The player and the shy girl

(15)

Μόλις φτάνουμε σπίτι μου με κοιτάει και πάει να μου μιλήσει,  βγαίνω έξω από το αμάξι,  βγαίνει και αυτός και με προλαβαίνει πρώτου μπούμε μέσα στο σπίτι ...

" Έχεις δίκαιο μπορεί να μην ξέρω πώς είναι,  αλλά έχω δίκαιο για το τσιγάρο δεν μπορείς να καταστρέψεις την υγεία ου χωρίς να σε ενδιαφέρει,  δεν ξέρεις ποτέ πως θα τα φέρει η ζωή την μια σε γαμαει και στην άλλη την ευχαριστείς, δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να προκαλέσει αυτό που βάζεις στο στόμα σου...Οι γονείς σου μπορεί να μην είναι εδώ , αλλά είναι κοντά σου βλέποντας σε από εκεί πάνω! Και δεν θα ήθελαν να δουν κάτι τέτοιο!

Μου λέει και γυρνάει να με κοιτάξει
Έκλαιγα ασταμάτητα...

Με κοιτάει και μου σκουπίζει τα δάκρυα με τον αντίχειρα του
Ξεσπαω χειρότερα και πέφτω κάτω  στα γόνατα μου

" Πραγματικα θα ήθελα να ήμουν μαζί τους,  θα προτιμούσα να ήταν αυτοί εδώ και εγώ έκει που είναι αυτοί "
Λέω και η καρδιά μου ραγίζει για χιλιοστή φορά για αυτο το θέμα...

" Όχι όχι,  δεν θέλω να το ξανά πεις αυτό ποτέ ξανά! "
Λέει και με βάζει στην αγκαλιά του
Με σφίγγει στην αγκαλιά του για να ηρεμήσω...

Με σηκώνει και με κοιτάει
" Πρέπει να ηρεμήσεις "
Μου Λέει και τον κοιτάω

" Είσαι πιο άσχημη όταν κλαις "
Μου λέει και μου ξεφεύγει το γέλιο κάνοντας τον να χαμογελάσει που με έκανε να γελάσω....

Μου σκουπίζει τα δάκρια και με κοιτάει καλά

" Είσαι εντάξει τώρα; "
Κουνάω το κεφάλι μου θετικά και με κοιτάει
Τον αγκαλιάζω χωρίς να το περιμένει..
Με κοιτάει και με αγκαλιάζει και αυτός μετα..

" Σε ευχαριστώ και για τώρα και για πριν "
Του λέω και τον κοιτάω

Αυτός χαμογελάει και μου κάνει νόημα
Προχωράμε μέσα στο σπίτι μου , Ανοίγω την πόρτα και πάω στο δωμάτιο να πάρω τη τσάντα μου

Όταν πάω στο σαλόνι βλέπω τον Lucas να κοιτάει τις κορνίζες μου...

"Έτοιμη "
Του λέω και γυρνάει και με κοιτάει...

Αφήνει την κορνίζα που κράταγε το χέρι του και χαμογελάει αμήχανα..

"Είσαι ίδια η μητέρα σου "

Τον κοιτάω και του Χαμογελάω
"Το ξέρω , μας το έλεγαν πολλά ατομα"

Λέω και κοιτάω την κορνίζα ασυνηδιτα...
Πολλές αναμνήσεις μου ερχόντουσαν στο μυαλό,  άτομα που να μας λένε ότι μοιάζουμε αρκετά με την Μάνα μου...

"Emma"
Η φωνή του Lucas με βγάζει από την σκέψεις μου και τον κοιτάω

" Μην βασανίζεις άλλο τον εαυτό σου"
Μου λέει και τον κοιτάω και μετά κοιτάω το πάτωμα...

"Emma κοιτάξε με! "
Σηκώνει ο κεφάλι μου βάζοντας το χέρι του στο πηγούνι μου...

Τον κοιτάω και με κοιτάει,  τα μάτια μου για μια ακόμη φορά ήταν έτοιμα  να δακρύσουν..

" Μην "
Μου λέει και με κοιτάει..

" Δεν μπορώ "
Του λέω ήρεμα και το δάκρυ κυλάει στο μάγουλο μου

Με κοιτάει και αφήνει την ανάσα του...
" Μην το κάνεις αυτο! Βασανίζεις τόσο απλά τον εαυτό σου , το ξέρω ότι είσαι δυνατή! "

" Μάλλον δεν είμαι"
Του λέω και με κοιτάει με σοβαρό βλέμμα
Με φέρνει κοντά του
" Είσαι και το ξέρω και το έχω δει! "
Τον κοιτάω αθώα και με κοιτάει...
Κοιτάει τα χείλη μου και μετά τα μάτια μου , μετά από λίγο το ίδιο και εγώ...
Έρχεται ακόμα πιο κοντά μου τα χείλη μας ίσα ίσα που πάνε να ακουμπήσουν το ένα με το άλλο...

Η ησυχία ξέσπασε,  το κινητό τού Lucas χτύπησε και τραβήχτηκα από πάνω του...

Με κοιτάει και κοιτάει το κινητό τού, το κλείνει και με κοιτάει αγχωμένος...

" Πάμε; "
Με ρωτάει

Κουνάω το κεφάλι μου θετικά και βγαίνει έξω από το σπίτι μου ακολουθώντας τον και εγώ

Δεν ξέρω τι πήγε να γίνει ακριβώς αλλά νομίζω πως χάρηκα που χτύπησε  τηλέφωνο του...δεν ξέρω...

Μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο και εγώ κοιτάω το αυτοκίνητο του , θυμάμαι τότε όταν με είχε εγκλωβίσει και με είχε πει αδύναμη,  του είχα αποδείξει ότι λέει μαλάκιες και πήγε να με φιλήσει αλλά μπλόκαρε από τα λόγια μου,  και τώρα η 2η φορά που πήγε πάλι να με φιλήσει...
Ας ελπισω ότι δεν θα υπάρξει 3η φορά...

Μπαίνω και γω μέσα στο αυτοκίνητο και με κοιτάει
"Ζώνη "
Μου λέει και βάζω την ζώνη μου...

Βάζει μπρος και πάμε προς το γυμναστήριο...
Κατεβαίνουμε ο Lucas φτάνει στην πόρτα και με κοιτάει...

"Τι; "
Λέω και τον κοιτάω

" Κλειστό σήμερα "
Μου λέει και μου δείχνει το χαρτί
Τώρα βρήκαν να κάνουν  επισκευές;

" Καλά δεν πειράζει "
Του λέω και με κοιτάει

" Να σε πάω σπίτι; "
Μου λέει και σηκώνω τους ώμους μου...

" Βασικά έχω κάτι καλύτερο, με εμπιστεύεσαι; "
Μου λέει και τον κοιτάω παράξενα

" Δεν θα το έλεγα "
Του λέω και με κοιτάει σοβαρά

" Καλά,  νόμιζα ότι θα σαρεσε , αλλά εφόσον δεν με εμπιστεύεσαι θα σε πάω σπίτι"

" Προσπαθείς να μου αλλάξεις γνώμη;"
Του λέω και τον κοιτάω καθώς χαμογελάω

" Δεν είμαι καλός σε αυτά "
Μου λέει και με κοιτάει

" Προσπάθησε να γίνεις "
Τον κοιτάω και του κλείνω το μάτι και γελάω

" Άρα αυτό σημαίνει ότι σου άλλαξα την γνώμη; "
Μου λέει και με κοιτάει