Challenge -Drarry

36

Severus Snape, noel yemeği için Malfoy Malikanesi'ne davet edilmişti. Normalde bu teklifi nazikçe geri çevirirdi. Malfoyların akrabalarıyla kutladığı kalabalık noel yemeklerini sevmiyordu. Yalnızlığı ve yalnız olmayı seven bir adamdı. Arkadaşlarıyla olmaya katlanabilirdi ama arkadaşlarının arkadaşlarıyla olmaya katlanamıyordu. Ancak bu kez yemek davetini kabul etmişti. Zira açıkça gösteremeseler bile Malfoyların çocukları için endişelendiğini biliyordu ve bu endişelerini açık edebilecekleri tek kişi Severus'tu çünkü o bir asilzade değildi. Ona karşı rol yapmak zorunda değillerdi. Ayrıca okulda profesörleri olarak çocuklar hakkında onlara bilgi verebilecek tek kişi Severus Snape'ti.

Ancak Severus ev cini tarafından salona getirildiğinde oldukça şaşkındı. Salonda sadece Narcissia ve Lucius vardı. "Sadece ben mi davet edildim yoksa ilk gelen ben miyim?" diye sordu.

"Sadece sen." dedi Narcissia. "Seninle özel olarak konuşmak istedik."

Severus kaşlarını çattı. "Neler oluyor?"

Lucius koltuğu gösterdi. "Önce geç otur Severus."

Severus ondan istenileni yaparken Narcissia sözü devraldı. "Neler olduğunu bize senin söylemeni umuyoruz. Birkaç gün önce Harry buraya geldi."

Severus şaşkınlıkla sordu. "Ne için?"

"Onu kabul etmemizi rica etti." dedi Narcissia.

"İstesek bile bunu yapamayacağımızı çok iyi biliyorsun. Draco'ya kızgın değiliz. Onun gitmesine izin veren bendim. Draco da bunu biliyor. Ancak verdiğimiz kararların sonuçlarına katlanmak zorundayız. Draco bu evden ayrılırken ve ben de buna izin verirken bir daha birbirimizi göremeyeceğimizi biliyorduk. Bir asilzade olarak bu olayı kabullenemem. En azından dışarıya karşı." diye açıkladı Lucius. "Harry'e bir asilzade olmadığı için onu kabul edemeyeceğimi söyledim."

Severus kaşlarını çattı. "Sorun ne?" diye sordu. Gerçekten sorunun ne olduğunu anlayamıyordu.

"Ağladı Severus." diye neredeyse haykırdı Lucius. "Onu üzdüğüm için ağlamadı. Tam aksine ona karşı ne kadar kibar olduğumu söyleyip durdu. Bana teşekkür etti Severus. Bu çocuğun başına ne geldi de, onu kibar bir dille reddetmem onu ağlatacak kadar mutlu etti?"

Narcissia endişeyle sordu. "Okulda zorbalık mı görüyorlar? Onların iyi olduğunu yazmıştın Severus. Bizi endişelendirmemek için doğruları yazmadın mı?"

Severus iç çekti. Harry yaşadığı kayıp yüzünden tahmin ettiğinden daha büyük bir duygusal çöküntü içinde olmalıydı. Ya da... Potter ona karşı bu kadar kaba mıydı diye düşündü. Narcissia ve Lucius'a bildiklerinin ne kadarını anlatmalıydı? Draco ondan kimseye söylememesini istemişti. Ancak bunu Potter'ın kulağına gitmesin diye istemişti. Diğer yandan bebek Narcissia ve Lucius'un torunuydu. Oğullarının yaşadığı kaybı bilmeye hakları vardı.

Anlatmaya karar verdi. "Harry ve Draco şu sıralar zor günlerden geçiyor. Büyük bir kayıp yaşadılar."

Narcissia endişeyle sordu. "Ne? Ne oldu?"

"Draco'nun bana anlattığı gibi baştan anlatsam iyi olacak. Slytherin ve Gryfindor'un maçı olduğu gün James Potter ve Lily, küçük oğullarını izlemeye okula gelmişler. O sıra Harry onlarla konuşmaya gitmiş. Potter, Harry'e ne söyledi Draco da bilmiyor ama her ne söylediyse bu Harry'i çok üzmüş. Öyle ki üzüntüden bebeğini düşürdü."

"Ne?" diye hafifçe söyledi Narcissia. Lucius ise şaşkınlıktan dona kalmıştı.

"Bebeği bilmiyorlarmış ama kaybettiklerinde çok üzüldüler."

Lucius sinirle ayağa kalktı. "O adi şerefsiz %&*++%+&/%'^'%& damadıma ne söyledi de, onu bebeğini düşürecek kadar kedere boğdu!!!"