Meeting Mr. Cold

•Mr. Cold 13•

Chapter 13

Kahit nilalamig ay pinuntahan ko ang pintuan para makita kung si Dheil ba talaga iyon.

"Wala si Devline dito. Sinama na ng Daddy niya."

Nanlaki ang mata ko at nagtago sa pintuan. Ano ba tong- alam ko na kung bakit na sinasabi ni Adah iyon. Gusto niya lamang na hindi na ako makita ni Dheil at tsaka napaisip din ako.

Once he know that I'm sick, maybe he'll think that that's his fault?

May care ba siya sa akin?

I hope-no!!! Bawal magtaksil kay Bythe.

Napahinto lang ako nang marinig ko ang boses ni Dheil and that was so intimidating! Nakakatakot na...alam mo yon? Nakakakilig?

"I just want to see her..."

Pero bakit ba nakakakilig?! Bakit ako kikiligin kay Dheil?

Ito ba ang epekto sakin ng lagnat? Hindi naman ako ganto noon ahh. Tsaka-lumunok ako-how come na ganito nalang ang point ko para sa lalaking iyon. I thought I'll stop.

Sumilip ako nakita kong nakapameywang si Adah at umiling.

"Pasensiya ka na talaga Dheil, wala kasi siya dahil sinama siya ni Tito."

He nodded. "May pupuntahan sana kami-"

Nang may makita akong kung anong lumapit sa akin na nilalang ay napasigaw ako. Shocks! Bad timing! Napalabas ako sa pinto at nakikita na ako ngayon sa screen.

Nanlalaki ang mata ni Adah at sinapo ang noo niya nang bumaling sa akin. I smiled awkwardly and did a peace sign.

Dheil was emotionless when I saw him. He's just standing there like, nothing happened.

Dahil nakita na naman niya ako, at ako ang sadya niya ay lumabas na ako. I sighed. Despite of my condition, haharapin ko siya. Huwag nga lang niyang subukan na hawakan ako at baka malaman niyang may sakit ako at ma-guiltu pa siya.

"Sorry..." bulong ko kay Adah.

Inirapan niya ako at hindi umalis.

Hinarap ko si Dheil at nagtanong. "Bakit ka nga pala nandito?" mula sa pagiging emotionless ay bigla siyang ngumiti na nakapagpabigla sa akin!

Nagulantang ako kasi...bakit ang gwapo niya sa paningin ko-no!!!

Wearing a white t-shirt with denim jacket and faded jeans and white rubber shoes. He looks so so! Natulala ako sa kaniya-na dapat ay hindi ko ginawa!

Bumalik ako sa ulirat nang pumitik at tumikhim si Adah.

"Ang sabi niya aalis kayo," lumapit sa akin si Adah at bumulong. "sige mag-usap muna kayo at sa loob na ako. Huwag kang papatagal kasi may lagnat ka at binatin ka dyan."

Nang makitang nakapasok na si Adah ay tsaka muli ako nagtanong.

Nagtama ang paningin namin kaya nag-iwas ako. After all, siya parin iyong lalaking hiningan ko nang tulong sa grocery, iyong humiling na sana maging pretend girlfriend niya ako at nagpagulo sa mundo ko.

"Miss me?" biglang nasabi ko kaya naman natawa siya.

"Ofcourse I do." aniya na para bang sagot sa kasal na naiimagine ng utak ko.

Grabe naman ang epekto sa akin ng sakit. Kaya naman tumikhim ako at nag-iwas ng tingin.

"K-kailangan kong bumalik agad sa loob! B-busy ako! Kaya kung ano yunh kailangan mo sabihin mo na." na-iwas ako ng tingin.

Naramdaman ko na lumapit siya sa akin kaya mas hindi ako tumingin sa kaniya. Huli na ng maalala ko na dapat ay hindi niya ako hawakan o malapitan man lang!