DS#2 • daddy's little monster

the feeling

nineteen

Pasukan na ulit, pero ngayon, bilang Grade 10 na. Wow. Sobrang bilis ng panahon...

Parang kahapon lang ay umiiyak pa ako noong namatay sila Mommy at Daddy. Pero ngayon, okay na ako. I'm fine with it, though sometimes naiisip ko talaga sila, at hindi ko mapigilang mapaiyak na lang.

"Anong iniisip mo?"

Napatingin naman ako sa nagsalita. Si Yuan iyon, nakatitig sa akin at parang gusto akong aluin.

"Huh?" sambit ko.

"You're eyes are glassy. Naiiyak ka," he said. "What's the problem?"

Lumapit siya sa akin.

Narito kami sa sala, at hinihintay na lang namin ang mabagal na si Ylly na bumaba para makapunta na kami sa school.

"Ah, wala..." I looked away. "Naalala ko lang sila Mommy and Daddy."

Umupo siya sa tabi ko, at hinawakan ang aking baba. Ihinarap niya ang mukha ko sa kanya. He smiled with the gentle eyes. Para bang naaawa sa'kin.

"I'm pretty sure, they're in a safe place," mahinang sabi niya.

"Alam ko naman 'yun... I just," I sighed. "I miss them so much..."

"There is nothing wrong with that. Of course you miss them. But you have to accept it, okay?"

"Yeah, I know..."

Napatingin ako sa mga mata niya. Punong-puno iyon ng pag-aalala, at ng kalungkutan. Para bang dinadaluhan niya ako sa mga oras na ito.

Paano kaya kung namatay ako kasama sila? Would it be great? Kung siguro ay namatay na rin ako kasama si Mommy, mas mabuti pa ang lahat...

"Again, what's on your mind?" malumanay na tanong niya.

"Wala," sagot ko sa kanya.

"Ano nga?" tanong ulit niya.

"Wala nga kasi!" nangingiti na ako.

"Please, tell me..."

"Ayoko. Nasaan na ba iyong si Ylly? Kinain na yata ng dresser niya."

Tumayo ako at pupuntahan na sana si Ylly sa taas. Kaya lang ay hinawakan ni Yuan ang kamay ko at hinatak ako pabalik sa aking kinauupuan kanina.

"Yuan!"

His arms snaked around me. He buried his face on my neck, at mas lalo pang hinigpitan ang kanyang yakap.

Napapikit ako noong maramdaman ko ang kanyang mainit na hininga roon.

"Yuan..."

"Tell me, what is it?"

"Wala nga kasi... Kulit mo naman ih."

He breathed out again. This time, I felt goosebumps on my nape. Hinawakan ko ang braso niya, bilang suporta. Parang hihimatayin yata ako.

"You won't tell me, huh?"

Hinaplos niya ang braso ko, na mas lalo pang nagpatayo sa balahibo ko. His rough hands made it even better. Para akong kinikiliti roon.

Mas humigpit ang hawak ko sa kanyang matitigas na braso. He's sucking all my energy, and it's the first day of school! Hindi pwedeng pagod ako pagpasok...

"Fine," I said. "Pero huwag kang magagalit, ha?"

"What is it?" his nose touched my neck.

"Kasi, paano kung..." I let out a deep sigh. "Paano kung namatay rin pala ako kasama ni Mommy? I guess it would have been great for all of us."