I own His Heart

c-13

Napahiga ako sa aking kama dahil Napagod ako sobra. Sobrang pagmumura ko dahil sa mga nakikita ko sa cabinet! Ano bang iniisip ng lalaking iyon! Ang landi!
Pipikit na sana ako ng biglang tumunog ang phone ko agad ko naman itong sinagot at wala na akong balak pa na tignan ang caller nito.

"Hello?" Bored kong sabi sa kabilang linya habang nakapikit ang mga mata ko.
"Hi wife!" Napadilat ako sa may ari ng boses sa kabilang linya. Those voice, para bang napakasarap pakinggan.. Ay ano ba yan kung ano na lang ang iniisip ko!.
"Ano?" Padabug kong sabi sa kanya.
"How are you? Nandyan ka naba sa bahay NATIN?" he emphasize the NATIN talaga huh. But wait? Na remember kon naman yung nasa drawer ng cabinet niya! Hay! Kainis!
"Hello?" Pagmutol ni Vincent sa mga iniisip ko
"Uhh... Yes! Im g-good!" Pag-uutal kong sabi
"Well, I can't wait to be with you wife! I miss you" napamulahan ako sa kanyang sinabi
"What about those lingeries?" Mahinang sabi ko. Pero huli na nang narinig pala niya ang sinabi ko
He chuckles "oh? Lingeries?" Ang hirap huminga pag kausap to. Nakakainis!
"I m-mean.." Paano ba? Paano ko ba sasabihin? Kainis Rafa! Sinimulan mo kasi!
"You mean what? Ohh I can't wait seeing you wearing those sexy lingeries wife!" at tumawa ito sa kabilang linya.
"What?! Aba! Bastus to ah!" Sabi ko sa kanya. But then he just chuckled!
"I have to end my wife, you take a rest bye" at nawala na siya sa kabilang linya.
Napapikit na lamang ako sa sobrang inis..
"Ughh!! Kainis!"

Vincent POV
"Hey! man! Your laughing? Are you okay?" Takang tanong sa akin ni Arthur.
"Yeah! Im fine.. I just called my wife a while ago" I said. Nakita ko ang nakakaloko niyang ngiti
"What's with that smile?" I asked again
"Nothing.. I think your inlove with your wife" napahinto ako sa pag inom ng alak sa kanyang sinabi
"I like her and I don't love her" baling ko kay Arthur at uminom ng alak
"Yet?" Nakakunot ang noo ko sa kanyang sinabi. Napailing na lamang ako.

Rafaela POV
Anong oras naba? Medyo napahaba yata ang tulog ko. Pag tingin ko sa phone ko ay napakaraming missed calls at text messages galing kay.... Theo? Oh my G! ito pala ang unang araw ng session namin. Napapitik ako sa aking noo at binalingan ko ang oras. Alas dose na pala! Agad akong bumangon sa kama at nagtungo sa banyo para maligo. Pagkatapos kong maligo simpleng jeans at T-shirt lamang ang isinoot ko. Hindi na ako kumain pa dahil baka mas lalo akong ma late. Habang tinatahak ko ang bahay nila ay nakatanggap na naman ako ng text galing kay Theo.

'Where are u'

Hindi ko na lang siya ne replayan dahil nasa labas na ako ng bahay nila. Medyo malaki-laki rin itong bahay nila. Agad na akong lumabas ng kotse ko at agad nang nag doorbell.  Nakita ko ang isang matandang babae na nagbukas ng gate ngumiti ito sa akin at ginantihan ko naman.
"Kayo napo ba si Dra. Rafaela Concepcion?" Bungad sa akin ng matandang babae. Ngumiti naman ako at tumanho bilang tugon
"Halika po doctora pasok" paanyaya ng matanda sa akin. Pumasok naman ako at tinitignan ang bawat sulok ng bahay. Wala yatang tao? Tatanungin ko na sana ang matandang babae nang inunahan na niya ako g magsalita

"Si ma'am po wala ngayon busy sa kompanya.. Si sir Theo po ma'am.. este doctora nasa garden po naghihintay kanina pa po yun doon" saad ng matandang babae. Naku patay! Ngumiti naman ako sa kanya
"Sige salamat manang" agad naman niya akong hinatid sa garden na kung saan nandoon si Theo. Nakita ko itong nakaupo sa wheelchair at mukhang malayo ang tingin nito.

"Ehem!" Napatikhim ako para naman maramdaman niya ang presensya ko. Agad naman niya inikot ang wheelchair niya at nilingon ang gawi ko.
"Where have you been?" Seryosong sabi nito
"Uhmmm... Nakalimutan ko kasi, nakaidlip kasi ako ng tulog" hindi ko na sinabi sa kanya na kalilipat ko kang ng bahay.
"Really?" Then he smirked.
Napakunot naman ang noo ko "teka!? Kung maka tanong ka sa akin para mo na akong yaya ah! Huy Mr. Falcon doctor ako! At hindi ako tauhan mo na kung makaasta ka para kang amo!" Singhal ko sa kanya. Nakita ko naman na nagbaba ito nang tingin pero seryoso parin at walang bakas na emosyon na makikita mo sa mukha
"I see.." At nilingon ako "you can leave! I can handle myself!" Sabi niya at itinulak niya ang kanyang wheelchair at nilagpasan ako. Aba't gago to ah! Siya pa ang nag request sa akin tapos papaalisin niya lang pala ako? Nilingon ko at walang sabi-sabing sinundan ko siya at hinawakan ang wheelchair.
"What?" Cold niyang tanong sa akin
"Ano bang problema mo?" Tanong ko sa kanya
"Nothing! Ikaw anong problema mo?" Balik niyang tanong sa akin. Seryoso ba siya binalik niya kang yung tanong sa akin!
Imbis na sagutin siya ay pinikit ko na lamang ang aking mata at huminga ng malalim
"Magsimula na tayo sa ating unang session" mahinang sabi ko sa kanya
"Let's eat first" sabi niya
"No thanks busog pa ako" maang na sagot ko sa kanya. Pero lintik na buhay to hindi ata sumunod ang tadhana tumunog lang naman kasi ang bituka ko. Nakita ko tumawa siya. First time yun ah.
"Come here let's eat." Anyaya niya sa akin. Wala na akong choice gutom na rin naman ako noh. Tinahak namin ang dining area nila at nakita kong mabubusog yata ako ngayon. Sarap kaya ng pagkain. Kahit doctor ako matakaw ako sa pagkain noh!.

"Kaya mo bang umupo?" Tanong ko sa kanya
"Yeah! I can handle.." Kinuha niya ang saklay niya dahan-dahang tumayo. Alam kong nahihirapan siya kaya agad akong dumalo sa kanya para tulungan siya.
"Tulungan na kita!" Wika ko sa kanya
"Wag na" sagot niya
"Ano kaba doctor slash PT mo ako diba? Sige na huwag na maarte!" Sabi ko sa kanya akmang hahawakan ko na sana siya sa braso ng magsalita ito
"Ayokong ginagawa mo ito.. Baka hanap-hanapin ko ito" seryosong sabi niya na nagpatigil sa kinatatayuan ko. Tinitigan ko na lamang siya.

--------
Carry paba?😁 haysss! Tama paba tong landas ng story ko? Hahahaha

Anyways don't forget to comment! Your feedback is much important para ganahan pa akong magsulat! Thank yuuu

Vote
Follow

@vonnetta17