iMMoRTaL WaMPiRe'S || BP & BTS

7. Bölüm: "İyileşti"

[Medya: BTS J-HOPE - 'EGO' MV]

Yazardan

Jimin, tekli koltuklardan birine oturarak konuştu.
"Bilmiyorum, sen bakarsın. Her neyse, eğer o yaşıyorsa onu iyiletirebilir misin?"

Hoseok biraz düşündü. Bu riskli bir şeydi. Evlerine ilk defa bir insan giriyordu.

"Elimden geleni yaparım."

Jimin gülümseyerek kalktı yerinden.
"Saol hyung, benim bir işim var. Sen halledersin."

"Ne iş-..."

Hoseok henüz konuşamadan ışık hızında ortadan kayboldu Jimin.

-*-*-*-*-*-

Jennie'den

Gozlerimi açtığımda, bordo çarşaflara bürünmüş bir yataktaydım. Doğrulup etrafıma bakındım.

Bulunduğum oda oldukça geniş bir odaydı. Bordo-kırmızı tuğlalardan yapılma duvarları, ahşap zemini bambaşka bir hava katıyordu.

Üzerimdeki örtüyü bir hışımla kaldırdığımda ayaklarımı yerle buluşturdum. İster istemez içim ürpermişti.

Ayağa kalkıp odayı gezmeye başladım. Tam karşımda büyük bir boy aynası duruyordu. Bu ayna çok hoşuma gitti.

Açıkcası, altın kaplama olan kenarları ilgi çekiciydi. Aynaya yaklaşıp kendimi inceledim. Yine aynıydım: Sade ve güzel.

Kendimi incelemeyi kestikten sonra, aynanın yanındaki komidinin üzerinde yine bir ayna daha farkettim. Küçük bir makyaj aynasıydı bu. Elime alıp bu sefer yüzümü incelemeye başladım.

Fondoten ve nemlendiriciden başka birşey olmayan yüzüm, soluk ve bembeyazdı.

Biraz daha inceledikten sonra boynumdaki iki küçük nokta kadar olan izi farkettim.

Yaşadıklarım aklıma gelince aynayı hemen komidinin üzerine sertçe bırakıp kapıya koştum.

Kapı kolunu çevirdim ama lanet olsunki kitliydi. Ellerimle kapıyı yumruklamaya başladım.

"Açın lan şu kapıyı!"

Bağırarak söylenip kapıyı yumruklamaya devam ediyordum.
Bir süre sonra kapı açılmayınca ümidimi kesip kapıyı bıraktım ve yere oturdum.

Gözyaşlarım çoktan firar etmişti.

Bir anda kapı açılınca irkilip ayağa kalktım. Karşımdaki kişiyi ilk defa görüyordum.
Ayağa kalkıp yanımdaki sehpanın üzerindeki makası aldım.
Ona doğru tutarak:

"Ç-çekil, gideyim! Yoksa s-saplarım makası!"

Bana hafif bir sırıtış sundu ve konuştu.
"O elindeki makasla bir şey yapabileceğini mi sanıyorsun?"

Haklıydı. O benden güçlüydü, bunu biliyordum. Hele o ırz düşmanı beni ısırmıştı. Eminimki bunlar insan değillerdi.

"Merak etme, sana bir şey yapmayacağım. Bırak o elindeki makası."

İçimden bir ses ona güvenmemi söylüyordu. Gözlerinde büyük bir güven vardı.

Elimdeki makası yavaşça yerine koydum.

"B-benden ne istiyorsunuz? Yalvarırım bırakın gideyim! Ben işinize yaramam!"

"Sakin ol. Seni ben iyileştirdim. Yoksa çoktan ölmüştün."

Vee bir bölümün daha sonuna geldik. Oy kullanmayı ve yorum yapmayı unutmayın!

Sizi seviyorum. 💜💕💜💕😍