Mavi...
En sevdiğim renk. Taki son 1 haftaya kadar. Son 1 haftadır farklıyım. Yani garip düşüncelere dalıyorum, garip rüyalar görüyorum. Zaten annem deli olduğumu düşünüyor. Bana ne zaman deli dese babam bizim aramıza giriyor. Annemle konuştukları konuların çoğunda çok gizemliler. Yok bir kaza varmış, beynim hasar görmüş vesaire vesaire... Hep şakaya vurmuştum ama bugün ayrı bi tuhafım. Sanki ben küçükken bir kaza oldu, benim kafamda sorun var ve harbi ben bir deliyim. Hem ben deli olsaydım diğer herkes şizofren felan olurdu. Ama ya gerçekse... Bir ara anneme sorarım.
Of! Hayat gerçekten çok zor. Ayaklarım acıyor artık, derenin etrafında yürümekten. Gizem bugün bize gelecekti.Onu beklemek için dışarıya çıktım. Çıkış o çıkış! Derenin çapı yaklaşık 4 metre ve 8. turum. Zaten Gizem bir gelsin müthiş patlayacağım ona.
"Hey! Aslu!"
Yine şu sinir kızlar. Okulun gıcık kız grubu. Sevimsizler. Maalesef aynı sitede oturuyoruz. Ama ben siteye uzak ve 'benim' evimin yanındaki derenin kenarında yürürken nasıl oluyor da beni bulup sinir ediyorlar anlamıyorum!
"Adım Su."
"Ay, hemen de atar!"
"..."
Ses çıkmadı. Gidecekler diye düşündüm. Ama öyle olmadı. Karşımda duran Ceyda'ın kaş göz hareketlerinden anlamalıydım bir iş çevirdiklerini.
"Şlap!"
Beni dereye ittiler! Olayın şokunu atlatıp derenin üstüne çıkana kadar koşup gitmişlerdi. Sadece uzaktan gülme sesleri geliyordu. Dere buz gibiydi. Bir an önce sudan çıkmak için çabaladım. Kendime hakim olamadım ve ağlamaya başladım.
"Su!"
İşte Gizem... Beni çıkar buradan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Su
Fantasy'Eliano, yaklaş.' Adımlarım ürkekti. Suyun içinde nefes almam yetmiyormuş gibi, yüzünü göremediğim bir şey beni çağırıyordu. Bir adım daha attım. Artık bitmişti. Sonum, başlangıcım olacaktı.
