Break The Promise

Chapter 2

Chapter 2: Doremon at Nobita

Umalis na si Reverian ng may natanggap na tawag mula sa kanyang ama.

"Manang, aalis po ako saglit" pagpaalam ko.

"Oh, sige iho mag ingat ka"

Sino Kaya ang babae na mapapangasawa ko?

Napahinto ako sa paglalakad ng napansin ang iniisip.

Taeennaa, bat ba ang advance ko? Alam kong against din Ang babae sa proposal. *Sigh*

Tinahak ko ang daan na tahimik habang nasa bulsa ang mga kamay ko. Napansin kong napaka ganda ng lugar dito, it's been 2 years na dito ulit ako pinapa aral nina mama. Ang ganda, halos ay nawawala ang mga negatibo mong pag iisip tungkol sa buhay.

Paano na ang babae na nasa panaginip ko? I can't abandon a promise. It's 10 years ago and I can barely remember it. Inihinto ko ang paglalakad ng napansin ang malakas na hangin na naging dulot ng pag lipad ng mga dahon sa paligid. Para bang nasa pelikula ako. Napaka ganda ng simoy ng hangin, at ang mga lumilipad na mga dahon ay para bang naglalaro kasama ang hangin.

Napatingin ako sa wrist watch ko at napansing dalawang oras akong naglalakad. Dahil siguro sa napaka gandang lugar ang naputahan ko kayat hindi ko namalayan ang oras na tumatakbo.

"Here kitty kitty!"

Napahinto ako sa paglalakad ng may narinig akong Boses na babae. Hindi ko alam, pero bigla nalang kumilos ang katawan ko at pumunta sa gilid ng hindi kalayuang puno.

Sa Isang napakalaking puno ay natanaw ko ang Isang babae na nasa isang sanga na panay ang abot nya sa pusa, ang pusa naman ay nasa haparan nya, isang galaw pa nya ay pwedeng mabali ang sanga.

"Kitty, c'mon. Are you scared?"
Tanong pa ng babae sa pusa. Hindi nya siguro ako napansin dahil sa busy sya ka ka abot ng pusa.

"Miming...." Sambit ko. And unexpectedly ay biglaang bumaba ang pusa patungo sa aking mga binti.

"Ahhhh!" Halos takbuhin Kona ang daan ng makita ang babae na nalaglag. Salamat at nasagip ko sya ng maayos.

"Jusko, ang bigat" I said.

Ang Alam ko nalang ay binigayn nya ako ng isang masamang tingin. Tsk.

Anong problem nito?

"Bakit mo ako sinagip?" Tanong nya.

Isn't it obvious? Tsk!

"Sinagip kita kase nahulog ka" mataray kong sagot.

"Ha, feeling hero" she mumbled pero narinig ko. OA moo!

"Hoy! Pasalamat kat niligatas Kita!" Sabi ko.

"Hoyyyy ka dyan! May sinabi ba akong iligatas mo ako? Huh?"

Maatitude ka ahh!

"Wala kang sinabi! And also I am a reliable person, hindi ko na kailangang utosan pa noh?!" Sigaw ko na halatang naiinis na.
"At bakit nandito ka?!"

"Wow, nakapag salita na ikaw lang ang tao" sarakastiko nyang sagot habang nasa gilid ang mga kamay. "Hindi Naman siguro bawal noh?" She said. Sarcastically.

"Hoyyyy! Hindi kailangan ng pusa ng tulong mo!" Suway ko.

"Malay ko ba! Masyado siguro ako sa kabaitan."

"Woah, mahangin ah" sagot ko habang naka tingin sa kanya. "Don't tell me, are you lost?"

Natigilan sya sa tanong ko at panay ang iwas nya ng tingin.