κεφάλαιο 22

375 45 12
                                    

Zayn's Pov

Η πρωινές ακτίνες του ήλιου μπήκαν μέσα στο δωμάτιο και με ανάγκασαν να ανοίξω τα μάτια μου. Ο Liam ήταν ήδη ξύπνιος. Πάλι κάτι κοιτούσε στο κινητό του. Κάτι συμβαίνει με αυτόν αλλά δεν θέλω να το ανακαλύψω... Ήδη έχω αρκετά στο κεφάλι μου...
Σηκώθηκα και έβαλα τα ρούχα μου. Ο Max δεν είναι εδώ και ούτε φαίνεται να ήρθε ποτέ. Το κρεβάτι του είναι στρωμένο. Κατέβηκα στη τραπεζαρία μαζί με το Liam. Γύρω-γύρω οι τοίχοι είναι από γυαλί με αποτέλεσαμα οι φαν να έχουν  κατασκηνώσει απ' έξω και να παρακολουθούν την κάθε μας κίνηση. Δεν μπορώ να φάω πρωινό όταν νιώθω χιλιάδες ζευγάρια μάτια να παρακολουθούν πως μασάω... Είναι περίεργο...
Μετά από εμάς τους δύο κατέβηκαν o Harry και ο Niall. Αφού πέρασαν 2 λεπτά ήρθε και ο Louis. Τα μάτια του ήταν κόκκινα. Φαίνετε πως έκλαιγε... Δύο μεγάλες σακούλες κάτω από τα μάτια του φανερώνουν πως δεν κοιμήθηκε καθόλου χτες το βράδυ. Δεν είναι ο μόνος... Και η Jade μου φαίνετε πως ξενύχτησε... Βέβαια αυτή πήγε μαζί με την Leigh-Anne σε ένα μπαράκι χτες το βράδυ... H jesy κατέβηκε και αυτή τώρα... Ύστερα από 5 λεπτά είδα την Perrie να κατεβαίνει αγκαλιά με τον Max.... Ο Liam με κοίταξε. "Συγκρατήσου" μου είπε ψιθυριστά. Ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου. Ήθελα τόσο πολύ να ανοίξω μια τρύπα στο έδαφος και ύστερα να τον φυτέψω, όμως κρατήθηκα. Δεν άξιζε... Δεν άξιζε να χαλάσω τη δυναμή μου για ένα σκουλίκι σαν αυτόν. Η Perrie έκατσε δίπλα μου και εκείνος μαζί με τους υπόλοιπους ανθρώπους του τουρ. Του έριξα μια δολοφωνική ματιά και ύστερα πλησίασα τη Perrie και την φίλησα. Εκείνος μας κοιτούσε. Χαμογέλασα και άρχισα να τρώω προσπαθώντας να ξεχάσω το γεγονός ότι οι φαν μετρούσαν τις μπουκές μου....

"Για τι ήταν αυτό;" ρώτησε η Perrie

"¨Ποιο;" την ρώτησα ενώ έχωνα μια τεράστια τηγανήτα στο στόμα μου.

"Το φιλί Zayn!"

"Ααα...αυτό;"

"Ναι αυτό!"

"Τι; Είναι κακό να φιλάω τη μητέρα του παιδιού μου;" ρώτησα και τα μάτια της άστραψαν

"Τι ώρα είναι;" ρώτησε ξαφνικά. Τι έπαθε;

"Κοντεύει 12" είπε ο Niall

Σηκώθηκε γρήγορα και ανέβηκε προς το δωμάτιο. Ύστερα από 5 λεπτά ξανακατέβηκε τρέχοντας και εφυγε από την έξοδο...
Κοίταξα τα παιδιά... Τι συναίβει μόλις τώρα;

Αφού φάγαμε σηκώθηκα και πλησίασα τον Max που ήταν έτοιμος να φύγει.

"Γεια σου Max!" του είπα

AmnesiaTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang