Misanthrope: When a Badass Breaks the Rule (S L O W U P D A T E)

CHAPTER 21 Dinner

Westmont's POV

Nakasakay na kami ngayon sa kotse ni Pretty. Inaya ko siya ng dinner dahil sa tuwang naramdaman ko kanina, I mean sino ba namang hindi?

That's her first time to talk to me first, to hold my hand first, to say sorry and to HAHAHA well, plan to be forgiven.

As much as I want to be the gentleman and use MY car for this First dinner date of us alone, SHE DESTROYED IT. HAHAHAHA.

Hanggang ngayon ay natatawa talaga ako sa kabayolentehan niya, she's cute and crazy at the same time.

Her violence is beautiful to me. HAHAHA.

After the hug, she admitted that she's the one who did such sick thing to my car. Inalis niya lahat ng gulong pati manibela.

HAHAHAHAHAHA. Sabi niya pa, "Hindi ko kase sigurado kung papayag kang ako ang maghatid sayo, pambawi sa ano sa ginawa ko kanina kaya ginanyan ko yung kotse mo para sigurado." Nagkakamot pa siya ng tungki ng ilong habang sinasabi yan.

She's cute.

Para siyang lalaki talaga. Maganda siya, magandang maganda. Siya nga lang pumasa sa standards ko ng maganda. She is stunning, in and out.  Maayos din namang maglakad pero pansin kong occasional ang pagiging babae niya.

HAHAHA. Sabi nga ni Scarlet ay sinasaniban lang ng gracefulness si pretty kapag nasa harap ng mga kilalang tao, elites.

Pansin ko yun, ibang iba siyang gumalaw kapag galit o pag wala sa hulog ang gising. Haha.

Napasulyap ako sakanya at nagtaka naman ako sa reaction niya. Para siyang naninigas sa upuan niya. Bahagyang nakapikit at mahigpit ang kapit sa seatbelt. Kanina ay kataka taka ang pagkawala ng hiya at saya sa mga mata niya ng magpresinta akong mag drive.

Of course I won't let her drive, she's able but I'm around so I want her to let me make every move. Women deserve the best from effort to care, they deserve to be treated like a queen.

Atubili siyang umupo sa passenger seat at bago kami umalis ay tsineck niya ang preno ng car niya. Hindi ko nalang inungkat dahil baka tuluyang mawala sa mood. Maybe she's used to do everything on her own.

Pagkaraan sa ilang kanto ay nakarating na kami sa restaurant kung saan niya tinulungan yung waitress.

She looks relieved ng huminto ang sasakyan at pilit na ngumiti sakin ng pagbuksan ko siya ng. Pintuan.

Stupid! Bulong ko sa sarili ko, do something to replace that fake smile into a genuine one.

I can't stand to see her looking bothered and worried. I hold both of her hands and kiss it. Halatang nagulat siya sa ginawa ko.

Luminga linga pa siya sa paligid at bahagyang hinila ang kamay niya pero ngumiti lang ako tsaka binitawan yung isa. Pinisil ko yung nanatiling hawak ko, gusto kong iparamdam sakanya that I'm here.

I want her to rest for a while. Ang bata bata niya pa pero ang bigat bigat naman ng mga problema niya.

Bumilis ang tibok ng puso ko ng tumamlay ang mga mata niya at dahan dahan lumapit sakin para isandal ang noo niya sa dibdib ko.

"I need you." Bulong niya sa tenga ko sabay nauna ng maglakad papasok sa restaurant.

Naiwan akong tulala at napakapit ako sa dibdib ko. Namula ang buong mukha ko at bumuka ang bibig ko pero walang salitang lumabas dito. Mukhang tanga ko pang tinuro ang likod niya.

GHAD. HAHAHAHAHAHAHAHAHA. Bawing bawi naman yung babaeng yon. Magtampo nga ulit ako bukas. BWAHAHAHA. I like her. I really do.

Yze's POV
Pagkatapos ng dinner d-date daw namin ay parang nabura lahat ng hinanakit ko sa Earth. Siya lang ang effortless para iayos ang sistema ko.