"John ben saçma sapan bir adamım. Sadece senin arkadaşlığının sıcaklığı ve azmiyle ayakta duruyorum."
Peki Sherlock ve John lisede tanışsaydı ne olurdu?
Sherlock içeri girdiğinde söndürdüğü sigarasını çaktırmadan çöpe attı.
"Ucube..."diye bir ses duydu John arka masalardan.
"Bakir." diye fısıldadı Sherlock aldığı hakarete karşılık.
Sınıftakiler kendi arasında gülüşmeye başlamıştı ve tekrar uğultu çıkmıştı.
Öğretmenleri yazmaya ara vermeden konuştu.
"William, Sherlock, Scott, Holmes..." dedi Bay Church yüksek sesle ve her kelimenin üstüne basa basa.
Kapıda dikilen çocuğa ilişti John'un gözleri. Bembeyaz ve tek bir lekenin, aknenin olmadığı pürüzsüz bir teni vardı.Gece kadar siyah, bukleli saçları ipek gibi parlıyor ve kusursuzca alnına ve kulaklarına dökülüyordu.Uzun boyu ve ince bir yapısı vardı ama John deri ceketinin kollarını zorlayan pazularını görebiliyordu. Üzerine küçük geldiği için emanet gibi duran bir ceketti ve önü kapanmıyordu. John tekrar yüzüne baktığında William buz mavisi gözlerini bir noktaya dikmişti ve yüzü tek bir mimikten yoksundu. Sanki bambaşka bir dünyadaymış, aynı anda milyonlarca şey düşünüyormuş gibiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
John ürperdi.
"Görüyorum ki yine geç kalmışsınız." dedi öğretmenleri kapıdaki öğrencisine dönerek.
"Görüyorum ki 3,5 kilo almışsınız." dedi çocuk ona dönerek, yüzüne kısa süreli yapmacık bir gülümseme yerleştirmişti.
Sınıftan tekrar gülüşmeler duyuldu.John da hafifçe gülümsedi.
Bay Church burnundan solumaya başlasa da zorla gülümsedi ve kalem tutan elini hafifçe kaldırdı.
"Yerinize, Bay Holmes."
Daha fazla bir şey söylemeden yürümeye başladı. Tek boş yer ve aynı zamanda kendi masası olan John'un yanına geldiğinde yeni öğrenciye ufak bir bakış atıp yerine oturdu.
İlerleyen dakikalarda John odaklanmakta zorlanıyordu. Göz ucuyla yanındakini süzmeye başladı.
Başlarda hiçbir şey yapmıyor, gözlerini tahtaya dikmiş sıkıntıyla nefes veriyordu ama sonraları not almaya başlamıştı sıra arkadaşı. John, onun bir deftere yazdıklarına bir de tahtaya bakınca şaşırmadan edemedi. Çocuk Bay Church'un yazdığı formülleri ve soruları sanki önceden biliyormuşçasına öğretmenden önce yazıyordu. Çok hızlı ve sert bir şekilde yazmasına rağmen yazısı okunaklıydı. " y, R, A " gibi harfleri ince ve uzatarak estetik bir şekilde yazıyordu.
"Siktir!"
Kalemini kırınca sinirle arkasına yaslandı çocuk.
"Sizi duyabiliyorum genç adam." dedi Bay Church arkasını dönmeden.
