Chapter 7
THIRD PERSON
Naroon uli sa bahay nila Archelly ang magasawang Dallas sina Press at Leo pero hindi kasama si Baby Leon. Pinaiwan daw ng ina ng binata ang bata dahil namimis raw itong bantayan. Nanghinayang naman ang dalaga dahil wala ang batang madalas panggigilan.
Kasulukuyang nasa labas sila at pinaguusapan ang tungkol sa nabagong schedule ng pasukan.
"Bakit napaaga yata? Anong nangyari?" Tanong ni Archelly sa magasawa na kasulukuyang kaharap niya.
"Walang sinabi ang Head ng school basta binago na lang nila ang schedule ng pasok." Ani Leo.
"I'm sure magiging exciting ang college day natin lalo na kapag magkasama uli tayo sa iisang room Archelly,"
Ngumiti siya. Kahit naman siya ay umaasang magiging kaklase niya ang babae.
"Ang sabi sa akin ng batchmate natin ay marami raw ang gwapong lalaki roon!" Wika pa ni Press habang may kislap ang mga mata.
Kaagad na tumikhim ang katabi nitong binata.
"Andyan ka pala Honey!"
"Kailangan ko yatang bawiin ang usapan natin." Nakapokerfaced na saad ni Leo sa asawa.
Kaagad na yumakap ang babae sa leeg ng asawa.
"Hindi naman para sa akin 'yon sinasabi ko eh. Para kay Archelly 'yon," agad na depensa nito sa sinabi kanina.
Umismid ang binata ngunit ang kamay nito ay hawak na ang isang kamay ng asawa.
Bahagya naman natawa si Archelly habang pinagmamasdan ang magasawa.
"Oo nga pala. Iyong ticket. Paano na 'yon? Kung napaaga ang pasok natin. Paano na 'yon live band na papanuorin natin? Hindi na natin 'yon mapapanuod kasi hindi na tayo pwedeng magpunta roon dahil may pasok na tayo." Paalala niya ng maalala ang pinaplanong panunuod ng live band sa susunod na linggo.
Bumaling ang kaibigan niya sa asawa nito at muli ring binalik ang paningin sa kaniya.
"There's no problem with that Archelly may tatlong session naman sila kaya makakapanuod pa rin tayo." Nakangiti anas ni Press sa kaniya.
Napatango-tango siya.
Maya-maya ay napansin niyang sumulyap sa mamahaling relo si Leo.
"I think, we should go now. May client meeting pa akong dapat puntahan." Anas ng binata at saka ito tumayo at tumingin sa kaniya. Sumunod na ring ang babae sa pagtayo.
"So paano Archelly, Sa sunday lang tayo magkita?"
Tumango siya.
Inihatid niya ang dalawa sa may gate at hinintay na makasakay sa service ng mga ito at makaalis. At nang makaalis, ay isinara na niya ang gate at pumasok pabalik sa loob ng bahay.
Sa sofa siya agad dumeretso at nahiga na muna roon. Gusto na muna niyang umidlip tutal wala naman siyang gagawin dahil natapos na niya lahat ang gawain.
POV SOMEONE
Napangisi ako nang mabasa ang pumasok na messages sa Messenger.
Everything will settled now :)
So, Get ready!
Mabilis akong nagtipa para mag reply.
Thanks! I own you. :)
Nakangisi kong tiniklop ang laptop at binagsak ang katawan sa kama. Now, one week na lang pala ang aantayin ko at makakabalik na ako ng 'Pinas'.
Ipinikit ko ang mga mata ko pero dagli lang iyon dahil nagmulat uli ako nang makarinig ng katok mula sa labas ng kwarto ko.
Patamad na bumangon ako sa kama at tumayo para pagbuksan ang distorbo.
Agad na nalukot ang mukha ko nang makita ang babaeng nakatayo sa labas ng pinto.
"You again? Ano na naman ang ginagawa mo dito?" I hissed.
"I-na-a-law ka." (Dinadalaw ka)
"Visiting me? Do I look sick?"
"In—e"(Hindi)
"Don't talk! I don't understand you!" I hissed again.
Tinalikuran ko ang babae at bumalik sa kama.
I opened again my laptop. I don't wanna talk about the disturbance.
"O—rry." (S-sorry)
Hndi ko siya pinansin.
"Iyon lang ba ang pinunta mo dito? Ang dalawin ako?" May sarkatiskong sabi ko ng hindi man lang siya nililingon. Ayokong makita ang pagmumukha niya. Nakakabwesit!
Matagal bago siya nakasagot sa akin kaya naman inis ko siyang nilingon. Nakatingin pala siya sa akin.
"Kung wala ka nang sasabihin pwede ka nang umalis dahil may gagawin pa ako." Pagtataboy ko pa sa babaeng walang ibang ginawa kundi tignan ako.
I stood up and walked toward her.
"Get out now!" Taboy ko uli rito ng hindi siya kumilos kanina. Hinawakan ko pa siya sa braso at iginiya palabas ng kwarto ko.
"R—yu..."
"Don't ever show your fucking face to me!" Singhal ko pa rito bago siya pagsarhan ng pinto.
Muli akong nahiga sa kama at hinayaang nakabukas ang laptop.
I suddenly stared at the ceiling.
I don't want to be harsh on her. I just want want to feel her that I'm not the person she wanted.
We had met before in Baguio. I was comfortable with her. Dahil, Nailabas ko ang bigat ko sa dibdib sa kaniya. We had a good chat. Sharing thoughts and sharing problems.
And the last time we bid goodbye to each other. We told each other that someday...We'll meet again.
At natupad nga ang hiling namin.
Pinagtagpo uli kami ng tadhana. Not being a stranger-friends kundi...
Magkaroon ng malalim na ugnayan!
And I hate the facts na pinagtagpo lang kami para ipakasal sa isa't-isa!
I don't want her to hate me pero iyon ang ginagawa ko para tumigil siya kakabuntot sa akin. Hindi dahil ayoko sa boses niya kundi...dahil I have already someone desiring.
Napapitlag ako ng biglang pabalyang bumukas pintuan ng kwarto ko.
Pumasok roon si Okasan. My Mom!
She looked furiously!
"What did you do to her?!" She asked angrily.
I sighed when I realized why she looked so mad.
"Did you say something again against her?!"
"Nah." Patamad na sagot ko.
"Ryu-san!"
"Mom, I don't wanna her." Malamig na sagot ko.
Napamata ito sa akin.
"Why? It is because of her situation? Because of her voice?!"
"What else?"
Bumalatay ang galit sa mukha nito.
"I didn't raise you to be like that!" Bulalas nito sa galit na boses.
"And I was not born to marry that kind of Girl!"
Nakipagtagisan ako ng tingin kay Okasan. Sa huli siya ding ang sumuko.
"I won't wait the day you regret this!"
After she said that, She left me dumbfounded.
NASSEHWP
