Wicked Game 🥀

ანგელოზი ხარ💥

-ლამაზო როგორ ხარ? - გვერდით გოგონები მიდგებიან

-ცუდად -თავზე ხელს ვიდებ, გუშინ ამდენი არ უნდა დამელია მითუმეტეს მაშინ როცა იქ სხვა რამის გამო ვიყავი, არც არაფერი არ მახსოვს

-ჰო აბა გუშინ ძალიან ბევრი დალიე - ხითხითებს ლინდა

- რაიმე ისეთი ხომ არ გამიკეთებია?- ვცდილობ შევაპარო

- კი როგორ არაა ცოტნეს მკლავებში ამოყავი თავი -ამ სიტყვების გაგებისას წყალს რომელსაც ვსვამდი გადამცდა

- რა? ცოტნე ვნახეთ საერთოდ გუშინ?- გაკვირვებისგან და შიშისგან ცუდად გავხდი ისედაც ცუდად მყოფი

- კი როგორ არა ვნახეთ და ბევრი ილაპარაკეთ კიდეც- ერთმანეთს მზერით ჭამენ ცოტაც და სიცილს დაიწყებენ ჩემს გამომეტყველებაზე

- აქ რატომ ხარ? სახლში არ უნდა იყო?-კლასთან ცოტნე გვხვდება ძმაკაცებთან ერთად

-წამოდი შენთან სალაპარაკო მაქვს - ხელს ვკიდებ და სკოლის ეზოში გამყავს

-რა ხდება?-მომლოდინედ ცქმუტავს

- გუშინ რა მოხდა?-გთხოვ მითხარი რომ რამე სისულელე არ მითქვამს, გთხოვ მითხარი

- არაფერი გახსოვს?(იცინის) პრინციპში რა უნდა გახსოვდეს შენ ხომ ძალიან ბევრი დალიე- თმაში ხელს იცურებს, ნერწყვს მძიმედ ვყლაპავ

- რა მოხდა გუშინ? კიდე გაგიმეორო კითხვა?- მკაცრი ტონით ვუთხარი

- მგონი იმ მდგომარეობაში არ ხარ რომ ხმის ტონს უწევდე ან მკაცრი ტონით მესაუბრებოდე -ეშმაკურად მიღიმის, ნეტა ასეთი რა ვუთხარი ამხელა გამბედაობა რომ შევმატე

- მართლა არ მომიყვები რა მოხდა გუშინ? -ტუჩს ვკბენ

- არა-მიახლოვდება, სახესთან იხრება და ისე გამოთქვამს ჩემს  კითხვაზე უარს,  მისი უარყოფილი კითხვა ძალიან გვიან გავაცნობიერე რადგან მაშინ მხოლოდ იმით ვიყავი დაკავებული რომ ცოტნეს მიმზიდველ ნაკვთებს ვაკვირდებოდი და რაღაცნაირად მინდოდა რომ მუდამ ჩამებეჭდა გონებაში, ასეთი რომანტიული როდის გავხდი? რა სისულელეა,