις έξυπνη!"

"Λυπάμε...Είμαι έξυπνη!"

"Και όμορφη επίσης! Όλα σε ένα! Πως περιμένεις λοιπόν από εμένα να σε αφήσω ήσυχη;"

"Ποτέ δεν είπα πως θέλω να με αφήσεις ήσυχη..." του είπα

"Δηλαδή έχω ελπίδες;" με ρώτησε

Τον κοίταξα στα μάτια και τον φίλησα στο στόμα. Μου έποιασε απαλά το μάγουλο.

"Ας πούμε πως ναι..." του είπα και χαμογέλασε

Ξάπλωσα στο κρεβάτι και ύστερα από λίγο ήρθε και εκείνος δίπλα μου. Με πήρε αγκαλιά και κοιμηθήκαμε....

Ναι!!!!!!!!!! Καινούργιο κεφάλαιο! Επιτέλους έβαλα! Πως σας φάνηκε;

Comment Please <3